Dolembreux: naar de cascades en de carrière van Chanxhe
Afstand: 16 km
Hoogtemeters: 400 m
Ondergrond: Meestal brede bospaden – vaak oude holle wegen – en veldwegen, maar ook een aantal steile stenige paden die wat tredzekerheid vragen. Eén passage door een weiland. Er zijn een aantal stukken over verharde weg, maar die zijn zeer verkeersluw.
Duur: 4 u 30 min
Moeilijkheidsgraad: Vooral rond Chanxhe zijn de hellingen behoorlijk steil. Enkele passages zijn ook technisch iets lastiger, waardoor de wandeling ondanks de afstand toch iets pittiger dan gemiddeld is.
Markering: Je kan deze wandeling niet maken aan de hand van enkel plaatselijke markeringen. We volgen af en toe wandeling nr 9 van Sprimont, maar wijken daar ook heel veel van af.
GPX: downloadlinks onder het kaartje.
Park&Hike: wij parkeerden onze auto in de berm van Haie des Pauvres, een straat/wijk van Dolembreux. Daar is hooguit plaats voor één of twee auto’s.
Je kan de wandeling ook starten vanuit Lincé (centrum, aanrader) of Chanxhe (Rue Rodolphe Bernard).
Openbaar Vervoer: Kom je met het openbaar vervoer, dan start je de wandeling best in Lincé (bushalte Lincé Eglise, lijn 65 of 727) of in Chanxhe (bushalte Poulseur – Pont de Chanxhe, lijn 97, 142 en 377)
Horeca: Zoals zo vaak in Wallonië: helemaal niets kunnen ontdekken onderweg…
Erfgoed: Je komt door een paar charmante Condruzische dorpjes, bv Lince en Fays, met vaak goed gerenoveerde oude hoeves in een mooie plaatselijke natuursteen. In Lincé herinneren diverse plekken aan de dramatische gebeurtenissen in augustus 1914. In het gehuchtje La Haze is er een watermolen. In Chanxhe zijn de kerk en een herenhuis beschermde monumenden.
Natuur: de Condroz betekent natuurlijk veel cultuurlandschap, maar in deze regio is dat zeer kleinschalig: veel kleine landschapselementen, veel bosjes en hagen.
Onderweg zag ik onder andere borstelkransje en kruidvlier, twee eerder zeldzame planten.
Honden: (steeds onder voorbehoud: ik heb zelf immers geen hond) overal toegelaten, maar aan de leiband want je komt door verschillende natuurgebieden.
Beste periode: wij wandelden er begin oktober, en de beginnende herfstverkleuring maakte de wandeling wellicht extra mooi. De late zomer is wellicht net iets minder interessant, omdat de maïs dan hier en daar hoog op de velden staat en het uitzicht op het omgevende landschap een stukje kan beletten0
Ons oordeel?
In de Condroz kan je mooie wandelingen maken, maar soms kan het een beetje saai worden als je al te veel over landbouwweggetjes en tussen akkers door moet wandelen.
Deze wandeling heeft ons echter geen moment verveeld. Prachtige panorama’s, mooie gehuchtjes, oude holle wegen…
Het zou wel eens één van onze toppers dit najaar kunnen zijn!
Routebeschrijving
We parkeerden onze auto daar waar de Haie des Pauvres van een verharde weg veranderd in een onverharde veldweg.
Vervolgens volgden we die veldweg verder in oostelijke richting, om aan de kruising 100 m verderop rechtsaf te gaan. Na ongeveer 300 m gaat de weg het bos in, en nog een paar honderd meter verderop kom je aan een splitsing. De markering van de GR ‘A travers le Condroz’ gaat min of meer rechtdoor, maar wij gaan linksaf, en steken via een stevige houten brug de Ruisseau de la Haze over. Aan de splitsing iets verder houden we rechts.
Na ongeveer een kilometer bereiken we de rand van Lincé. We twijfelden even of we door het dorpje zouden gaan, of met een boog rechtsaf rond het dorp zouden gaan. Lincé is echter een hele rustige dorpskern met een paar mooie hoeves, en we zijn blij dat we voor de eerste optie kozen. (Als je vertrekt aan de kerk van Lincé, hoef je de keuze niet te maken…)
Wij gingen dus aan de rotonde bij de ingang van het dorp rechtdoor, en in het centrum aangekomen gingen we rechtsaf in westelijke richting via de Rue de Fays.
