Friston Forest en de Seven Sisters

Friston Forest en de Seven Sisters

Afstand: 13,4 km
Wegen: hoofdzakelijk onverharde paden
Moeilijkheidsgraad: gemakkelijk voor iedereen met een normale wandelconditie, over het algemeen glooiend terrein, enkel in het eerste deel van de wandeling een pittige klim en dito afdaling
Hoogteverschillen: 100m tussen hoogste en laagste punt, in totaal 490 m klimmen/dalen
Park&Hike: Parking van Seven Sisters Country Park  in Exceat
Openbaar Vervoer: Bushalte Exceat met bussen vanuit Brighton, Seaford en Eastbourne
Horeca: rondom de Village Green van East Dean, in Birling Gap en in Exceat
Cultuur: zie de informatiecentra van The National Trust in Birling Gap en Exceat.

Ons oordeel: ★★★★★ – Terecht worden de hikes in de buurt van de Seven Sisters bij de mooiste van East-Sussex gerekend…

 

 

Wij zijn notoire Anglofielen, en er gaat geen jaar voorbij dat we het kanaal niet oversteken. Natuurlijk worden er dan tuinen bezocht, maar een stevige wandeling moet er ook altijd bij.  
In het Hemelvaartweekend logeerden we een paar dagen in Bexhill-at-Sea, een charmant maar lichtjes ingeslapen badplaatsje in East-Sussex.  En wie wandelen in East-Sussex zegt, zegt de South Downs en de Seven Sisters…

Routebeschrijving
Vanaf de parking nemen we meteen landinwaarts de South Downs Way.  Meteen na het oversteken van de A259 gingen het behoorlijk pittig omhoog. Boven gekomen zien we in de diepte mooi de meanders van rivier Cuckmere kronkelen…  We klimmen een muurtje over en vervolgen nog even de South Downs Way, die al snel afdaalt richting West Dean.  Daar verlaten we deze lange-afstandsroute, en nemen een breed houtvesterspad dat min of meer in oostelijke richting door Friston Forest loopt.  
Friston Forest is een bos met vrij veel afwisseling in de begroeiing, en dat mag ook wel, want anders zou het brede pad dat alsmaar in dezelfde richting loopt wellicht een tikkeltje saai worden.  Maar net voor het vervelend wordt, zien we een bord dat ons waarschuwt voor een kruispunt met ‘Traffic Ahead’.  Dat valt tegen… want we moeten die weg een klein stukje volgen en ik heb geen zin in lopen langs al te drukke traffic.  Maar dat drukke verkeer blijkt volkomen onbestaande, of het zou die ene hijgende mountainbiker moeten zijn.
Aan het kruispunt dus linksaf, want de weg rechtdoor leidt naar Friston Place en dat blijkt ‘strictly private’.  Even over het asfalt dus, maar aan het einde van het domein van Friston Place gaat het ons bekende pad opnieuw in oostelijke richting verder, en gaan we dus rechtsaf.  En dan is het even goed opletten, want waar we opnieuw de hoek van het privédomein bereiken moeten we uitkijken naar een ‘stile’, waarlangs we een klein pad volgen dat – hoe Engels is dit – midden door een weide met schapen voert.  Nog een stile aan de andere kant van de weide, de toegangsweg (opnieuw met bordje ‘Strictly Private’) naar Friston Place oversteken en een volgende weide doorkruisen… Na nog een kort stukje bos komen we nu wél op een druk kruispunt dat we oversteken richting Friston.

Aan de overkant loopt het wandelpad tussen een vijver aan de rechter- en het kerkhof aan de linkerkant in zuidelijke richting naar Birling Gap, maar ik had gelezen dat East Dean dat een beetje verderop was zo’n leuk plaatsje was, en we besluiten daarom om over het kerkhof van Friston en door het natuurgebied Hobb’s Ears naar East Dean te lopen, en dan pas richting Birling Gap.  En wat mij betreft was dat een bijzonder goeie beslissing!  

Onderweg naar East Dean via Hobb’s Ears

Eerst is er het mooi grazige pad doorheen Hobb’s Ears, waarbij je in de verte East Dean al ziet liggen.
En dan is er het gehuchtje zelf: drie straten rond een zeer verkeersluwe Village Green.  Er is de Tiger Inn, een leuke Deli waar je ook picknick kan kopen, en nog een paar andere eetgelegenheden.  Als we even rondkijken zien we een huis dat met een helderblauw bordje aankondigt, dat Sherlock Holmes daar verbleef na zijn pensioen.
We genieten op een bank op de Green even van het zonnetje dat nu toch lijkt te gaan doorbreken, en vervolgen daarna onze weg richting Birling Gap.

Opnieuw krijgen we een totaal andere landschap te zien… 
Golvend, door schapen kortgeschoren gras, dat tot aan de klifrand doorloopt, en her en der grillige waaibomen, meidoorns die onder de eeuwige wind bijna horizontaal landinwaarts buigen… 

Langzaamaan beginnen de wolken die ons al de hele ochtend vergezellen open te breken, en als we in Birling Gap arriveren is het behoorlijk zonnig…

 

Een korte stop in Birling Gap, en een lunch in het cafetaria van The National Trust (waar de Cheese Scone heerlijk vers en lekker is)…
De opklaring blijkt maar van korte duur, en als we weer opstappen zit de lucht opnieuw dicht…
De rest van de route is simpel… Evenwijdig aan de klifrand gaat het weer westwaarts, meestal langzaam klimmend en dan weer steil dalend, tot het estuarium van de Cuckmere in zicht komt… het pad buigt landinwaarts en na nog een half uurtje lopen komen we terug aan de auto terecht.

Het mooiste stukje van de route was voor mij het traject vanaf Friston Place tot Birling Gap.
Oh ja… en als je toch in de buurt bent, is het leuk om achteraf ook nog even het plaatsje Alfriston te bezoeken… Wij konden jammer genoeg het Alfriston Clergy House niet bezoeken, het eerste gebouw van de National Trust.  Maar ook zonder dat huis is het opnieuw een charmant plaatsje, en ook daar in de buurt valt er leuk te wandelen…

One thought on “Friston Forest en de Seven Sisters

Laat een antwoord achter aan Rimpelingen Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.