Panorama’s, erfgoed en kunst rond Mozet

Panorama's, erfgoed en kunst rond Mozet

Afstand: 12 km
Hoogtemeters: 200 m
Ondergrond: Op enkele stukken verharde weg na is de route grotendeels onverhard maar goed begaanbaar. Enkel de holle weg een eindje voorbij de Mont Sainte Marie was vreselijk modderig.
Duur: 3 u 15 min
Moeilijkheidsgraad: technisch niet moeilijk, te doen voor iedereen met een goede conditie.  De hellingen kunnen soms vrij lang zijn, maar zijn nooit erg steil.
Markering: Tot aan Mont Sainte Marie volgen we de GR 575 ‘A travers le Condroz’.  200 m verderop pikken we aan op de blauw-wit-blauwe markering van een plaatselijke wandelroute. Net voorbij de camping ‘Cascade de Jausse’ volgen we weer de GR markering tot in Mozet.  
GPX: downloadlinks op het eind van de routebeschrijving
Park&Hike: Wij parkeerden in de berm aan het Domaine de Mozet. De parking van dat domein was helaas afgesloten.
Openbaar Vervoer: Halte ‘Mozet église’ op lijn 42 TEC Namur Boulevard Du Nord – Seilles Gare Des Bus.  Je vertrekt in dat geval in het dorpje in plaats van er net buiten, en volgt eerst het laatste stukje van de wegbeschrijving vanaf Ferme Royer tot aan het Domaine de Mozet (250 m).
Horeca: Wij hebben niets ontdekt…
Kunst en erfgoed: Onderweg passeren we twee installaties van het project ‘La Fête de Mai’.  We passeren een aantal eeuwenoude hoeves, met name de Ferme de Basseille en de Ferme Royer. Er zijn de overblijfselen van een middeleeuwse toren en gotisch kerkje op Mont Sainte Marie, en de kastelen van Faulx-les-Tombes en van Mozet.
Flora: toen wij de wandeling maakten eind februari bloeiden de sneeuwklokjes op tal van plaatsen overvloedig.  We zagen ook her en der scheuten van Italiaanse aronskelk en bosanemonen, en ik ben er dan ook zeker van dat de wandeling in maart-april bloemrijk blijft.
Honden: (steeds onder voorbehoud: ik heb zelf immers geen hond) overal toegelaten

Ons oordeel?

4.7/5

4,7 sterren op 5 – er moet toch nog iets te wensen overblijven hé?  Maar eigenlijk was de wandeling perfect.
Mozet is één van de ‘Plus beaux Villages de la Wallonie’, en in tegenstelling tot sommige andere dorpjes heeft het die titel absoluut ten volle verdiend.  Het is dan ook een genot om aan het eind van de wandeling nog even door het dorpje te kuieren.  (Een terrasje onder de kerktoren… dat zou voor die ontbrekende 0,3 ster gezorgd hebben!).
Maar ook buiten het dorp val je van de ene verbazing in de andere… eeuwenoude maar perfect bewaarde of gerestaureerde gebouwen, een sprookjesachtig kasteel, uitgestrekte tapijten van sneeuwklokjes, klaterende beekjes en riviertjes…
En de kunstinstallaties waren voor ons een extra verrassing.  (Maar voor jou dus al niet meer, want ik heb het hier verklapt – om toch iets van de verrassing te bewaren plaats ik mijn foto’s van de installaties niet…)
De stralend blauwe hemel zonder ook maar één wolkje was de spreekwoordelijke kers op de taart.

Routebeschrijving

Vanaf de weg die naar het Domaine de Mozet voert, neem je het pad dat vanaf een poortje het bos rechts van de weg inloopt.  Dit pad loopt min of meer parallel met de Rue de Baty waar je wellicht geparkeerd hebt, en komt daar opnieuw op uit waar die overgaat in de Rue de la Resistance (die meer pad dan weg is…)
Vanaf dit punt, tot aan het kerkje op de Mont Sainte Marie volgen we de markeringen van de GR 525 ‘A travers le Condroz’.
Tussen de velden, ongeveer een kilometer na het vertrek, komen we voorbij een eerste installatie van ‘La Fête de Mai‘. ‘Le Cairn de Feu’ is een kunstwerk van de Fransman Yannick Keltz uit 2003, die hiermee wilde aanknopen bij oude tradities.  Het nu ontbrekende deel van de koepelvorm bestond oorspronkelijk uit takken, en ik vermoed (op basis van de naam van het werk) dat die destijds in brand gestoken zijn.

 

Een paar honderd meter verderop ga je linksaf, met de GR mee.  Het pad daalt geleidelijk, en na een paar honderd meter krijgen we links al de tweede installatie van hetzelfde kunstproject in het vizier.  ‘Le Serpon-Dragon’ van de Belgische kunstenaar Hagelstein is een jonger werk, uit 2013.
Ter hoogte van dit kunstwerk, maar aan de andere kant van het pad ligt een mooi ven.

Met een bocht naar links bereiken we al snel de Ferme de Basseille. In de Middeleeuwen zou hier een dependance geweest zijn van het gasthuis van Namen, die dienst deed als verpleeginrichting voor melaatsen.
De huidige hoeve is opgetrokken in de 18de-19de eeuw uit witgekalkte kalksteenblokken.
Het uit baksteen opgetrokken hoofdgebouw is ouder dan de rest van de hoeve.
Iets voorbij de hoeve passeren we de Tronquoy, om nog wat verder een drukke verkeersweg over te steken.