Na ongeveer een kilometer bereiken we de rand van Lincé. We twijfelden even of we door het dorpje zouden gaan, of met een boog rechtsaf rond het dorp zouden gaan. Lincé is echter een hele rustige dorpskern met een paar mooie hoeves, en we zijn blij dat we voor de eerste optie kozen. (Als je vertrekt aan de kerk van Lincé, hoef je de keuze niet te maken…)
Wij gingen dus aan de rotonde bij de ingang van het dorp rechtdoor, en in het centrum aangekomen gingen we rechtsaf in westelijke richting via de Rue de Fays.
Vlak voor het einde van de bebouwde kom nemen we een pad dat schuin naar links gaat. Via een holle weg dalen we geleidelijk af, en aan het eind van het bosje ontvouwt zich een heerlijk panorama…
Na zo’n 400 m buigt het karrenspoor plots naar links af, maar er loopt een smaller pad rechtdoor. Wij blijven rechtdoor volgen, (en waren blij dat we een lange broek aanhadden, wat de brandnetels stonden hier en daar hoog…). Nog een halve kilometer verder eindigt het paadje aan een grote es. Hier hebben we een wijds uitzicht, met op de achtergrond de hoge heuvelruggen langs de Ourthevallei.
We volgen het karrenspoor naar rechts, en komen algauw (terug) op de Rue du Fays die we naar links volgen. Als we in een scherpe bocht naar links een paar huizen bereiken, gaan we linksaf het weggetje (Rue de Picopré) in dat vlak voor het eerste huis in die bocht uitkomt. Na amper een halve kilometer staat er links van de weg een klein huis. Het bos aan de rechterkant is met een touw afgesloten, maar ongeveer 50 m voorbij het huis is er een paadje waarvoor je onder dat touw door moet duiken.
Al snel kom je bij een smal stroompje, en als je dat een paar tientallen meters stroomopwaarts volgt, kom je aan de bovenste van de twee ‘Cascade de Chanxhe’. Wij kwamen er op een dag vroeg in oktober, na twee dagen van flinke regen maar een overigens droge septembermaand. Ik denk dat deze watervallen in een echt droge zomer weinig meer zijn dan een paar straaltjes water…
Aan de waterval maak je rechtsomkeert, en op het punt waar je daarstraks aan het beekje kwam, blijf je nu de bedding volgen. Iets verderop wordt het pad rechts van het stroompje breder en je blijft dat volgen. Waar je opnieuw water hoort klateren kan je mits even zoeken de tweede waterval ontdekken, hier komt het water via een paar reuzentraptreden naar beneden.
Iets verderop komen we weer op de oorspronkelijke weg. Na 50 m gaat die over in een betonbaantje, maar voor we verdergaan nemen we eerst een kijkje in een verlaten steengroeve is.
We vervolgen onze weg en bereiken al snel de eerste huizen van Chanxhe. Vlak voor we de drukke Rue du Pont bereiken nemen we de straat die linksaf. Al snel bereiken we toch die drukke baan, maar iets verderop aan de overkant leid een paadje naar de lager gelegen Rue des Pêcheurs. Nu is het even goed uitkijken. links van die straat zou er op twee plaatsen een pad omhoog leiden, waarvan wij het eerste niet ontdekten.
Ook het tweede vertrekt niet exact op de plek waar het op mijn kaart getekend stond.
Op een bepaald punt kom je voorbij een piepklein omheind moestuintje. Een bordje op het hek vertelt dat dit een tuin is, en dat het pad iets lager ligt. Inderdaad kan je net voorbij dat tuintje een smal pad ontdekken. Het is weinig gebruikt, maar niet totaal verwaarloosd pad, dat steil de hoogte in gaat. Na ongeveer 100 m kom je op een wat breder pad, dat je naar rechts en omhoog – en nog steeds steil – blijft volgen.
Na een paar honderd meter (en ongeveeer 100 m stijgen) komt het bospad via een draaipoortje in een weide uit. We blijven de oorspronkelijke richting volgen, en bereiken rechts van de boerderij aan de overkant een tweede poortje.
Daar volgen we het pad dat naar rechts, in westelijke richting het bos in gaat.
