Erkrath (Hochdahl): in de voetsporen van de Neanderthaler
Afstand: 13 km
Je kan de wandeling inkorten met 2 km als je vertrekt op de parking van het neanderthalmuseum. In het weekend is de kans reëel dat je daar geen plaats vindt.
Hoogtemeters: 130 m
Ondergrond: Over het algemeen goed begaanbare onverharde en zeer verkeersluwe verharde wegen. Met een stevige trekkingbuggy moet het lukken, mits hier en daar een beetje hulp…
Duur: 3 u 15 min
Moeilijkheidsgraad: technisch niet moeilijk, te doen voor iedereen met een goede conditie.
Markering: Als je liever op markering dan op GPS wandelt, kan je kiezen voor de Neandertalrundweg A1 (Neandertal-Düsseltal). Onze route is daar een variant op.
GPX: downloadlinks onder het kaartje.
Park&Hike: aan het station van Hochdahl (deelgemeente van Erkrath) is een ruime parking.
Openbaar Vervoer: Station van Hochdahl, treinen en bussen.
Horeca: Onderweg kom je voorbij ‘Im kühlen Grund’, een gezellge ‘Stube’, vooral gericht op wandelaars en fietsers. Ook aan het Neanderthalmuseum zijn er mogelijkheden om te eten en te drinken.
Erfgoed: Wij hadden niet de tijd het Neanderthalmuseum te bezoeken, en we wilden in dat ene zomerse weekend van augustus 2021 ook liever zoveel mogelijk buiten zijn, maar dit museum zou één van de modernste van Europa zijn, en zeker een bezoek waard, ook en vooral met kinderen.
Landschap: Het eerste en laatste 1/3 van de wandeling wandel je door helling en aulandbossen langs het riviertje de Düssel en haar zijriviertje de Mettmanner Bach. Het middenste derde loopt over een plateau met vooral landbouw.
Honden: (steeds onder voorbehoud: ik heb zelf immers geen hond) overal toegelaten, maar aan de leiband want je komt door verschillende natuurgebieden.i
Ons oordeel?
Een rustige wandeling zonder al te veel uitdagingen, maar landschappelijk zeker de moeite.
Na anderhalf jaar corona-wandelen zonder terrasjes onderweg was het zalig om ‘Im kühlen Grund’ van een verfrissing te kunnen genieten.
Routebeschrijving
Vanaf het station van Hochdahl gaan we zowat 100 m in westelijke richting, om daar een weggetje naar rechts te nemen, waarmee we al snel de Neanderkirche bereiken, dat omgeven wordt door een aantrekkelijk groen kerkhof. Voorbij de kerk gaat het pad dat we volgden rechtdoor, maar wij namen vrijwel meteen een pad dat rechtsaf het bos in gaat, en met een grote bocht om het kerkhof heen voert.
Waar het pad het bos terug verlaat gaan we meteen naar links, en volgen iets verderop de verharde weg (enkel voetgangers en fietsers), die met een stevige balustrade van de iets lager gelegen Thekhauser Bach gescheiden wordt.
Via deze weg gaat het gestaag dalend in de richting van het museum, en na een kleine halve kilometer komen we aan een T-kruispunt. Vanaf hier kies je om de wandeling in tegenwijzerzin te maken (hier beschreven), waarbij je pas op het einde aan het museum voorbijkomt, of in wijzerzin. Je passeert dan al na een paar honderd meter aan het museum.
Wij gingen dus rechtsaf, en de route is voorlopig gemarkeerd als de Neandertalrundweg A1, maar die buigt een paar honderd meter verderop – bij een gebouw waar steentijdworkshops voor kinderen doorgaan – al naar rechts af, terwijl wij rechtdoor gaan. Weer 100 m verder steken we voor de eerste keer de Düssel over en gaan naar rechts.
Na zo’n 400 à 500 meter wijst een pijl rechtsaf ‘Wildgehege’, ook wij gaan hier rechtsaf, en waar het pad in het bos verdwijnt steken we de Düssel over en klimmen met een paar bochten wat hoger… De Düssel vormt hier een paar mooie meanders…
Al snel komen we op het plateau en volgt het pad de bosrand. 150 m verder komt van rechts een pad. De wandelaars die kozen voor Rundwanderweg 1A komen uit die richting, en gaan nu rechtsaf. Wij gaan gewoon rechtdoor, dwz wij nemen het meest linkse pad van twee die vrijwel parallel in oostelijke richting gaan. (Vanaf nu volgen we geruime tijd de markering A1.)
Na ongeveer 700 m nemen we een pad naar links, en dalen weer af naar de Düssel die we 250 m verderop weer oversteken.
