Vanuit Hamoir: Balancerend op de grens van Condroz en Famenne

Balancerend op de grens van Condroz en Famenne

Afstand: 18,5  km
Wegen: Grotendeels onverhard.  Na een pittige klim via een bospad hoofdzakelijk brede landbouwwegen op het plateau.  Vanaf My veelal boswegen en -paden.  Op de kliffen van de Ourthe zijn deze soms rotsig en zitten er hier en daar weer korte klimmetjes in.
Moeilijkheidsgraad: de bospaden vanaf My tot Sy zijn – natuurlijk – hier en daar oneffen en er zitten een paar klimmetjes in, maar deze maken de wandeling niet moeilijk.  Enkel de afstand vergt enige conditie.
Park&Hike: In Hamoir op de Quai de Saulxures of aan de overkant op de Quai  du Batty
Openbaar Vervoer: Vanaf het station van Hamoir is het 700 m tot aan het startpunt van de wandeling.
Horeca: In Hamoir, Vieuxville (Logne) en Sy kom je probleemloos aan je trekken…
Cultuur: De wandeling passeert het archeologisch museum van de burcht van Logne.  De burcht zelf ligt buiten het traject van de wandeling.
My is één van de ‘Plus Beaux Villages de la Wallonie’.  Het is inderdaad een mooi dorpje, maar het is het vijfde van de dorpen in die reeks dat we bezoeken, en we rangschikken het voorlopig toch slechts op de vijfde plaats… (Maar wellicht moet je langer de tijd nemen om het dorpje echt te ontdekken.)
Wat wij van deze wandeling vonden: Het was voor ons de langste wandeling van de voorbije paar jaar, en ze had gerust nog iets langer mogen zijn.  De rotsen aan de Ourthe tussen Logne en Sy zijn behoorlijk spectaculair, voor het overige is de wandeling een rustige en ontspannen tocht, door een landschap dat echter geen ogenblik verveeld, ondanks het feit dat je soms verschillende kilometers lang hetzelfde pad volgt.  Naar deze regio komen we zeker terug.

Routebeschrijving

We parkeerden op de oever van de Ourthe aan de Quai des Saulxures, en volgden dat straatje verder.  Twee bochten verder komt de straat uit op de Rue de Lassus die we naar links volgen (straks komen we van de rechterkant hier terug aan).  
Iets verder bereiken we de drukke Route de Filot, die we 100 m naar rechts volgen, om dan aan de overkant een smal pad in te gaan.  Dit pad klimt gestaag door het bos, om vervolgens ongeveer een kilometer lang langs de bosrand vrijwel vlak te worden.  Dan duikt het pad opnieuw het bos in.  Waar we tenslotte het bos verlaten komen we op een kruispunt waar we een brede landbouwweg naar rechts volgen.  Het pad is aan beide kanten door een haag/houtkant omzoomd, en we ontdekken verschillende rijkdragende sleedoorns. Na een paar kilometer bereiken we Filot, een gehucht van Hamoir.  We lopen voorbij een paar authentieke boerderijen en wandelen verder naar de kerk aan de andere kant van het dorp.  Veel konden we daar niet zien: de kerk ligt achter een poort tussen twee boerderijen, en die poort was gesloten.  Voor de voetballiefhebbers: Op dit kerkhof ligt Abbé Debatty begraven, een voormalige pastoor van het gehucht, die blijkens de inscriptie op zijn tombe de stichter zou zijn van FC Standard de Liège.
Voorbij de kerk maakt de weg een bocht naar rechts en meteen naar links, maar in die tweede bocht kiezen we een pad dat vrijwel rechtdoor loopt, en ons tot aan de drukke verkeersweg brengt die we een paar honderd meter naar rechts volgen, tot aan de Route de My waar we linksaf gaan. Na 150 m nemen we het pad naar rechts dat we tot aan het kruispunt 500 m verder volgen.  Daar gaan we links, en stijgen voorlopig weer geleidelijk.

Hier op het plateau zorgt het reliëf niet voor grote verrassingen, maar de uitzichten blijven erg mooi, vooral omwille van de aanwezigheid van veel kleine landschapselementen als  hagen en bomengroepjes.