Voorbij het stukje bos wacht ons weer een mooi panorama
En iets verderop ontdekken we rechts opnieuw een steengroeve. Deze zou nog in werking zijn, maar wij kwamen er op een maandag en het was er verdacht rustig…
We blijven de weg langs de groeve volgen tot die zich met een paar haarspeldbochten naar de oever van de Ourthe slingert.
Onze route volgt nu naar rechts de rivier. Voorbij de gebouwen van de steengroeve zien we een paar beschermde monumenten.
Het eerste is het ‘Château des Maîtres des Forges‘, een herenhuis van eind 17de eeuw, daarna komen we aan de kerk van ‘de Heilige naam van Jezus’, daterend uit 1775.
Het kerkhof van Chanxhe bevindt zich iets verderop. Wij waren hier bijna drie maanden na het afschuwelijke noodweer van juli 2021, maar de sporen ervan waren nog steeds zichtbaar: sommige graven zaten nog onder een dikke laag modder, enkele oude grafzerken waren omgegooid. Later begrepen we dat er vanuit het iets hogergelegen Lac Bleu een modderstroom recht over het smalle kerkhof getrokken was.
Waar de Rue Rodolphe Bernard van de Ourthe wegbuigt volg je die straat best tot die aan de Rue du Pont uitkomt. (Wij volgden het pad langs de oever, denkend dat we aan de brug de weg opkonden. Het pad stopt daar echter, en om net voorbij de brug de steile helling omhoog te klauteren is niet vanzelfsprekend.)
Aan de Rue du Pont gekomen loop je verder van de rivier weg, in oostelijke richting. Waar de weg een grote bocht naar links maakt, gaat via een smal trapje een pad omhoog het bos in. Opnieuw staat ons een fikse klim te wachten…
Halverwege de helling staan er een paar ruïnes, de oorsprong ervan is me onbekend.
Als je het bos uitkomt, sta dan met het (terechte) excuus dat je het uitzicht wil bewonderen een paar keer stil om op adem te komen en achter je te kijken. Voor die vergezichten kan het de moeite lonen de route in omgekeerde richting te lopen.
Al snel bereiken we het gehucht Fays, met rond het centrale plein een aantal mooie oude gebouwen in de plaatselijke natuursteen.
Voorbij het kapelletje op het centrale plein buigt de weg naar links. We volgen die nog een klein stukje, maar nemen vervolgens het tweede straatje links (een bord geeft aan dat enkel zachte weggebruikers en landbouwverkeer toegelaten is.)
Niet veel verder komen we weer in het zachtglooiende Condruzische landschap.
Na ongeveer een kilometer nemen we een pad dat links eerst geleidelijk, daarna wat steiler omlaag voert. Tenslotte komen we vlakbij het gehuchtje La Haze op een doorgaande weg uit. We steken hier de mooie Ruisseau de la Haze over, en volgen aan de overkant niet de weg, maar gaan in de richting van de watermolen. Vlak voor de watermolen gaat een pad naar links en om het steile klimmen niet te verleren gaan we langs hier, en niet via de weg naar het hogergelegen deel van het gehucht. (Wees gerust, het is dit keer een korte klim.)
We komen weer op de doorgaande weg, die we 200 m naar rechts volgen. Waar de weg naar links buigt, volgen wij het landbouwweggetje dat min of meer rechtdoor gaat.
Na ongever 400 m komen we aan een T-kruising, en nemen we het pad naar links. Het pad klimt geleidelijk, en is erg ongelijk. Al snel komt het uit op een breder pad, waar we rechtsaf gaan. De velden rechts van het pad, tussen ons en de vallei van de Ruisseau de la Haze, luisteren naar de naam ‘Dessous Stepsinne’ en vormen een prachtig coulissenlandschap, dat voor ons nog werd geaccentueerd door een prachtige najaarswolkenlucht.
Al snel zien we in de verte af en toe een auto voorbij rijden, maar voor we die weg bereiken komen we aan een T-kruising met een ander pad dat we rechtsaf volgen. We zien hier de wit-rode markering van de GR ‘A Travers le Condroz’, die ons geleidelijk dalend tot aan de brug brengt die we (komend vanuit Dolembreux) daarstraks overstaken.
Als je de wandeling maakt vanuit Lincé of Chanxhe ga je nu dus de brug over, in het andere geval ga je rechtdoor over de weg die je ook eerder al nam.