Categorie: Natuurbeleving – Experiencing Nature

Jonge blaadjes – Young leaves

Lonicera periclymenum | Kamperfoelie - Honeysuckle
Lonicera periclymenum | Kamperfoelie - Honeysuckle
(to english text)

Natuurlijk heb je het zelf ook al eens opgemerkt: een vlierstruik of een kamperfoelie, die in het putteke van de winter met jonge blaadjes pronkt.
En misschien heb je je dan afgevraagd of de natuur nu helemaal in de war is?

Nee, gelukkig niet… Het gaat hier gewoon om twee exemplaren van het uitermate ongeduldige type.

De kamperfoelie is in meerdere opzichten een haantje de voorste: de eerste om bij het verstrijken van de zomer zijn blaren te verliezen, maar ook de eerste om – vaak al voor de winter goed en wel begonnen is – zijn knoppen alweer te laten uitlopen. En dat heeft ie nog niet zo slecht bekeken: op die manier kan hij bij het begin van de lente profiteren van elk straaltje zon, voor het bladerdek van de andere struiken zich boven hem sluit.
En de vlier, die heeft aan zijn nieuwe knoppen (die elke struik al in de herfst laat zien) zo’n losse en slecht omhullende schubben, dat de blaadjes er al heel snel uit komen piepen.

Young leaves

Of course you too, you have already seen this: an elder or a honeysuckle, proudly presenting it’s young leaves before winter is half, even when the world is covered with snow.
And maybe, you have been asking yourself, if nature was completely unsettled?

No, it isn’t… Those two plants are just of the impatient kind.

The honeysuckle always wants to be the first…. first to discard it’s leaves when summer is fading, first to show of – even before winter has truely begon – it’s new leaves. And probably that has a reason, too… This way, the honeysuckle can profit of every tiny sun-ray at the beginning of spring, take full advantage of the sunlight, before the leaves of the other shrubs and trees close the canopy above it.
The elder’s new buds on the other hand, have scales that only cover the new leaves loosely and partially, so it doesn’t take long before the leaves come out.

Van vogels en vogelen – On birds and birding

(to english text)

Potentilla norvegica | Noorse ganzerik - Ternate-leaved cinquefoil
Potentilla norvegica | Noorse ganzerik - Ternate-leaved cinquefoil
Telkens opnieuw valt het me op… Voor heel wat natuurliefhebbers lijkt de interesse in de natuur toch vooral een interesse voor vogels (vogelen?) te zijn.
Neem bijvoorbeeld eens een kijkje op het forum van natuurpunt… Op het ogenblik dat ik dit schrijf, zijn er in de soortgroep ‘Vogels’ 1482 onderwerpen aan bod gekomen en 39079 berichten geplaatst, en in de soortgroep ‘Planten’ zijn dat respectievelijk 188 onderwerpen en 2447 berichten.

Eén zo’n vogelaar heeft me wel eens verklaard dat voor een ‘echte’ natuurliefhebber plantjes nu eenmaal veel te weinig uitdagend zijn… Het was volgens hem toch veel boeiender om uren door een verrekijker te zitten turen en dan op basis van een plots voorbijschietende kleurvlek te kunnen uitroepen dat je een zuidoostelijke groenbek-kierelewiet* had gezien, dan om op je achterwerk in het gras met een dik boekwerk in je handen uit te vogelen dat het plantje dat daar groeide toch echt wel een Noorse ganzerik was. (Tja, laat het mij nu veel meer voldoening geven dat dat vrij zeldzame plantje zomaar in mijn tuin verschijnt, dan dat weet-ik-weel welke vogel even toevallig langs mijn huis voorbijvliegt.)

Soms lijkt het zelfs, dat die vogelaars ‘planten’ niet als natuur beschouwen, zoals die ene persoon, die vond dat je bermen best laat verruigen tot brandnetel-en-bramenstroken, omdat ‘de biodiversiteit’ (lees: het aantal nestelende vogels) dan groter is dan bij een goed beheerde berm.

En net zoals er meer vogelaars dan plantjesmensen lijken te zijn, lijkt er binnen die eerste groep een overwicht aan mannen, en zijn er in de tweede wellicht meer leden van het vrouwelijk geslacht. Is dat dan toch het atavistische “man = jager” en “vrouw = verzamelaar”-instinct dat hier de kop opsteekt? of heeft iemand een andere verklaring?

*) Sorry, maar een foto van een zuidoostelijke groenbek-kierelewiet heb ik niet, ik moet me dus beperken tot eentje van een mus.

On birds and birding

Passer montanus | Ringmus - Tree sparrow
Passer montanus | Ringmus - Tree sparrow
It often strikes me, that for lots of ‘nature-lovers’, nature seems to consist merely of birds. Looking at the forum of ‘Natuur-punt’ (Nature-point, a Flemish nature-protection organization), in the sub-forum ‘vogels’ (birds), the number of topics and posts if the tenfold of that in the sub-forum ‘planten’ (yes, plants).

