Vier riviertjes rondom Solwaster
Afstand: 18 km
Hoogtemeters: 320 m
Ondergrond: Hoofdzakelijk onverharde of halfverharde paden, die vooral langs de riviertjes stevig geaccidenteerd kunnen zijn, met boomwortels en rotsen.
Duur: 5 uur
Moeilijkheidsgraad: Voor deze wandeling heb je toch een goede conditie nodig, en ook technisch is ze echt wel pittiger dan de gemiddelde wandeling in Vlaanderen.
Markering: De wandeling omvat korte gemarkeerde stukken, maar je kan ze niet lopen op basis van markering alleen.
GPX: downloadlinks onder het kaartje.
Park&Hike: De wandeling wordt beschreven vanaf de kleine parking in Royompré.
Je kan de route ook vanaf andere vertrekpunten maken, bv vanaf de parking aan de brug over de Statte aan de Route du Jalhay, of vanaf de Pont du Belleheid over de Hoegne.
Vertrekken in Royompré heeft als voordeel dat het er niet overdreven druk is, en dat je op ruim 3/4 van de wandeling een leuke ’terrasjes-stop’ kan maken aan de Pont du Belleheid.
Openbaar Vervoer: Bushalte Solwaster Scierie op de TEC-lijnen nr 295 Jalhay Fawetay→Tiege Charmille) en nr 752 (Solwaster – Ster -Burnenville-Stavelot-Trois-Ponts).
Je pikt dus op een ander punt van de wandeling in. (zie routebeschrijving)
Horeca: Chalet du Pont de Belleheid aan de gelijknamige brug, op ongeveer 3/4 van de wandeling
Erfgoed: de ruines van de smidse van Clairfontaine in het laatste deel van de wandeling
Geologie: de Rocher de Bilisse en de (pseudo)-dolmen
Natuur: Nauwelijks cultuurlandschap tijdens deze wandeling, je wordt ondergedompeld in de natuur…
Honden: (steeds onder voorbehoud: ik heb zelf immers geen hond) overal toegelaten, maar aan de leiband want je komt door verschillende natuurgebieden.
Beste periode: Dit is een wandeling waar je op elk moment van het jaar van kan genieten.
Ons oordeel?
Opnieuw een vijf-sterren wandeling.
Dit zou wel eens de mooiste wandeling van de Oostkantons kunnen zijn.
Het begint rustig, met een breed pad door het dal van de Dison.
Als je dat dal bent uitgeklommen kom je voorbij een merkwaardige eik, de dikste meerstammige boom van België, bij een boswachtershuis.
Niet veel verder wacht je – letterlijk en figuurlijk – een hoogtepunt: een prachtig panorama over Solwaster.
En dan gaat het wat riviertjes betreft crescendo: eerst bergop langs de iets minder bekende – maar oh zo lieflijke – Sawe, om dan via de Statte en de Hoegne geleidelijk weer af te dalen.
Een terrasje op precies het goeie moment maken de dag perfect…
Routebeschrijving
We starten de wandeling aan de Gué de Royompré, waar we de Hoegne oversteken. Deze doorwaadbare plaats is gebetonneerd, waardoor in het verleden veel mensen hier met hun auto doorreden om spectaculaire foto’s te kunnen maken. Een bareel verhinderd dat nu gelukkig, en de gué is bij zomers weer een geliefde plekje om te pootjebaden.
Mits geschikt schoeisel steek je hier ook over, maar je kan er ook voor kiezen om de brug (helemaal rechts op de foto) te nemen.
Vanaf de oversteekplaats ga je rechtdoor, weg van de rivier.
We lopen kort tussen weiden door, en waar het pad zich aan de bosrand splitst, houden we het brede pad helemaal rechts aan. We blijven rechtdoor volgen tot vlak voor het brugje over de Ruisseau du Dison. Daar nemen we het pad dat vlak voor het riviertje linksaf gaat.
We volgen dit dal geruime tijd stroomopwaarts. Al snel buigt het riviertje van het pad weg
en kunnen we de loop ervan nog hooguit in de verte vermoeden.
We volgen het pad op de helling van het dal van de Dison ruim een kilometer.
Dan buigt het pad in een grote bocht naar links, en voor ons zien we een weide opduiken. De bocht gaat hier vervolgens nog scherper naar links, maar wij nemen het pad dat naar rechts gaat. Hou even je gps in de gaten, want al snel moet je een smal paadje naar rechts nemen, en we dalen snel af in de richting van de Ruisseau de Dison.
Bijna beneden aangekomen komen we aan een pad dat gemarkeerd is met de roodwitte strepen van de GR, en we gaan rechtsaf, en steken via het eerste van veel houten brugjes de Dison over.
