Forêt en St Hadelin: Daslookgeur en meidoornbloesem
Afstand: 13 km
Hoogtemeters: 370 m
Ondergrond: Grotendeels onverharde paden, die soms steil, en in natte periodes glibberig kunnen zijn.
Duur: 3 u 45 min
Moeilijkheidsgraad: ondanks de beperkte afstand is de wandeling toch iets lastiger. In natte periodes zijn er korte stukken op de afdaling van Forêt naar Saint-Hadelin die wat meer van je techniek vragen, en op ongeveer 2/3 van de wandeling is er een erg steile (27%) en behoorlijk lange klim, die ook van je conditie wel wat vraagt.
Markering: Eigenlijk zou ik dit kopje moeten weglaten, want vermits ik zelden gemarkeerde wandelingen volg, moet ik ook nu weer aangeven dat deze wandeling uit eigen inspiratie is ontstaan, en dat je je dus niet op bewegwijzering kan baseren.
GPX: downloadlinks onder het kaartje.
Park&Hike: Aan het dorpsplein van Forêt kan je parkeren.
Openbaar Vervoer: Geen bushalte in Forêt, maar je kan de wandeling ook starten in Saint-Hadelin. Bushalte ‘Saint-Hadelin Fief’ is een halte op lijn 106 Grand-Rechain Église – Herve Nazareth.
Horeca: Het Land van Herve blijft voorlopig toeristisch onontgonnen gebied, en dus inderdaad… ook dit keer is het weer van ‘bring your own food and drinks’.
Erfgoed: Forêt hoort wat mij betreft volkomen onterecht niet thuis in het rijtje van ‘les plus beaux village de la Wallonie‘, maar verdient dat predicaat wat mij betreft dus wel.
Het centrale plein met de omringende gebouwen is dan ook een beschermd dorpsgezicht.
Het land van Herve vertoont op veel plekken gelijkenissen met de ‘Rolling Hills’ van Kent in Zuid-Engeland, en de ‘Village Green’ rond de Sint-Catharinakerk van Forêt zou ook bijna in een Engels feuilleton kunnen figureren.
In het volgende dorpje, Saint-Hadelin, is het kerkje een blikvanger, al valt tijdens deze wandeling niet op, hoe mooi het op een rots ligt. Daarvoor moet je een keer de Daslookroute vanuit Olne lopen. (Merk ook de ‘spijkerlinde‘ op bij dit kerkje)
Tenslotte is er ook nog het Kasteel van Forêt vlak voor het einde van de wandeling.
Natuur: Het land van Herve is landschappelijk ongelooflijk mooi, en de flora in dit gebied is behoorlijk rijk. Zo zagen we bv het erg zeldzame zinkviooltje in grote getale bloeien.
Honden: (steeds onder voorbehoud: ik heb zelf immers geen hond) overal toegelaten, maar zeker op de hellingen rondom Trooz wordt expliciet aangegeven dat honden aan de leiband moeten (de route loopt daar over privé-domein, en vermits het in België al niet vanzelfsprekend is dat privé-eigenaars wandelaars op hun domein toelaten, vind ik dat deze wens moet gerespecteerd worden.)
Beste periode: Wandelen in het land van Herve is het hele jaar door mooi.
Maar toen wij deze wandeling maakte op Pinksterdag 2021 was het adembenemend mooi, vooral door de (heel laat bloeiende) meidoorns.
In een jaar met een normale lente valt die bloei tweede helft april tot begin mei…
Ons oordeel?
Ook vandaag bleef er niks te wensen over…
We gaan nu al verschillende jaren met grote regelmaat wandelen in het Land van Herve, en op een bepaald ogenblik denk je dan dat je het wel ‘gezien’ hebt. Deze wandeling, die grotendeels door de vallei van de Magne loopt, één waarbij we telkens opnieuw overdonderd werden door de schoonheid van de panorama’s. De Magne is één de zijrivieren van de Vesder, en heeft net als de Vesder voor flinke niveauverschillen in het landschap gezorgd.
Op een stukje van een paar honderd meter door een nieuwbouw-verkaveling, of dat éne stukje drukke verkeersweg na was deze wandeling perfect, of het moest zijn dat we wegens het gebrek aan een terrasje aan het einde van de tocht een puntje zouden aftrekken…
Routebeschrijving
Staande met je gezicht naar de ingang van de kerk van Forêt, neem je het weggetje dat vanaf de hoek van het marktplein rechts voor je naar het oosten leidt. (Vanuit het standpunt waar bovenstaande foto is genomen, draai je je dus een kwartslag naar rechts, en vervolgt je weg…)
De (doodlopende) straat gaat al snel over in een pad. Geniet van de omgeving, maar hou ook je gps in de gaten, want na ongeveer een halve kilometer nemen we – waar het pad naar links buigt – een wat onopvallend paadje dat naar rechts het bos ingaat. Honderd meter verder houden we links, en als je hier op het goede moment voorbij wandelt komt de geur van daslook je tegemoet…
Aan een splitsing een paar honderd meter verder nemen we het meest linkse pad, dat met een ruime bocht naar rechts door een mooie en bloemrijke weide voert.