100 m voorbij de brug nemen we het pad naar rechts (markering A1 en A5). Na zowat een halve kilometer gaan we weer een brug over. We bevinden ons nu op een groot eiland tussen twee armen van de Düssel. Al snel komen we dus aan een tweede brug, die ons op de zuidelijke (linker) oever van de Düssel brengt. Vrijwel meteen komen we aan een splitsing.
Wij volgen de linkse weg (Diepensiepen), gemarkeerd met A5, terwijl de markering van A1 naar rechts gaat en dus weer tijdelijk onze route verlaat. Aan het volgende kruispunt 250 m verder houden we rechts, en 200 m verder links.
Iets verderop voert de weg ons voorbij de restanten van de oude kalkoven van Huppertsbracken.
De kalkoven wordt in geschriften voor het eerst vermeld in 1672, maar is waarschijnlijk veel ouder.
Achter de oven ontwaar je een oude steengroeve (kalksteen natuurlijk!), die intussen weer helemaal begroeid is geraakt.
Amper een paar stappen verder worden we er aan herinnerd dat we in de buurt van Düsseldorf zitten. Hier, in de middle of nowhere, kunnen we aan de kant van de weg zowaar een potje mosterd kopen… Een onbemand ‘winkelkastje’, voor betaling wordt gerekend op de eerlijkheid van de voorbijganger.
Al snel komen we opnieuw aan een kruispunt: de gemarkeerde route A1 komt van links en gaat rechts verder.
Wij besloten echter om rechtdoor te gaan, want daar lonkt Gaststätte ‘Im kühlen Grunde‘!
Toen de herberg nog achter de bocht verscholen zat, en we enkel de parking zagen, slaakten we een zucht van teleurstelling: die parking was zo goed als leeg, dus het zou wel gesloten zijn. Ook de voorgevel zag er niet echt ‘open’ uit…
Maar toen we dichterbij kwamen zagen we toch wat beweging op het terras, en dat zat uiteindelijk zo goed als vol. De meerderheid van de gasten waren uitgerust met stevige wandelschoenen en een rugzak, wat meteen de (fijne) sfeer op het terras bepaalde… Omdat het bovendeel van het terras al vol zat, moesten we genoegen nemen met een plekje op de binnenkoer, maar wat hebben we genoten van ons (alcoholvrij… we moeten nog verder!) biertje.
Na een korte stop gaan we verder.
300 m verder slaan we met een scherpe bocht linksaf.
Waar een klein beekje (Pfaffenhütter Graben / Gracht van Pfaffenhütt) de weg kruist, nemen we een pad naar links. Dit splitst zich vrijwel onmiddelijk. Het maakt niet uit welk van de twee je neemt: beiden komen uit breder pad dat we naar rechts, in noordelijke richting volgen. Wij kozen voor de ‘linkse’ versie, omdat het rechtse pad was afgesloten omdat het door de juliregens deels was weggespoeld.
De weg die we uiteindelijk bereiken is opnieuw gemarkeerd als A1, en die markering zullen we nu niet meer verlaten…
De weg verlaat nu al snel het bos, en voert ons vrijwel rechtdoor door het akkerland op het plateau tussen de riviertjes die we vandaag volgen…
Na ongeveer anderhalve kilometer kruist ons pad een wat drukkere verkeersweg, en we lopen vervolgens nog zowat een halve kilometer rechtdoor tot we de Hellenbrucher Bach bereiken, een zijriviertje van de Mettmanner Bach. Aan de overkant van de brug nemen we het pad naar links. Iets verderop steken we de beek opnieuw over, en we blijven de oever volgen. Aan de overkant zien we eerst een waterzuiveringsstation, daarna een kinderboerderij en speeltuin. De weg is hier weer even verhard, maar let op: 50 meter voorbij (alweer) een brugje (dat we niet oversteken), nemen we het pad aan de rechterkant van de weg. Het verkeerslawaai dat we intussen horen, is afkomstig van de zuidelijke Ring rond Düsseldorf, waar we iets verderop onderdoor gaan.
Vanaf hier is de route erg vanzelfsprekend: we blijven markering A1 volgen, wat meestal inhoudt dat we aan splitsingen het rechter pad volgen. Na een kleine twee kilometer bereiken we het Neandertal Museum.
Na een eventuele pauze volgen we vanaf de parking opnieuw markering A1. Als we opnieuw aan de Thekhauser Bach komen, gaan we weer omhoog in de richting van Hochdahl. Als we dat dorpje naderen, kunnen we in plaats van rechtsaf het bos in te gaan, ook de weg links (Thekhaus) of nog beter het pad achter de huizen van Thekhaus nemen. Al snel komen we dan aan de Hauptstraẞe, die we naar rechts volgen tot aan het station.