One such a birding-fellow once told me that it’s obvious why a ‘real’ nature-lovers finds birds are much more challenging than plants. As I should believe him, it gives a lot more satisfaction to look through binoculars for hours, and then, when you suddenly see some flash of color, exclaim that you have seen the south-eastern greenbill keereleekeet*, than, sitting on your buttocks in the grass with a heavy book, to find out that that flower that suddenly happened to bloom in your garden is a ternate-leaved cinquefoil. (Well, as for me, it gives me more satisfaction that this relatively rare plant choose my garden to grow in, than that such a bird happens to pass by…)

Sometimes, those bird-fellows even seem to think that plants do not belong to nature. (Like that person that said that he preferred a roadside that was only nettles and brambles, as the biodiversity was much higher there than in a herb- an flowerrich meadow.)

And just like the majority of the birding-people seem to be male, more woman seem to love the plant kingdom. Should it be, that the atavistic ‘man = hunter”, “woman = gatherer”instinct that is showing, or does anyone has another explanation?

*) No, I never had the chance to take a picture of a south-eastern greenbill keereleekeet, so you have to do with one of a sparrow.

Gevangen! – Catch!

(to english text)

Phalangium opillio - Setaria verticillata
Phalangium opillio - Setaria verticillata | hooiwagen - kransnaaldaar
Gewoonlijk gaan we er van uit dat spinnen andere wezens vangen… maar af en toe zijn ze zelf de pineut.
OK, voor de muggen(!)zifters, een gewone hooiwagen (Phalangium opilio) is geen echte spin (die heeft een kopborststuk en een achterlijf – de hooiwagen heeft een, euh, kopborststukachterlijf), maar hij heeft nu eenmaal acht poten, en daarom noem ik hem hier gemakshalve maar een spin.

Dat kransnaaldaartje (Setaria verticillata) waar de spin in gevangen zit is trouwens een irritant grasje. Dat is ook de reden dat ik – grassenanalfabeet – het ken. De aar van dat gras is door de inplanting van de haartjes zo ruw en kleverig… een klit is er nog een aardigheidje tegenover. Je kan je dus voorstellen wat het resultaat is, als zoonlief, met een gebreide trui aan, een middagje met vrienden heeft liggen ravotten op het veld – waar dus ook hier en daar dit fotogenieke grasje groeit.
Ik heb al een keer uren besteed aan pogingen om alle souvenirs van zo’n middagje buitenspelen uit de flanellige binnenkant van een sweater te plukken, om tenslotte te moeten besluiten dat het allemaal vergeefse moeite was, want er bleven rasperige zaadjes opduiken die het ‘draagcomfort’ zowat onbestaande maakten.

Lees verder “Gevangen! – Catch!”

Eindelijk! At last!

Prunus insititia Mirabelle de Nancy - Mirabelle-pruim, wild plum
Prunus insititia 'Mirabelle de Nancy' - Mirabelle-pruim, wild plum

(To English translation)

Vorig jaar bloeide de mirabelle-pruim al half februari.

Ik keek nu dan ook al wekenlang uit naar die bloei, maar er was nog niets te zien.  Tot gisterochtend: toen ik naar het kippenhok liep om de kippen te voeren, merkte ik dat de eerste bloempjes openkwamen.

Maar de verrassing was nog groter toen ik vanavond van mijn werk thuis kwam.  Ik liep opnieuw de tuin in, en dit keer zag ik die pruimenboom al van ver staan: helemaal overdekt met witte bloesempjes.

De boom die gewoonlijk de mirabelle in bloei volgt, is de kerspruim (Prunus cerasifera) – vorig jaar was die een dag of tien later.  Maar dit jaar laat die niet zo lang op zich wachten: ook die heeft zijn eerste bloempjes al.

De derde in de rij, de sleedoorn (Prunus spinosa) is de derde in de rij (vorig jaar in bloei in de tweede week van maart), maar die houdt voorlopig zijn knoppen nog goed gesloten…

Spring at last!

Prunus cerasifera nigra - Kerspruim, Cherry plum
Prunus cerasifera 'nigra' - Kerspruim, Cherry plum
Last year, my wild plum was blooming already around mid-February. This year I have been looking forwards to those blossoms for weeks, but nothing happened.

Until yesterday in the morning: when I walked to the henhouse to feed the chickens, I discovered a few single flowers.
But a bigger surprise was waiting when I came back home from work: when I went into the garden, I saw immediately that the plumtree was covered with white blossoms.

The second blossoming tree usually is the cherry plum. Last year he was one week behind the wild plum, but this year, he doesn’t keep me waiting so long: on this tree too, I found the first blossoms yesterday.

The third in the row, is often the sloe (Prunus spinosa) – last year he was blooming in the second week of March, but until now his buds are still firmly closed… Maybe around Easter…

De leeuw en het lammetje – The Lion and the Lamb

(to English text)

Narcissus pseudonarcissus - Wilde narcis, Wild daffodil
Narcissus pseudonarcissus - Wilde narcis, Wild daffodil
Toen ik enkele weken geleden een paar weerspreuken voor maart postte, reageerde Rob met de Engelse weerspreuk ‘In like a lion, out like a lamb’.
Dat gezegde wordt meestal verklaart en begrepen als ‘maart begint koud en guur, maar kan met zacht temperaturen eindigen.’
Tja, dat heeft maart dan dit jaar in elk geval wel waargemaakt!

