Het tuinvogeltelweekend van deze winter is daarmee dan ook weer achter de rug…
(De resultaten voor heel Vlaanderen vind je op de site van Natuurpunt.
Zaterdag las je hier al een reportage over het bezoek van een inspecteur van de Guide Mezelin, maar dat was gelukkig niet de enige die op onze voederplek te zien was…
Ook die boefjes van pimpelmezen met hun blauwe kuif kwamen regelmatig een kijkje nemen. Het waren trouwens de enigen die de hard-bevroren vetbollen nog wel te lijf durfden gaan…
SSSssssttt! Niet hardop verdervertellen… Ik ben hier incognito, maar ik ben inspecteur voor de restaurantgids van Kool-Mezeleau. Ik bezoek vandaag een paar restaurantjes in de Kempen, en ik ben nu in ‘AnneTannes Tuin’. Het is hier vandaag behoorlijk druk merk ik, een beetje te druk naar mijn smaak.
En het publiek is ook wel heel erg divers…
Deftig volk zoals koolmezen, maar ook een paar van die pimpelende mezen…
Lees verder “Inspectie”
Ondanks het zachte weer is het druk op de voederplank en aan het vogelbadje.
Het resultaat van een paar minuten filmen…
De stukken die ik wegliet waren té onscherp, of te wiebelig… maar wemelden net zo goed van de vogels.
(Ik weet dat niemand deze tweeëneenhalve minuut waarin niks gebeurt zal uitkijken… maar spoel even door naar de laatste sequencies… daar krijg je een beetje een indruk hoe enorm druk het soms kan zijn bij de voedersilo…)
Volgende keer probeer ik er een streepje muziek onder te plakken, maar op een of andere manier kreeg ik daarmee vandaag telkens haperingen bij de overgangen.
Despite the mild weather it is extremely buzzy near the birdfeeder and the birdbath.
Here the result of only a few minutes of filming.
The parts that I left out were too blurred, or I didn’t keep the camera steady or… but they also had lots of birds.
(I know that nobody will look through the complete video of two and a half minutes… but just fast forward to the last sequences: that gives you an impression of how buzzy it can be.)
Next time I’ll try to add a soundtrack, but when I tried that today, there were always some glitches in the music during the transitions between different stills.
Nog een foto van het roodborstje van eergisteren… omdat ik het zo’n schatje vind (en omdat deze foto-door-het-dubbel-glas niet eens zo slecht gelukt is.)
And yet another picture of that Robin I showed you on Monday… just because I think he’s so cute (and because this picture-take-through-the-windowpane turned out to be not bad at all…)
Dat drie verschillende soorten elkaar gedogen op de voederplank, daar kan ik inkomen…
That three species of birds are willing to tolerate each other on the birdfeeder, I can understand…
… of in elk geval mijn aller-, allereerste poging om met mijn intussen al een half jaar oude fototoestel ook eens een filmke te plegen!
Birds on the feeder – Vogels op de voederplank from Anne Tanne on Vimeo.
Ik heb duidelijk nog een heleboel te leren…
Obviously I have to learn quite a lot!
Want anders hadden ze zeker geweten dat de vogelbescherming 31 oktober uitriep tot Startdag Vogels Voeren.
Als je nu begint met voeren, weten de vogels al ruim voor de echte kou invalt waar er extra voer te vinden valt, en verliezen ze bij de eerste winterprik geen tijd en energie met zoeken naar een herberg.
Lees verder “De vogels hebben geen internet – The birds don’t have internet”
Na zo’n lange stilte verwacht je hier natuurlijk minstens een paar spetterende foto’s…
Niet dus…
Maar als ik niet af en toe iets van me laat horen, dan gaan jullie me helemaal vergeten, dus gooi ik er nu maar een paar simpele kiekjes, gemaakt doorheen het raam, tegenaan…
After such a silence you should think I’m going to post some really splendid pictures…
Well, I won’t…
But if I don’t show up once in a while, you’re all going to forget about me, so I just post a few snapshots that I made through the window…
Sinds zowat twee weken zien we regelmatig een Groene specht in de voortuin. We vroegen ons – toen er nog geen sneeuw lag – al af, of en hoe die vogel nu nog steeds mieren vindt. Maar zelfs nu er sneeuw ligt blijkt hij de moed nog niet te hebben opgegeven, en blijft driftig graven.
