Berleur: Naar de hoogten van de Condroz
Afstand: 17 km
Hoogtemeters: 230 m
Ondergrond: Over het algemeen goed begaanbare onverharde en zeer verkeersluwe verharde wegen. Er zit één stukje verkeersweg in van zo’n 250 m dat wel wat drukker is.
Duur: 4 u 30 min
Moeilijkheidsgraad: Enkele stevige hellingen, maar technisch levert de wandeling nergens problemen op.
Markering: Wij volgden stukken van bestaande wandelingen, maar op basis van de plaatselijke markeringen kan je de route niet lopen.
GPX: downloadlinks onder het kaartje.
Park&Hike: In de Rue de Pas Bayard is plaats voor een vijftal auto’s. Je zou de wandeling ook kunnen starten in Tavier, en daar is aan de kerk een kleine parkeerplaats.
Openbaar Vervoer: In Berleur ontdekte ik geen bushalte, maar je kan de wandeling ook starten in Tavier. De bushalte Tavier Eglise ligt vlak bij de route. (Lijn 93 Ellemelle – Esneux Ecole Communale)
Horeca: Helaas… op de hele wandeling zelfs geen winkeltje of drankautomaat, laat staan een café met een leuk terras.
Erfgoed: Op het grondgebied van de gemeente Anthisnes staan verschillende kastelen en kasteelhoeves. Wij zien vanuit de verte de kasteelhoeve van Sart, en het kasteel van Xhos, en komen voorbij de mooie kasteelhoeve van Tavier. Tavier is ook geklasseerd als een typisch Condruzisch dorpszicht. De gehuchtjes waar we doorheen wandelen ademen over het algemeen nog authenticiteit.
Honden: (steeds onder voorbehoud: ik heb zelf immers geen hond) overal toegelaten.4
Ons oordeel?
Na recente wandeling die flink was tegengevallen omwille van te veel verharde weg, en uiterst oninteressante stukken bebouwing, had ik dit keer echt wel mijn best gedaan om iets uit te stippelen dat landschappelijk wat aantrekkelijker was.
En ik moet zeggen, daar ben ik behoorlijk in geslaagd. Ongeveer halverwege is er een stuk waar het even een klein beetje saai dreigt te worden, maar over het algemeen is het een mooie wandeling met wijdse panorama’s, en met vooral heel mooie en rustige dorpskernen. De wandeling is nooit spectaculair, maar zeker de moeite waard.
Routebeschrijving
In Petit-Berleur volgen we de Rue du Pas Bayar in zuidelijke richting. Nog voor we de bebouwing verlaten nemen we in een bocht een pad met een GR-markering (de Via Mosana) naar links, en vrijwel onmiddelijk zitten lopen we tussen de velden. We blijven het brede pad rechtdoor volgen, en na ongeveer een kilometer komen we aan een verkeersweg. Hier steken we over, en we lopen een tiental meter naar rechts, om daar een pad te nemen dat zich zeer geleidelijk van de verkeersweg verwijderd. Het pad klimt eerst zeer geleidelijk, maar na een ruime bocht naar links al snel een stuk steiler.
We blijven de GR markering volgen tot we aan de rand van het bos komen. Hier loopt de GR naar links (deze splitsing lijkt op de kaart nog in het bos te liggen, maar er is bos gerooid…). Wij gaan een paar meter naar rechts om dan weer min of meer dezelfde richting als het oorspronkelijke pad aan te houden, en komen al gauw op een verhard weggetje dat we rechtsaf nemen.
Na een goeie 100 m zie je links van de weg een wat verwaarloosd kapelletje.
Een opschrift op een plank tegen de muur lijkt iets te vermelden van een nabije ‘Put van Jacob’ (‘près du puits de Jacob’)
We verlaten hier de weg, en volgen een (aanvankelijk moeilijk zichtbaar) pad dat links van de kapel loopt. Hier en daar is het uitkijken: aan je linkerkant is prikkeldraad, aan je rechterkant staat hier en daar een meidoorn met venijnige stekels… We klimmen weer geleidelijk omhoog door een jong bos, en komen uiteindelijk weer in bebouwing terecht. Aan de verharde weg gaan we rechtsaf. Na ongeveer 400 m nemen we rechts de Chemin del Haye Li Dame, die algauw overgaat in een onverharde weg.
Niet veel verder steken we de iets drukkere Tiyou d’Hestreux over, en vervolgen rechtdoor via de Chemin del Haye des Sarts, die opnieuw al snel in een onverhard pad overgaat.
Het pad loopt tussen de velden, en na een goeie halve kilometer is er een splitsing waar we linksaf gaan. Het pad daalt geleidelijk in de richting van de bosrand, en eens we in het bos zijn komen we al snel bij een beekje dat een stuk langs en over het pad loopt.
Na zo’n 150 m buigt het beekje naar rechts en wij blijven het pad volgen, dat al snel op een verkeersweg uitkomt die we naar links volgen.
Na 250 m zien we vlak voor het bos rechts van de weg eindigt, een pad dat bos ingaan… We blijven dit pad geruime tijd rechtdoor volgen.
