Plombières: de uithoek van het Land van Herve

Plombières - de uithoek van het Land van Herve

Afstand: 15,4 km
Hoogteverschil: 300 m stijgen, 300 m dalen
Ondergrond: Over het algemeen goed begaanbare onverharde en zeer verkeersluwe verharde wegen.  Hier en daar zijn de paden wat modderig.  Enkele pittige hellingen waarvan één langs een smal bospad.
Ook de trajecten door weilanden en via smalle draaipoortjes en kissing gates maken de wandeling onmogelijk voor een trekkingbuggy.
Duur: Wij waren (zonder rekening te houden met pauzes) ongeveer 3,5 uur onderweg.  Op basis van afstand en hoogteverschil berekent Outdooractive een stapduur van 4 u 15 m (5 km/h, een uur extra per 400 m klimmen en dalen)
Moeilijkheidsgraad: technisch is de wandeling niet moeilijk.  Er zijn enkele pittige hellingen, maar voor iemand met een normale conditie zijn die prima te doen.
GPX: downloadlinks onder het kaartje.
Park&Hike: Wij wilden parkeren op de parking van de Amerikaans militaire begraafplaats, maar terwijl we onze wandelschoenen aandeden, kwam een beveiligingsagent ons vertellen dat de parking uitsluitend bedoeld was voor bezoekers.  Wellicht word je over het hoofd gezien in rustige periodes, maar let op: de parking wordt afgesloten rond 16:00, en als je dan niet terug bent kan je wagen weggetakeld worden.
Wij parkeerden iets ten noorden van het kerkhof, op een plek waar de berm ter hoogte van een toegang tot een weide meer plaats bood.
Openbaar Vervoer: Bushalte Aubel Rue Birven bevindt zich vlak bij de militaire begraafplaats (TEC ligne 712: Welckenraedt – Clermont-sur-Berwinne), en Bushalte La Clouse Eglise(TEC ligne 738 Verviers –  Aubel) bevindt zich ook (bijna) op de route.
Horeca: Zoals we dat kennen van elders in het Land van Herve: niks, nihil, nada…
Erfgoed: Voor wie geïnteresseerd is in WO II is er natuurlijk de militaire begraafplaats.  
We komen onderweg voorbij een paar mooie kasteelhoeves.
Natuur: In het land van Herve is er veel landbouwgrond, maar we komen ook door mooie hellingbossen en broekbossen.  
Honden: (steeds onder voorbehoud: ik heb zelf immers geen hond) overal toegelaten.
Beste periode: Wij maakten de wandeling op een vrij zonnige dag begin maart, maar volgens mij is het een paar weken later, als de voorjaarsflora ontluikt in de hellingbossen, nog mooier. Outdoor

Ons oordeel?

4.5/5

Wie dit blog al langer volgt, weet dat het Land van Herve één van onze favoriete wandelgebieden is.  Voor gezinnen met kinderen is Herve allicht niet avontuurlijk genoeg, maar wie houdt van verre panorama’s die soms doen denken aan Zuid-Engeland is het een heerlijk gebied.
Er is genoeg relief om afwisselend te zijn, maar ook voor mensen die wat minder tredzeker zijn is het gebied nog heel goed te bewandelen.  
In het eerste kwart van de wandeling merkte mijn partner op, dat het traject naar Hervese normen heel weinig door weilanden liep, maar dat werd in het tweede deel ruimschoots goedgemaakt.

Amerikaanse militaire begraafplaats | foto: Hoebele CC BY-SA 4.0

Routebeschrijving

We starten de wandeling iets te noorden van de militaire begraafplaats, waar we het straatje Vogelsang in oostelijke richting ingaan. 200 m, in de bocht voorbij de eerste huizen, nemen we een pad dat linksaf gaat en eerst de bosrand volgt, en iets verderop bij een splitsing naar links het bos induikt.  Al snel loop je het bos weer uit, en je volgt opnieuw de bosrand, nu met het bos aan je rechterkant.  Het bospad wordt snel breder en ter hoogte van de eerste huizen wordt de weg verhard.

Een paar honderd meter verder ligt links van de weg het Kasteel van Vieljaeren.  Het huidige bouwwerk dateert uit de 14de en 15de eeuw en is gelegen op de site van een ouder kasteel, dat in 1286 in brand werd gestoken door de legers van Hertog Jan I van Brabant.

Kasteel van Vieljaeren

Wij liepen een klein stukje rechtdoor op een goede blik te kunnen werpen op de kasteelhoeve, maar de route gaat net voor het kasteel rechtsaf.  De weg wordt al snel een (modderig) pad, om na zo’n 200 m weer over te gaan in een bredere weg die we voorlopig rechtdoor blijven volgen.  Waar de weg scherp naar links buigt, nemen we het brede aarden pad naar rechts, dat vrijwel onmiddelijk naar links, en 100 m verder opnieuw naar links buigt. Na ongeveer een kilometer komt het pad uit op een wat drukkere verkeersweg ‘Gulpen’ die vrijwel parallel loopt met de hier nog zeer jonge Gulp (in het Frans ‘Galoppe’, bron in Henri-Chapelle) die in het Nederlandse dorpje Gulpen in de Geul uitmondt.