Since two weeks we often see a Green woodpecker in the front garden. Before there was so much snow we were already wondering if and how that bird could still be able to find ants. But even now snow is covering everything, he is still digging in the soil for insects.
Voorgaande jaren waren de mezen altijd de talrijkste gasten, maar dit jaar lijken de vinkachtigen hun in aantal ver te overtreffen.
Moeilijk te zeggen hoeveel groenlingen er op de zonnepitten afkomen, maar veel zijn het er in elk geval…
Samen met de vinken lijken dat ook de grootste ruziemakers dit jaar. Zelfs het roodborstje – toch ook een brutaaltje – wordt regelmatig weggejaagd.
In previous years, tits were the most numerous guests at my birdfeeder, but this year we see more of the finches-family.
Difficult to say how many European greenfinches are enjoying the sunflower-seeds, but they are many.
These Greenfinches, and the Chaffinches, are rather agressive too this year. They do even succeed in chasing the Robin away once in a while, although that one is a little brawler too…
Vinken bij de vleet natuurlijk…
Lots of Chaffinches of course…
En deze keep die vanmorgen op bezoek kwam was ook een leuke verrassing!
And this Brambling that came visiting this morning was a nice surprise too…
De koolmees en de pimpelmees zijn mezensoorten die in bijna alle tuintjes te zien zijn. (Ook staartmezen komen in heel veel tuinen voor, maar die behoren niet tot de familie van de echte mezen, de Paridae, maar van de staartmezen, Aegithalidae.)
Maar in de winter krijg je af en toe nog een andere soort te zien. In de voorbije jaren zag ik hier af en toe een zwarte mees, maar deze winter liet die zich niet zien.
Een ander meesje maakte wel voor het eerst zijn opwachting: de kuifmees, Lophophanes cristatus. Het is een vogel die je heel gemakkelijk kan herkennen, in de eerste plaats omwille van zijn duidelijke kuif. Maar ook de zwarte ‘kraag’, en het ver-doorgetrokken streepje eye-liner dat in een hoek naar beneden buigt maakt het beestje onmiskenbaar.
Toch zie je hem niet zo vaak in tuinen. Naaldbossen zijn het natuurlijke biotoop van de kuifmees (net als van de zwarte mees trouwens), en je ziet ze dan ook alleen in tuinen als er een voldoende hoeveelheid naaldhout in de buurt is.
Het vogeltje is een stuk schuwer dan zijn neefjes kool- en pimpelmees, die al helemaal aan menselijke aanwezigheid zijn aangepast. Het is me dan ook nauwelijks gelukt om het enigszins deftig op de foto te krijgen. Ook bijgaand fotootje van afgelopen weekend is geen grote kunst, maar ik ben wel blij met de grappige houding van het beestje…
The Great tit and the Blue tit are common birds in our Belgian gardens. (Long-tailed tits are frequent guests in many gardens, too, but unlike their name, they aren’t species in the tit-family (Paridae), but in the family of bush-tits, Aegithalidae.)
But during the winter we sometimes see other tits too. In previous winters, it was the coal-tit, a tit living in conifer forests, that came in our garden regularly – but this year he didn’t show up. Another tit did: the Crested tit (Lophophanes cristatus) came to visit us. This species is very easy to recognize, in the first place because of its obvious crest. But also the black collar and the long and hooked line of ‘eye-liner’ make him easy identifiable.
Anyway, you don’t see him often in gardens. He’s an inhabitant of coniferous forests too, and he only comes near houses that are close to such woods, preferably of Scots pines.
Compared to the Blue and the Great tit, who are accustomed to human presence, this tit is very shy. I’m not a good birds-photographer, and his shyness made it even more difficult to make a more or less decent picture. I know the photo that comes with this blogpost isn’t of good quality, but I did love the cute posture of the little bird…