Achter de bomen zie je de steengroeve waar we later vandaag nog omheen zullen wandelen.
Voorbij de weide volg je het pad min of meer rechtdoor doorheen het dal van de Magne, maar hou bij splitsingen toch even je gps in de gaten, want vlak voor we in Saint-Hadelin aankomen, houden we aan een splitsing rechts, en komen dan al gauw aan de kerk van Saint-Hadelin aan.
Bekijk de linde bij de kerk eens goed… Je merkt dat de bast van de boom vol spijkers zit.
Dit is inderdaad een spijkerboom, een boom waar het volksgeloof medicinale krachten aan toeschreef. Om genezing af te smeken werd er een spijker in de boom geslagen. In Wallonië zijn nog een tiental van deze spijkerbomen te vinden, in Vlaanderen is de bekendste nog levende spijkerboom het Ons Heeren Boompje in Poperinge. (De Nagelboom van ‘s-Gravenvoeren, een paardenkastanje, is in 2018 gestorven.)
Als je nog niet eerder in Saint-Hadelin was, raad ik je aan de trap die links van de kerk naar beneden leidt af te lopen, en beneden gekomen rechtsaf te gaan tot je weer op de oorspronkelijke route komt. Je moet dit kerkje immers ook een keer van de andere kant gezien hebben 😉
Wij liepen aan de kerk rechtdoor, om 100 m verderop, bij het plakkaatje (Lieu dit ‘Le Fief’) het pad te nemen dat je rechts door het struikgewas naar beneden voert.
Aan het kruispunt van paden 50 m verderop gaan we rechtdoor (als je aan de kerk de trap nam, ga je hier dus linksaf). Het pad voert je verder naar beneden, langs, en soms door de bedding van een smal beekje tot je in het gehuchtje ‘En Rivange’ uitkomt.
Als de bomen nog niet te fel in blad staan, kan je links achterom kijkend de kerk op haar rotspunt zien liggen…
Als je aan het eind van het gehuchtje op een wat bredere weg komt, ga je even naar links, om vrijwel onmiddelijk rechts het pad te nemen dat je langs de oever van de Magne meeneemt.
Via een brugje ga je naar de overkant, en je komt op een weggetje terecht dat je volgt in het verlengde van het pad. De weg gaat linksaf tussen twee huizen door, en aan het kruispunt 100 m verderop neem je het pad naar rechts, dat al snel tussen heerlijke meidoornhagen doorloopt. (Kijk toch even goed op je gps, want achteraf weer neerschrijven blijkt niet helemaal evident!)
Na een paar honderd meter buigt het pad naar rechts, en loopt geruime tijd langs de rand van de steengroeve (door de opgeworpen rand steenslag is hier niets van zichtbaar).
Weer een paar honderd meter verder buigt het pad rechtsaf en komt iets verder op een T-kruispunt uit waar we linksaf gaan. We volgen dit weggetje tot het uitkomt bij het herdenkingsmonument van Vieux-Sart:
De tekst op het monument luidt:
“En mémoire des 65 habitants de St Hadelin fusillés par les Allemands les 5 et 6 aout 1914”
“Ter herinnering aan de 65 inwoners van St Hadelin die door de Duitsers gefusilleerd werden op 5 en 6 augustus 1914”
Deze slachtpartij vond plaats als wraak nadat de militie van plaatselijke fort Fleron veel slachtoffers had gemaakt in de Duitse 11e infanterie-brigade.
Er werden toen ook een veertigtal huizen in brand gestoken.
Meer hierover lees je op deze pagina.
Aan dit oorlogsmonument bevindt zich de eerste bank die we op deze wandeling voorbijkwamen, dus wij genoten hier van een verdiende picknick.
We vervolgens onze weg door het pad te nemen dat in het verlengde van de weg waarvan we kwamen voortloopt. We volgen opnieuw enige tijd – op veilige afstand gehouden – de boorden van de steengroeve. Na een eerste bocht blijven we min of meer rechtdoor volgen.
In het gehuchtje ‘Gorges du Loup’ komen we op een verharde weg, en we gaan rechtsaf.
Een paar honderd meter verderop komen we opnieuw aan een groepje huizen. Aan het eerste kruispunt gaan we rechtdoor, om vervolgens linksaf de smalle Rue de la Carrière te nemen. (Zoek die straatnaam niet op een kaart… we vonden die nergens terug, alleen op het straatnaambordje daar ter plaatse).
Dit weggetje komt al snel uit op de Rue des Heids. We gaan rechtsaf, en bereiken vrijwel meteen de drukkere Rue du Bay Bonnet. We steken hier over, in de richting van de Carrière des Heids, maar nemen meteen het pad dat linksaf, links van het schijnbaar deur- en vensterloze bakstenen gebouwtje loopt.