 

Eens het riviertje overgestoken gaat het weer langzaam de hoogte in.  Aan de splitsing iets voorbij de verkeersweg hou je (natuurlijk) links, want de rechtertak is privé. Het pad loopt vervolgens ondubbelzinnig verder om, bijna bovengekomen, uit te komen op een verhard landbouwweggetje dat je rechtsaf iets verderop aan de (bijzonder goed bewaarde) overblijfselen brengt van een middeleeuwse uitkijktoren en het gotische koor van een parochiekerk uit de 16de Eeuw op de Mont Sainte Marie. 

Mont Sainte Marie

De GR-markeringen wijzen hier rechtsaf, maar wij verlaten voorlopig de GR, en gaan rechtdoor.

Waar het verharde weggetje een paar honderd meter verderop overgaat in een bospad, zien we voor het eerst de blauw-wit-blauwe markeringen die ons vanaf nu een hele tijd zullen vergezellen.  Het pad daalt langzaam door het bos.  Waar het de bosrand bereikt gaat onze route linksaf.  Aanvankelijk is dit een holle weg die toen wij er wandelden hier en daar ontzettend modderig was.  In dat geval kan je aan beide kanten van het weggetje een droger begaanbaar pad vinden bovenaan helling.

Na ongeveer een halve kilometer – het pad is dan alweer veel vlakker (en droger) geworden – ontdek je wellicht links van het pad een diepe kuil.
hier bevinden zich de grotten van Arville. In periodes van hoge grondwaterstand kan de kuil verschillende meter onder water staan.  Meer info over de grotten vind je (in het Frans) op deze pagina.

Grotten van Arville

Het pad komt uiteindelijk aan een boerderij uit op een verhard baantje, dat we naar links volgen tot het uitkomt op de N942, Chaussée de Hamptinne.  We passeren een paar honderd meter voor de steenweg nog een mooie (kasteel?)hoeve, en vangen iets verderop al de eerste glimpen op van het neogotische kasteel van Faulx-les-Tombes.
Aan de Chaussée de Hamptinne aangekomen volgen we deze drukke baan een paar honderd meter tot net voorbij het kasteel.

Chateaux de Faulx-les-Tombes

Vlak voorbij het kasteel nemen we een pad dat rechts van de weg het bos ingaat, en al snel bij de Samson uitkomt.  Ook van hieruit heb je een prachtig zicht op het kasteel, maar het waren vooral de miljoenen sneeuwklokjes die de oevers van de rivier wit kleurden die indruk op ons maakten…

Sneeuwklokjes aan de oever van de Samson

We blijven het pad volgen, en bereiken al snel een camping .  Waar het pad zich splitst blijven we linksaf de rand van de camping volgen.
Uiteindelijk verlaat het pad het bos en komt uit op een verharde weg.
Wij gingen hier linksaf, in de richting van de receptie van camping.  Vandaaruit zie je een bruggetje over de Samson, vlakbij de (kleine) Cascade de Jausse.  We staken het bruggetje over en gingen in het verlengde van het bruggetje door de weide omhoog tot aan de verkeersweg, opnieuw de Chaussée de Hamptinne. We gaan een stukje naar rechts en nemen dan aan de overkant van de weg een pad dat naar boven voert.

Wellicht is dit stukje niet mogelijk als de camping open is.  In dat geval ga je waar je op de verharde weg komt rechtsaf, en iets verderop volg je de Route de Jausse naar links tot die op de steenweg uitkomt.  Je volgt de Chaussée de Hamptinne een klein stukje naar links, en neemt dan rechts van de weg het pad dat naar boven voert.

We bevinden ons opnieuw op de GR 575 ‘A Travers le Condroz’, variante de Gesves.  Aan de bosrand gekomen volgen we de markeringen naar rechts, tussen de akkers door, en steken iets verderop de weg ‘Fausurchamps’ over. Het pad slingert zich met een paar lome bochten tussen de velden door, tot onze bestemming, het dorpje Mozet, uiteindelijk opduikt.

We komen op een verharde weg, en volgen naar rechts nog tot aan de kerk de GR-markering.  (De blauw-wit-blauwe markering gaat hier naar links.)

De GR gaat langs links om de kerk heen, maar wij gaan naar rechts om een rondje door het dorp te maken en uiteindelijk ook aan de andere kant van de kerk, en in het mooiste hoekje van het dorp, terecht te komen.
We volgen dus de weg die rechts van de kerk loopt, en aan het volgende kruispunt voegt ook de GR zich weer bij ons.  We blijven de weg volgen tot aan de laatste huizen van Mozet.  Rechts voor ons ontdekken we een hoogstamboomgaard met bomen zwaar van de maretak, maar zover moeten we niet gaan: we nemen samen met de GR het verharde voetpad dat naar links gaat.

Let nu even op: het voetpad splitst al snel, en de GR neemt de rechtertak, maar wij gaan linksaf, terug in de richting van Mozet.  Het voetpad komt al snel uit op een straat (Rue de la Forme), die uitkomt op de Rue de Loyers.  Laat je hier niet in de verleiding brengen om rechtsaf en dan via de Rue J.J. Merlot rechtstreeks terug naar je auto te gaan… je mist dan immers het mooiste hoekje van Mozet.
We nemen de Rue de Loyers dus naar links, tot die uitkomt aan de andere kant van de kerk en aan de magnifieke Ferme de Loyers met haar mooie vierkante toren.

 

We draaien het straatje net voor deze boerderij rechts in, en nemen onmiddelijk, dus bijna vlak op de hoek, door het poortje het pad dat ons na een paar honderd meter terug in het Domaine de Mozet, en dus vlak bij ons vertrekpunt brengt…

Wandelknooppunten:

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.