We klimmen de vallei uit, en komen zo’n 300 m verder op een breder pad dat we naar links volgen. Het pad komt al snel op een verkeersweg, Gospinal, uit. We steken de weg over, gaan een klein stukje linksaf, en daar, tegenover de houtvesterswoning, loopt een pad langs de ‘Sept Fréres de Gospinal’. Dit is een oude zevenstammige eik die in 1987 is geklasseerd als ‘merkwaardige boom’.
De eik is destijds geknot, en zeven van de uit de knot ontsprongen takken zijn tot stammen uitgegroeid.
In de tijd van het Ancien Régime werd onder deze eik nog recht gesproken.
Met zijn omtrek van bijna 7,5 meter is het de dikste eik in België.
We volgen het pad dat rechts van de eik in de richting van het bos toe leidt. Deze ‘Drève Emile Graff’ is een sparrendreef die door een loofbos loopt.
Al gauw komt het pad uit op een breder weggetje.
Dat zullen we uiteindelijk in westelijke richting volgen, maar eerst gaan we rechtdoor, en volgen een smal bospad dat met een wijde boog naar rechts tot aan een fantastisch uitkijkpunt voert. We genieten er van het panorama van het landschap rond Solwaster.
Na een korte pauze volgen we het pad verder in noordd-westelijke richting, en komen opnieuw op het bosweggetje, dat we linksaf, naar het westen volgen.
Al snel komen we op een wat drukkere verkeersweg, de Route de Jalhay. Die moeten we een paar honderd meter naar links volgen, maar niet getreurd, er volgt een beloning voor dit stukje asfalt-vreten.
Aan de brug over de Sawe is links van de weg een kleine parking die overgaat in een bosweg. Hier gaan we in.
Het eerste stuk van het pad is een zeer breed wandelpad, dat weinig uitdaging biedt, maar dat zal veranderen!
Na 200 m nemen we rechts een iets smaller pad, dat de oever van het riviertje volgt. Voorlopig blijft het nog een zeer comfortabel pad…
Weer 250 m verder nemen we rechts het smalle pad, gemarkeerd met een gele rechthoek. Vanaf hier krijg je een heel mooi stuk van de Sawe voor je kiezen.
Het pad klimt gestaag, en is minstens matig geaccidenteerd te noemen door boomwortels en rotsen.
Hier en daar ga je korte stukken over een vlonderpad, we naderen immers de Hoge Venen. Stroomversnellingen en houten bruggetjes volgen mekaar in snel tempo op…
Als op een bepaald moment een breder pad (rode markering) rechtsaf gaat, blijven wij de gele markering volgen, een smaller pad dat rechtdoor en links van het riviertje de Sawe blijft volgen.
Eén van de bruggetjes is de ‘Pont del Creu Dethiou’ (pont de la Croix Dethiou) verwijzend naar het vlakbij gelegen herdenkingskruis voor de jager Marcel Dethiou die daar in 1920 gestorven is.
Eén van de stroomversnellingen is le Bain de Diane. Deze naam verwijst niet naar de Griekse godin van de jacht: Diane was de naam van de hofhond van een naburige boerderij, die hier in de buurt door een jager aangeschoten werd. Terwijl hij zich naar huis sleepte, sukkelde het arme dier in het water, en werd hier tenslotte gevonden…
Of dat beweert de overlevering alleszins…
Op een bepaald ogenblik komen we op een wat bredere bosweg, die we naar rechts volgen, naar de andere kant van de Sawe. Aan de overkant nemen we het meest linkse pad, dat opnieuw de oever van het riviertje volgt. (Op dit punt splits zich de geel gemarkeerde wandeling: een afkorting gaat rechtsaf, de lange route die wij deels volgen, gaat dus links.)
Na ongeveer een halve kilometer komen we op een brede bosweg, die we rechtsaf volgen.
Aan de Cabane des Nutons houden we geen rekening meer met markeringen, en gaan we voorlopig nog even rechtdoor.
200 m verderop nemen we het pad naar rechts, en weer 200 m verder, vlak voor we de Statte zouden oversteken, nemen we rechtsaf het pad dat de oever van de Statte volgt.
Ook de Statte is een heel mooi riviertje met tal van kleine watervalletjes, maar er zijn veel meer wandelaars, en daardoor mist het toch een beetje van de charme van de Sawe.
Het pad is hier en daar zo verbreed, dat het niet meer helemaal duidelijk is waar de oorspronkelijke route loopt, maar zolang je mee met het riviertje omlaag loopt zit je goed…
De Cascade des Nûtons, waar de Ruisseau des Nûtons in de Statte stroomt, was toen wij er voorbij kwamen – na een lange periode van droogte – een stuk minder indrukwekkend dan je ze soms op foto’s ziet…
Kort voor we de Rocher de Bilisse zullen bereiken steken we de Statte over, om meteen via een volgend bruggetje weer naar de oorspronkelijke oever terug te keren.
De Rocher de Bilisse is een indrukwekkende rotsformatie in kwartsiet.