Maar de verklaring schijnt toch elders te liggen: Op 1 maart, ’s avonds rond 20.00, kan je het sterrenbeeld Ram (en een jonge ram is een lammetje) heel zwak waarnemen boven de westelijke horizon. Het sterrenbeeld Leeuw daarentegen, staat ongeveer even hoog boven de horizon, maar aan de oostelijke einder.
Op 31 maart ziet het er rond dezelfde tijd ’s avonds iets anders uit. Leeuw staat dan practisch recht boven je hoofd, terwijl Ram (het lammetje dus) al gedeeltelijk achter de horizon verdwenen is. Het gezegde zou ontstaan zijn omdat men heeft opgemerkt dat bij het begin van maart ‘Leeuw’ ’s avonds net tevoorschijn komt, terwijl eind maart Ram (Lam) de avondhemel verlaat.

Ach, wat er ook van zij, het weer is nu zo zacht als een lammetje, en daar kan ik alleen maar van genieten.

In like a lion…

A few weeks ago, I published a post with some March weather lore, and Rob commented there was always that English expression ‘In like a lion, out like a lamb’.
This saying is often explained by pointing to the weather and temperature in March. At the beginning it can be rather inclement and chilly, and towards the end it’s may be milder…

Well, at least this year this seems to be true. The last few days of March are very mild here: although it freezes at night, by day wehave temperatures around 15° C (60° F), and, more important, a clear blue sky.

But some say the true origins of the expression can be found elsewhere.
On March 1st about 8 p.m. your local time you will see the very dim stars that make up the constellation Aries (the ram, or lamb) above the northwestern horizon. But if you look in almost the opposite direction toward the northeast about the same height above the horizon you’ll see the constellation Leo (the lion).
But what will we see if we go out at the same time a month later on March 31st? Well quite a different story, because on March 31st at 8 p.m. the lion will be almost overhead and the lamb will be smack dab on the northwestern horizon.
So, on March 1st, the lion just comes into the sky, and on March 31st, the ram (lamb) is going out…

Whatever is the true explanation, I enjoy those milder days we’re having now…

Lente? – Spring?

(to English translation)


Met deze foto startte mijn blogje twee jaar geleden op 12 februari 2007.

Een blog dus als het frisgroene meidoornscheutje dat ik gisteren in de tuin tegenkwam… en misschien groeit het uit tot een stevige nieuwe twijg….

 
Eén meidoorn in de tuin is er altijd veel vroeger bij dan zijn soortgenoten, weken eerder komt hij al in blad.
 
Vorig jaar, op de eerste verjaardag van mijn blog, stond diezelfde struik dan ook al met jonge blaadjes te pronken.

Lees verder “Lente? – Spring?”

Ik word ongeduldig – I’m getting impatient

(To English translation)

Cornus mas - Gele kornoelje, European Cornel, Cornelian cherry Dogwood
Cornus mas - Gele kornoelje, European Cornel, Cornelian cherry Dogwood
Mijn favoriete seizoen is de winter, tenminste vanaf begin december tot zowat eind februari.
Tot eind november, en dat begint toch al ergens eind augustus, staat de herfst bij mij met stip bovenaan.
Lees verder “Ik word ongeduldig – I’m getting impatient”

Die zonnige januari-ochtend

Ficaria verna subsp. verna - Gewoon speenkruid
Ficaria verna subsp. verna - Gewoon speenkruid

Begin deze week was zoonlief ziek. En niet zomaar ziek: zo ziek, dat hij zelfs geen zin had om TV te kijken, en geloof me, dat is héél ziek.

Mijn ouders zijn in zo’n geval altijd heel erg bereid om meteen standby te zijn voor kinderopvang, maar zoals dat met de actieve senioren van eenentwintigste eeuw wel vaker gebeurt: hun agenda stond al boordevol met zaken die niet zomaar konden worden afgezegd.

Manlief en ik hebben vervolgens onze eigen werkverplichtingen afgewogen, en gelukkig kon ik het mits enig kunst- en vliegwerk maken om dinsdagvoormiddag dan maar ‘sociaal verlof’ te nemen, terwijl manlief de namiddag voor zijn rekening nam.
Enne… kwam dat even mooi uit!
Winderig, een koude wind, maar ook een lekker zonnetje.

’s Ochtends meteen een lading wasgoed op de lijn gehangen, en voor ik ’s middags ging werken was die droog, en kon de tweede landing worden opgehangen.

En al snuisterend in de tuin toch weer een paar verrassingen gevonden:

Toen ik onder de beuken wat bladeren opzij veegde, vond ik daar de allereerste scheutjes speenkruid!
En als je die ziet, dan weet je het wel: al is de winter nog zo lang en koud, uiteindelijk komt de lente onafwendbaar.