Al snel genieten we weer van prachtige vergezichten…
Na ongeveer 250 aan een kruispunt van paden gaan we rechtsaf en een eindje verderop bereiken we een inspiratieloze nieuwbouwwijk van Magnée, een deelgemeente van Fleron.
Even een paar honderd meter op je tanden bijten, daarna komt een beloning!
Aan het kapelletje op het kruisppunt van de Rue de la Carrière (deze keer wel op Google Maps te vinden!) en de Rue de la Chapelle gaan we linksaf, en ook aan het volgende kruispunt bij de kerk van St Antonius van Padua houden we links.
Zo’n 100 m voorbij de kerk gaan we rechtsaf, en na 50 m nemen we het pad dat naar links loopt.
Iets verderop, waar we uitkomen op een verharde weg, gaan we rechtdoor. De weg loopt al snel in een ‘pijpenkop’ dood, maar tussen de struiken verscholen loopt het pad verder door.
Vanaf nu is het even kwestie van met overvolle teugen te genieten.
Het pad slingert zich tussen de bloeiende meidoorns door, en ook verderop in het landschap zie je de meidoornhagen zich als witte linten door het landschap slingeren…
Al snel komt er wat bebouwing in zicht, het pad gaat naar rechts, het bos in, om vervolgens achter een tennisveld door weer naar links te gaan. Geleidelijk dalend volgen we de loop van La Gargonade.
Waar aan een splitsing de gemarkeerde routes rechtsaf gaan, blijven we rechtdoor volgen, en komen tenslotte weer in het gehuchtje Fonds-de-Fôret uit. Waar we de verkeersweg bereiken staat aan de overkant een kapelletje, en we nemen de Ruelle des Sortais die achter de bebouwing doorloopt.
Al snel komt dit weggetje uit op de Rue de la Pompe, die we linksaf volgen tot op de (drukke) verkeersweg. We gaan rechtsaf, en volgen deze Rue Fonds de Fôret ongeveer 250 m.
Hier is het even opletten: het pad is hier het verlengde van wat de oprit naar een privéwoning lijkt, dus wanneer je de gps niet in gaten houdt, zou je er zo voorbij kunnen lopen! Eens je op de ‘oprit’ bent, zie je echter meteen dat daar een pad verder doorloopt.
Amper 50 m verderop hou je links, en vanaf hier start een klimmetje die absoluut de kwalificatie ‘pittig’ verdient.
Na zo’n 300 m (je bent intussen al ongeveer 80 m geklommen, wat ons op een stijgingspercentage in de buurt van 27% brengt) is er een splitsing. Helaas, we nemen niet het pad dat naar links afdaalt, maar we blijven bergop volgen. De helling wordt vanaf hier overigens wel minder steil!
Als we aan de bosrand komen, waarschuwt een bord ons dat we privé-terrein betreden, en dat picknicken er niet toegelaten is, en dat honden aan de leiband moeten.
Let even op: Het pad lijkt zeer vanzelfsprekend rechtdoor te lopen, maar als je rechtsaf het weiland ingaat, vind je daar al snel een pad dat je bergaf naar het westen in de richting van Trooz brengt.
Als het je lukt om je niet te storen aan de industriële activiteit rond Trooz, kan je opnieuw van een heerlijk panorama genieten.
Ongeveer halverwege de helling kom je voorbij de ruïne van een boerderij, met ook een grote ronde drenktrog voor vee die ook in natuursteen is opgetrokken.
Nog een stukje verder naar beneden buigt het pad naar links en dwarsen we de helling, waarna het pad het bos in verdwijnt. We blijven het pad min of meer rechtdoor volgen, negeren dus het pad dat naar rechts loopt, tot we aan een T-kruising op een ander pad uitkomen, dat we naar rechts en naar beneden volgen.
Na ongeveer 200 m komen we uit op de Rue de Forêt, en gaan we linkaf.
Iets voorbij de haarspeldbocht nemen we het pad dat schuin rechts naar boven gaat. Inderdaad, opnieuw een klim, maar lang niet meer zo lang en steil als de vorige.
Het pad wordt steeds breder, en loopt tenslotte uit in de Allée des Tilleuls, die het verlengde vormt van de oprijlaan naar het kasteel van Forêt.
Aan de toegangspoort tot het kasteeldomein gaan we linksaf, en een eindje verderop kunnen we over een ha-ha een blik werpen op het kasteel.
We blijven de weg langs de grenzen van het domein volgen, tot we het dorp naderen. Ongeveer tegenover de (andere) toegangspoort tot het domein nemen we een pad dat tussen jonge bomen door naar links loopt.
Aan het T-kruispunt 200 m verderop gaan we rechtsaf, en bereiken al snel het centrum van Forêt…