Je kan als je wil een pad nemen naar de top van de rots, waar je een mooi uitzicht zou hebben over het dal van de Statte (maar dat heb ik dus van horen zeggen, wij doen dat een andere keer nog wel eens – we komen hier immers zeker nog een keer terug.)
Voorbij de Rocher de Bilisse houden we links en gaan via een brugje opnieuw de Statte over.
We blijven het gemarkeerde pad volgen, dat nog even het naamloze zijriviertje van de Statte volgt om al snel naar rechts af te buigen (markering volgen!) en het riviertje te verlaten.
Na ongeveer een halve kilometer splitst het pad zich, en gaan we linksaf (wegwijzer ‘Dolmen’)
Die ‘Dolmen’ bereiken we al snel.
De ‘dolmen’ van Solwaster is geen echte dolmen, maar een vierkant blok kwartsiet die toevallig rust op een paar onderliggende stenen.
Het geheel is echter een natuurlijk fenomeen, waar geen mensenhand aan te pas kwam (hoewel niet iedereen daarvan overtuigd is…)
Na een korte stop vervolgen we onze weg en bereiken een kwart kilometer verder de bosrand.
We volgen rechtdoor door een mooi pad tussen meidoornhagen, en bereiken al snel een rustige doorgaande weg.
(Ook hier is beperkte parkeergelegenheid en kan je de route eventueel starten.)
We volgen de weg een klein stukje in westelijke richting, voorbij een picknickplaats. We nemen vervolgens niet het eerste maar het tweede pad links voorbij de picknickplek, dat vrijwel onmiddelijk met een flauwe bocht naar links buigt.
Tussen weiden door brengt het pad ons weer naar een bos. We blijven het pad alsmaar rechtdoor volgen, en komen tenslotte beneden aan de Hoegne uit aan de Pont du Belleheid.
Wij vervolgden onze route door vlak voor de brug over de Hoegne het smalle pad rechts te nemen.
Hier en daar zitten daar wat lastiger stukken in, en je kan ook rechtdoor de brug oversteken, en voorbij het Chalet du pont de Belleheid het gemarkeerde pad naar rechts nemen.
Aan een volgende (houten) brug over de Hoegne komen beide paden bij elkaar.
Als je ‘onze’ route nam, blijf je aan de voetgangersbrug op dezelfde oever, anders steek je over.
We volgen verder het pad langs de Hoegne, dat voorlopig erg breed en ‘comfortabel’ is. Ook de Hoegne laat zich hier niet langs haar meest uitbundige kant zien…
Na ruim een kilometer komt het pad uit op de Route du Roslin.
Als je met de bus kwam, begint en eindigt je wandeling hier.
Komend vanaf de Pont du Belleheid volg je de Route du Roslin een paar tientallen meter naar links, om aan de overkant van de weg het pad te nemen dat je naar beneden naar de oever van de Hoegne.
Vanaf hier is het pad smaller en afwisselender, en ook het riviertje zelf lijkt er weer meer lol in te krijgen…
Ongeveer een kilometer (en drie brugjes) verder, wijst de markering van de GR je naar rechts, over die derde brug.
Je kan hier rechtdoor volgen, je route is dan een heel klein stukje korter, maar wij kozen ervoor om naar de overkant te gaan.
Na vanuit de verte een blik te hebben geworpen op een paar mooie oude huizen van Parfondbois gaan we linksaf, en komen meteen weer aan de Statte, die we ook oversteken.
Aan de kruising van paden zo’n 50 m verder verlaten we de GR weer, en gaan linksaf. Al snel bereiken we opnieuw de Hoegne.
We steken over en vervolgen stroomafwaarts. Vrijwel meteen komen we aan de ruïnes van de smidse van Chastelain.
Al vanaf de 13de eeuw bestonden hier smeltovens (laagovens) en smederijen. Die werden in 1469 in opdracht van Karel de Stoute met de grond gelijk gemaak als wraak voor de opstand van de 600 Franchimontezen, maar ze werden herbouw en functioneerden nog bijne 300 jaar.
Ongeveer 300 m voorbij de ruïnes gaan we nogmaals de Hoegne over.
Het volgende brugje laten we links liggen, en we nemen in plaats daarvan het pad dat rechtdoor gaat en langzaam klimt en zich van het riviertje verwijderd.
Weer 300 m verder komen we aan het brugje over de Ruisseau de Dison, dat we aan het begin van de wandeling niet overgingen…
Nu steken we dus wel over, en vervolgen rechtdoor de laatste paar honderd meters van het pad dat we al kennen, om terug aan ons startpunt uit te komen…
Het dal van de Hoegne zou inderdaad een hele mooie wandeling zijn, heb er volgens mij nooit foto’s van gezien. Ben dus wel blij met je omschrijving van de wandeling, markeer hem in Komoot.
Het dal van de Hoegne zou inderdaad een hele mooie wandeling zijn, heb er volgens mij nooit foto’s van gezien. Ben dus wel blij met je omschrijving van de wandeling, markeer hem in Komoot.