Pittig hellingen rond Trooz
Afstand: 13 km
Hoogtemeters: 400 m
Ondergrond: Vooral in het gehucht Péry loop je een hele tijd over verharde weg, maar buiten de bebouwde kom zijn de paden meestal onverhard. Toen wij de wandeling maakten waren de helling soms erg glad van de modder, en op weg naar het Bois des Dames is er een stukje vlonderpad dat schreeuwt om achterstallig onderhoud.
Duur: 4 u
Moeilijkheidsgraad: De hellingen vragen enige conditie, en de soms modderige ondergrond op de hellingen maken deze wandeling ook technisch iets lastiger.
Dit is dan ook de eerste wandeling op dit blog waar ik niet van beweer dat ‘iedereen met een normale conditie’ er aan kan beginnen.
Markering: dit is een eigen route, en hoewel sommige stukken van het traject parallel lopen met een gemarkeerde wandeling, kan je ze daarmee niet lopen.
GPX: zie links op het eind van de routebeschrijving
Park&Hike: parkeergelegenheid aan het station van Trooz.
Openbaar Vervoer: De wandeling start aan het station van Trooz, dat op de lijn Luik-Verviers ligt.
Horeca: Onderweg zagen we geen horeca, maar in Trooz zal je buiten Corona-tijden wel her en der voor een drankje terecht kunnen.
Cultuur: Château la Fenderie, een kasteel uit de 17de Eeuw
Priorij van Beaufaye. Na de Franse revolutie kwam deze monumentale abdij in privéhanden, en ze heeft dus al lang geen religieuze functie meer.
Honden: (steeds onder voorbehoud: ik heb zelf immers geen hond) op het hele traject toegelaten.
Ons oordeel?
Een van onze mooiste wandelingen in 2020.
Dat ze toch geen 5 sterren krijgt, ligt aan het traject door de bebouwde kom van Les Croisettes/Péry dat net te lang is om leuk te zijn. Toch is het de moeite om door deze gehuchten te lopen, want er is een hoekje met een paar prachtige oude boerderijen. Andere gedeelten zijn echter overduidelijk nieuwbouw voor gegoede Luikenaars die het platteland (of beter: het heuvelland) opzoeken.
De streek is voor ons (Antwerpse Zuiderkempen) bereikbaar genoeg voor een flinke dagwandeling, zelfs op een korte winterdag, maar heeft onverwacht veel reliëf (al had onze wandeling in het nabijgelegen Olne twee jaar geleden ons er al op kunnen voorbereiden).
Trooz ligt niet meer in het Land van Herve, maar is al het begin van de Condroz, en de hellingen tijdens deze wandeling verraden dat.
Als je vanaf Chaudfontaine het dorp binnenrijdt, is de eerste indruk die van zo’n typisch ‘Trooz’-teloos Waals industriestadje, maar vergis je niet, amper het dorp uit zit je midden in de natuur…
Routebeschrijving
Vanaf het station van Trooz volg je de Rue Grand’Rue (geen grap, dit is echt de Grote Straat Straat) in zuidelijke richting en gaat onder de spoorbrug door. Aan de rotonde blijf je min of meer rechtdoor gaan (Rue de Verviers), maar wees niet ongerust, deze drukke verkeersweg volgen we maar een goeie honderd meter, en vervolgens gaan we linksaf, en steken een eerste keer de brug over de Vesder over.
Aan het kruispunt net over de brug kan je links eerst even een kijkje nemen bij het Château de la Fenderie, dat indrukwekkend is in zijn woeste eenvoud. Daarna neem je aan de andere kant van het kruispunt het pad dat de oever van de Vesder volgt. Aan het eind van dit pad steek je een bruggetje over. Het stroompje dat je hier kruist is een kunstmatige zijarm van de Vesder, die destijds gebruikt werd om de zaagmolen van de Fenderie aan te drijven (dit was een fabriek van dezelfde eigenaar als het gelijknamige kasteel, dat metaalplaten verzaagde). Over de brug ga je rechtsaf.
100 m verder is er een driesprong, waarvan de linkse arm omhoog voert en de rechtse arm gewoon de oprit is naar het nabijgelegen huis. Wij nemen dus het pad in het midden, dat weer 100 m verderop even de indruk lijkt te geven dood te lopen tegen de spoorlijn, maar vervolgens scherp naar rechts buigt en je met de spoorbrug mee over de Vesder voert. Aan de overkant gaan we weer naar rechts.
Bij de kapel van de heilige Alfred en Joris (Chapelle des Saints Alfred en Georges) bereiken we opnieuw de Rue de Verviers die we oversteken. We volgen voorlopig de markering van de Ballade de Hurlevent, een groene driehoek, en klimmen stevig via een mooie holle weg, van 100 m hoogte aan de kapel naar ruim 200 m boven zeeniveau op het plateau. Onderweg kruist het pad regelmatig een bredere, iets minder steile weg die als ‘privé’ gemarkeerd staat en wellicht hoort bij het landhuis dat je halverwege de helling passeert.
Boven op het plateau heb je een prachtig zicht op het dal van de Vesder. We volgen het pad min of meer in zuidelijke richting tot aan een paar huizen (een gerenoveerde woning en een vervallen boerderij). We blijven hier het bredere pad volgen dat in een grote bocht linksaf buigt en gaan het bos in. Na ongeveer een halve kilometer komen we weer in een open gebied waar wat huizen staan. Iets verderop, waar aan de rechterkant van de weg opnieuw bos is, nemen we een smal pad naar rechts om eerst geleidelijk, maar al gauw erg snel weer af te dalen. (We zaten intussen al op 260 m hoogte, maar dalen terug naar 150 m.) Aan de wat drukkere verkeersweg Rue Rys de Mosbeux gaan we rechtsaf en we volgen de weg ongeveer een halve kilometer.