We steken de weg schuin naar links over, en nemen het pad dat net voor het wegkruis loopt.  Nu volgt een korte maar pittige klim: over een afstand van 600 m stijgen we 60 m, een helling dus van 10 %, en we bereiken het Bois de la Hees.  Het pad komt hier met een T-kruising uit op een bredere bosweg.  De roodwitte markering die we al een tijdlang volgen wijst hier rechtsaf, maar wij gaan linksaf, in noord-noordwestelijke richting.
Na ongeveer een kilometer komen we opnieuw aan een T-kruispunt waar – uitzonderlijk voor deze regio – een paar picknicktafels uitnodigen om een lunchpauze te nemen.  (De koude oostenwind maakte er helaas geen onverdeeld genoegen van.)

A Lunch with a View

We gaan hier rechtsaf, blijven rechtdoor gaan waar 300 m verderop een pad van rechts komt, en houden  aan de volgende splitsingen telkens rechts om eerst geleidelijk, daarna behoorlijk steil via een smalle holle weg af te dalen tot aan de Rue de Teberg.

Holle weg nabij Teberg

Recht voor je uit zie je tussen de bomen door Château de Broich (Kasteel Broeck) liggen.  Volgens de kaart zou er hier een pad rechtdoor lopen dat langs het kasteel doorgaat, maar het is me niet duidelijk of dit pad nog kan/mag gebruikt worden.
Wij wilden echter het kasteel vanaf het noordoosten benaderen (en zagen op onze kaart dat er via die kant een gemarkeerde wandeling naar het kasteel liep), en we namen dus de Rue de Teberg naar links.
Na 400 m is er een weggetje naar rechts, en waar dat iets verder terug naar links naar de straat toe gaat, nemen we het pad naar rechts.  Let de eerste 100 m goed op: wij namen de bocht naar rechts, waar we eigenlijk aan de linkerkant van de haag gewoon rechtdoor hadden moeten gaan. (We moesten dus een eindje verderop via een paar prikkeldraadomheiningen terug op de juiste route komen.)
Via een draaihekje en een betonnen brugje over de Ruisseau de l’Etang komen we aan de Rue du Château de Broich.

Een van de vele draaihekjes in Herve

Hier wilden we, zoals op de kaart beloofd werd, rechtsaf gaan naar het kasteel gaan.  Een verbodsbord gaf echter duidelijk aan dat dit privé-terrein was.  Er zat dus niets anders op, dan linksaf te gaan.  Nu volgt dan ook het minst interessante stuk van de wandeling…
We volgen de Rue du Château de Broich tot voorbij de eerste huizen van Montzen, en gaan dan linksaf de Chemin de Bömken in. 

Wanneer we de bebouwing weer achter ons laten, duikt alweer het volgende kasteel op: Kasteel Streversdorp (lokaal ook bekend als Château Graaf) is een imposant bouwsel waarvan de oudste gedeelten teruggaan tot de 13de eeuw. (zie ook foto bovenaan dit artikel)

Château de Streversdorp | Château Graaf

We volgen de verharde weg (die hier van naam verandert en Weide heet) verder in zuidelijke richting.  Aan de T-kruising nemen de we Kinkenweg naar rechts.  Aanvankelijk steigen we geleidelijk, maar al snel is de klim weer pittig.  Als we – bijna boven – weer aan de bosrand komen is er rechts een klein parking.  Wij gingen de parking op om aan de andere kant even een rustpauze te nemen bij de rustbanken.  Vervolgens namen we het pad door het bos dat ons al snel weer op een bredere weg brengt die de bosrand volgt.  (Je kan ook de parking voorbijlopen, en vervolgens de weg rechtsaf nemen.)
Meteen nadat er ook links van het pad bos is, neem je een pad dat heel scherp naar links gaat, eerst in zuidelijke richting door het bos, dan door een smalle strook met veel ondergroei van hulst. Wanneer je in de weides komt, is het even uitkijken, want dat gaat de route al snel rechtsaf.  Kijk goed uit waar de hekjes liggen, en hou je gps in de gaten.

We bereiken opnieuw de weg ‘Gulpen’, die we een klein stukje naar rechts volgen. Na 100 m nemen we aan de overkant van de weg het pad dat ons opnieuw doorheen vooral weides tot aan de Rue du Mémorial Américain brengt.

De weidse panorama's van het Land van Herve

We volgen die een klein stukje naar rechts, om al snel aan de overkant de straat Birven in te gaan.  Vanaf hier volgen we opnieuw de roodwitte markering.  Vlak voor we aan de oude school van het gehuchtje La Clouse komen, stuurt die markering ons rechtsaf een smal maar verhard pad in, dat ons snel naar boven brengt.  Vlak bij de begraafplaats komen we weer aan de Rue du Mémorial Américain.  
Een kort bezoekje aan de begraafplaats is zeker de moeite aan het einde van deze wandeling.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.