Ter hoogte van een kruispunt aan een bosrand, is rechts een vliegveldje voor modelvliegtuigjes.  In dat bosje vind je helemaal vooraan – en goed verborgen door de omringende taxussen – een klein kapelletje.
We gaan hier nog even rechtdoor om 100 m verderop rechts te houden.  Een halve kilometer verderop gaan we aan de kruising rechtsaf.  Weer 500 meter volgen we het (enigszins verborgen) pad dat ons snel afdalend in de richting van My brengt.  (Mocht je even verstrooid zijn, geen nood, want 150 m verderop is er een landbouwweg die je naar hetzelfde punt brengt.
Als we de eerste huizen van My bereiken blijven we de weg volgen tot een goeie 50 m voor die op de erg drukke N86 uitkomt.  Op die plek gaat er links een weggetje via een tunnel onder die drukke weg door, en meteen komen we op een aangename picknickplek, waar we dus ook de gelegenheid te baat namen om onze lunch op te eten.
Het voetpad komt uit op de Rue du Vieux Tilleul, en we volgen die naar links.  Twee flauwe bochten naar rechts later maakt de straat een bocht van 90° naar links en gaat over in de Terre du Jardin.  Als die nog wat verder naar links afbuigt, nemen wij een landbouwweggetje naar rechts.
Het weggetje brengt ons naar het bos, en wordt gaandeweg steeds smaller om als bospad verder te gaan.  Al snel komen we aan een weide midden tussen de bossen, en het pad buigt naar rechts en even later, aan het eind van de weide, weer naar links. We komen aan de – minstens toen wij de wandeling maakten – kurkdroge bedding van de Embrée die we oversteken.
Aan de overkant houden we rechts aan.  Het brede grazige pad volgt nu een paar kilometer het dal van de Embrée.  We volgen bij splitsingen steeds de rechtertak die het dichtst bij het riviertje (of wat daarvan overblijft) loopt.  Uiteindelijk steken we opnieuw de bedding over.  Een paar honderd meter verderop bereiken we een pad dat veel meer bewandeld wordt, en dat ons linksaf al snel ter hoogte van de kerk van Vieuxville aan de N86 brengt.
We gaan even linksaf in de richting van het dorp, om al na 100 m de baan over te steken en achter het ‘Musée Archeologique du Chateau Fort de Logne’ door te lopen.

Even verder kan je je laten verleiden om verder te lopen in de richting van het terrasje dat je daar ziet liggen, maar wij volgen de GR-markering en nemen het pad dat ons naar rechts omhoog naar rand van klif brengt die de vallei van  Ourthe begrenst.

Ourthevallei

Vanaf hier ga ik geen gedetailleerde aanwijzingen meer geven: behalve op de gps-tracks in één van de onderstaande apps, kan je vanaf hier ook gewoon op de rood-witte markeringen van de GR vertrouwen. (GR576 A Travers le Condroz)
Op de hellingen zijn grote stukken bos gerooid, om hier de oorspronkelijk kalkgraslandflora weer te herstellen. De wilde marjolein had intussen ook al ruim die kans gegrepen.  Bij warmer weer is het hier over een paar jaar allicht een vlinderparadijs.

Op een bepaald ogenblik komt het pad uit op een verkeersweg (Route de Sy).  We gaan hier linksaf, om nauwelijks 50 meter verderop weer een pad te nemen dat de bosrand volgt (volg de GR markering).  Opnieuw slechts een paar tientallen meters verderop kan je even naar links het bos ingaan, waar je op een uitzichtspunt komt van waaruit je een spectaculair overzicht hebt op enkele van de smalle rotsen die zich vooruitwerpen in de vallei en in de bedding van de Ourthe. (Panoramische foto – linksonder in het beeld)

We naderen intussen langzaamaan Sy.
Het pad daalt plots steil en we arriveren meteen aan de dorpsrand.
Hier verlaten we even de GR, die het dorp links laat liggen en het rechts van de spoorlijn voorbij gaat.
Wij kozen ervoor om door het dorp te gaan tot op de oever van de Ourthe.  Het water stond er zo laag, dat het geen enkele moeite kostte om tot in het midden van de bedding te gaan.
Voor de hongerigen en de dorstigen is hier aan terrasjes geen gebrek, wij hielden het bij een korte rustpauze op een bankje aan de oever.

Al snel vatten we het laatste deel van onze wandeling aan.
We blijven de oever van de Ourthe volgen, en vlak nadat we onder de spoorbrug doorgaan, zien we de vertrouwde GR-markering weer opduiken.
Ons pad blijft geruime tijd de oever van de rivier volgen, tot het uiteindelijk rechtsaf buigt.  De route voert ons een kort stukje via een pad over kale rotsen door een bebost stukje, om al snel een weiland over te steken, en we komen uit op een verharde weg, de Rue de Lassus.  Het hele gebied links van de wandelroute, vanaf het ogenblik dat we de Ourthe verlieten tot waar we bijna terug in Hamoir aankomen, is het kasteeldomein van het Château de Lassus.
Deze laatste kilometers zijn verhard, maar als ’tegenwicht’ groeide er langs de weg hier en daar Kleine Kaardebol, een plantje dat ik tot nu toe enkel van op foto’s kende…

De laatste paar honderd meter van onze wandeling kennen we al van bij ons vertrek.  Al snel staan we opnieuw aan de oever van de Ourthe, en na onze wandelschoenen te hebben omgeruild voor een paar sandalen, lokte er aan de overkant van de rivier nog een terrasje…

Wandelknooppunten:
Helaas… Geen wandelknooppunten in deze regio.  In het tweede deel van de wandeling (Vanaf Vieuxville-Logne volgen we de GR.)

6 thoughts on “Vanuit Hamoir: Balancerend op de grens van Condroz en Famenne

    1. Grijns…
      Ik lees op de website van Les plus beaux villages de la Wallonie dat er binnen ‘Les plus beaux villages de la terre’ in totaal 9 organisaties zijn die in hun land/regio de mooiste dorpen aanwijzen.
      Tot nader order lijkt er nog geen ‘Les plus beaux village de la Campine’ te bestaan…

      Ik krijg de indruk dat zowel Herentals als Westerlo de titel van ‘Parel van de Kempen’ claimen…

Laat een antwoord achter aan Fruitberg Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.