(Normaal kan je een groot stuk van deze verkeersweg vermijden door in de bocht aan de boerderij naar rechts te gaan, maar die route was toen wij de wandeling maakten tijdelijk onderbroken doordat er een brug moest gerepareerd worden.)
Vlak voor de wegwijzer naar het Chateau Bleu nemen we een smal pad met de rood-witte GR-markering (GR 5 liaison Fraipont-Méry), en volgt een zeer pittige klim: over minder dan een halve kilometer stijgen we ongeveer honderd meter. We bereiken de eerste huizen van het gehucht Les Croisettes.
We blijven de GR nog een klein stukje volgen, tot waar die een pad links van de weg ingaat. Wij gaan nog een paar stappen verder en nemen rechts, tussen een huis en een weide in, een grazig pad. Dit komt al snel terug op een verharde weg uit die we rechtdoor volgen. Krap een halve kilometer verderop gaan vlak na elkaar twee paden naar links. Je kan in de verleiding komen om het eerste van die twee paden te nemen, maar dat raad ik stellig af: als je 50 m doorloopt en het tweede pad neemt, kom je bij de wellicht oudste boerderijen van Les Croisettes, die zeer authentiek gerenoveerd zijn. Als je het eerste pad had genomen zou je deze huizen missen…
Aan het eind van het pad ga je dus linksaf, langs deze mooie boerderijen door…
Vanaf nu volgt het minst interessante stuk van de wandeling. Je volgt de weg tot waar die ongeveer 300 meter verderop naar rechts buigt en doodloopt. Rechtdoor gaat er een pad, en hier kan het even verwarrend zijn, want er het pad splitst zich meteen in een breed pad links en een smaller rechts dat de bosrand volgt, en op de kaart staat slechts één pad. Ik vermoed dat het linkse pad een privé weg is, wij moeten dus inderdaad rechts volgen, en algauw buigt het pad verder naar rechts en komt weer op een verharde weg uit. We volgende deze weg door een nog relatief recente woonwijk.
Na ongeveer 300 m is het even goed opletten: op de kaart staat een pad naar rechts gemarkeerd dat de bosrand volgt. Het pad is er nog, het bos niet meer…
Dit pad volgen we dus bergaf, en vlak nadat een verhard weggetje wordt nemen we het straatje naar links. Ook hier weer vrij recente bebouwing, maar de meidoornhagen aan weerskanten zijn duidelijk veel ouder dan de huizen.
100 m verder weer naar rechts, en als we een paar stappen verder de drukke Rue de Beaufays bereiken steken we die over om aan de overkant via de Rue Péry-Hameau weer omhoog te gaan. Deze weg maakt al snel een scherpe bocht naar rechts, en 100 m voorbij die bocht (let even goed op!) nemen we het pad dat aan de linkerkant verder de hoogte ingaat. Al snel bereiken we weer de straat die we linksaf volgen. Vlak voor deze weg weer op de Rue de Beaufays uitkomt gaan we rechtsaf en via een paar oude (gerenoveerde) hoeves komen we weer op een pad dat ons mooie vergezichten biedt. (Intussen was de lucht inderdaad even een heel stuk blauwer geworden…)
Waar het pad opnieuw op een verharde weg uitkomt gaan we naar links en volgen de weg tot de vroegere Prioré de Beaufays aan de linkerkant opdoemt. Hier nemen we het pad dat rechtsaf gaat, maar eerst liepen we nog een stukje verder tot aan de toegangspoort van de abdij, om dan op onze stappen terug te keren.
Het pad naar rechts gaat al snel naar beneden… Eerst een stukje langs de bosrand, dan door het bos en vervolgens door open gebied.
Hier is het pad behoorlijk drassig, en op een bepaald punt heeft men gekozen om een vlonderpad aan te leggen. Jammer genoeg laat het onderhoud te wensen over, en moet je kiezen om van gammele plank naar gladde plank te springen, of door de modder langs de prikkeldraadafsluiting te lopen. Ik schoof uit op de planken, en joeg manlief de stuipen op het lijf door net niet met mijn hoofd op een roestig ijzeren paaltje te belanden. Helaas bezeerde ik wel mijn zwakke knie, waardoor we onze oorspronkelijke route verderop zouden inkorten.
We komen terug in het bos en het pad daalt steeds sneller (en glibberiger). Hou ook de gps-track in de gaten: aan een splitsing in het bos hou je rechts, maar als een eindje verderop aan het einde van een meer open gebied het pad langs bomen vol maretakken naar rechts buigt, neem je in de bocht het pad naar links.
Iets verderop komen we aan de spoorweg uit, waar we via een tunneltje onderdoor kunnen. Aan de overkant volgen we rechtsaf de oever van de Vesder. Het krioelt hier van het leven… Wij zagen een hermelijn in z’n witte winterkleed telkens weer even opduiken, en ook een ijsvogeltje.
Na een halve kilometer gaan we onder een brug (zonder functie) door, en iets verder gaan we weer rechtsaf onder de spoorlijn door. Volg de GR-markering naar links. De laatste klim van de dag… Dit keer moeten we maar 30 m hoogteverschil overbruggen, maar worden beloond met een laatste mooie blik over de vallei van de Vesder…
De GR-markering neemt ons vervolgens mee terug naar beneden. Aan de rotonde gekomen gaan we opnieuw de spoorbrug over en arriveren aan ons vertrekpunt.