Wanneer op een bepaald moment het pad langs de velden loopt, kan je schuin rechts achter je de vierkante toren van de kasteelhoeve ‘La Ferme des Sarts’ ontdekken (foto is sterk gecropt, vandaar de onscherpte).
Het pad bereikt na ruim een kilometer een T-kruispunt. De routemarkeringen willen je hier allemaal rechtsaf sturen, maar wij gingen koppig naar links. (Maar inderdaad, je zou ook naar rechts kunnen gaan en zo’n 100 m verder de dreef tussen een dubbele rij jonge bomen in naar links kunnen nemen.)
Wij gingen dus naar links, kwamen na een paar honderd meter op een verharde weg die we naar rechts volgden.
Na zowat een halve kilometer is er een plek (Lieu dit ‘Les Chemins’ ) waar vijf wegen samenkomen.
Na een lunchpauze (we vonden hier de allereerste bank van de wandeling) volgden we de weg die hier linksaf in de richting van Xhos liep.
Al voor je het dorpje bereikt, kan je links van de weg het kasteel van Xhos tussen de bomen ontwaren, maar echt goed kan je het niet zien.
In Xhos volgt onze route eigenlijk de weg die in het dorp naar rechts (westen) gaat, maar een vriendelijke dorpsbewoner wist ons te vertellen dat we vanop het kerkhof wellicht iets meer van het kasteel konden zien. We liepen dus nog even rechtdoor, tot waar links van de weg de kerk ligt. En van op het kerkhof zie je inderdaad het kasteel liggen. (In de noordoostelijke hoek van het kerkhof ontdek je een poortje, dat wellicht de privé-toegang tot het kerkdomein was voor de graven van Xhos).
Tegen de zuidmuur van het kerkhof zie je een kruis, waarop vermeld staat dat daar de graven van Xhos zijn begraven.
En inderdaad: rechts van dat kruis is er een poortje dat naar een apart deel van het kerkhof leidt, en daar zijn de graven van de graven en gravinnen van Xhos.
Maar we keren op onze stappen terug, en nemen nu wel de weg die ons in westelijke richting voert.
Na ongeveer 300 m nemen we een pad naar rechts, dat al snel heel smal en grazig wordt. Enigszins bizar verschijnen er zogauw je het bos in gaat, straatlantaarns langs dit smalle pad. Het loopt hier langs een klein greppeltje, en hier en daar is het uitkijken om niet in het water te stappen.
Het pad loopt al snel uit op een verharde weg in het gehucht Moulin, en we lopen voorbij de grote watermolen die het gehucht zijn naam geeft.
We komen aan een doorgaande weg (Rue de Moulin) die we ongeveer 300 m rechtdoor volgen. Dan gaan we rechtsaf (Chemin du Bois de Moulin), en waar 400 m verder het bos begint, nemen we het pad dat links het bos ingaat.
Met een paar kronkels brengt dit pad ons tenslotte terug op de Rue de Moulin. Hier gaan we naar rechts, en nemen het grazige pad dat parallel met de weg rechts van een haagje loopt. Na ongeveer 200 m, als we de eerste huizen van Tavier bereiken, verwijderd dit pad zich van de verkeersweg, en loopt het over de vroegere bedding van de buurttram tot in het centrum van Tavier. Je hebt hier mooie zichten op het coulissenlandschap.
Als we aankomen aan het Maison de Village van Tavier gaan we linksaf tot aan de kerk, en daar opnieuw rechtsaf.
Langs de kerk ligt een mooie kasteelhoeve (waarvan je aan de achterkant al een toren kon zien vanaf het maison de Village).
Iets voorbij de toegangspoort van de kasteelhoeve gaat aan de overkant van de weg een weggetje omhoog.
We volgen dit een klein stukje tot aan de eerste bocht, en nemen daar het smalle pad dat ons snel verder omhoog voert. Kijk al klimmend af en toe achterom, want het panorama is prachtig…
Als we bijna aan het hoogste punt komen, passeren we aan een kruispunt van paden de haagbeuken van Rodje Creû.
Dit zijn twee haagbeuken (Carpinus betulus), die ooit geknot werden en waarvan de knotten vergroeid zijn tot één grote kruin. Onder de boog gevormd door die vergroeide kruinen staat een oud metalen kruis dat daar in 1733 zou geplaatst zijn.
Aan het kruispunt van Rodje Creû gaan we rechtdoor, en we blijven dit pad verder volgen tot aan een T-kruispunt zo’n 400 m verder. Hier gaan we rechtsaf. We blijven op dit pad tot we na zowat 1,2 km een vrij drukke verkeersweg bereiken. We gaan rechtsaf, en nemen 250 m verder het pad naar links.
(Eventueel kan je dit stukje drukte vermijden door aan Rodje Creû rechtsaf te gaan en na ongeveer 500 m (waar je pad een scherpe bocht naar rechts maakt, alvast op de kaart) in de bocht een pad naar links te nemen.
Je komt dan op de verkeersweg op het punt waar wij die weer verlaten, je moet dan dus enkel oversteken…)
Je blijft het pad steeds maar rechtdoor volgen, tot je tenslotte weer in Berleur aankomt. Als je rechtsaf gaat en de weg volgt, kom je weer op het startpunt van de wandeling.