De gehoornde metselbij is één van de meer algemene wilde bijen in ons land. Maar algemeen betekent niet dat er niks leuks over te vertellen valt…
Categorie: Insecten en spinnen – Insects and spiders
Koninginnenpage!
Zelfs in eerder vlinderarme jaren, zien we in onze tuin behoorlijk wat van die fladderaars. Over de jaren heen hebben we hier al 21 soorten dagvlinders met zekerheid geteld. Van de meeste had ik ook fotografisch bewijs, zelfs van de Kleine parelmoervlinder. Maar de Koninginnenpage had ik tot nu toe nog niet kunnen ‘vangen’. Lees verder “Koninginnenpage!”
De vlinders wisten dat het vandaag volkstelling was!
Het vlindertelweekend 2015 bleek al na amper een uurtje observeren een voltreffer in mijn tuin!
Blauwtjes
Het begon al toen we vanmiddag zaten te eten op het terras, en ik – tussen de oranje en (de iets minder overdadig rondfladderende) bruine zandoogjes op de wilde marjolein – plots ook een paar blauwige vlekjes zag rondfladderen.
We hebben zoonlief altijd geleerd dat hij tijdens het eten niet van tafel mag lopen, maar als we buiten eten, dan kan ik me regelmatig zelf niet aan die regel houden. Ik schoof mijn stoel dus achteruit, liep naar de bloemenborder, en stoof vervolgens naar binnen om mijn camera beet te grissen. De lens was niet de meest geschikte, maar in elk geval had ik ‘bewijsmateriaal’!
Het lichtblauwe vlindertje dat ik het eerst had opgemerkt was een boomblauwtje. Nu zie ik dat beestje wel vaker, maar gewoonlijk fladdert het rond, zonder dat het mij toestemming geeft om het te fotograferen. Vandaag bleef het geruime tijd fourageren op de wilde marjolein, en zo kreeg ik toch de kans om het – ondanks een niet-optimale lens – op de gevoelige plaat vast te leggen…
Lees verder “De vlinders wisten dat het vandaag volkstelling was!”
Een Mier die denkt dat ze een Bidsprinkhaan is?
Miersikkelwants…
Ik had er nog nooit van gehoord…
Maar een paar weken geleden toen ik ergens op een forum rondkeek, zag ik een fotootje van een mier die leek te doen alsof ze een bidsprinkhaan was. Het bleek dan ook geen mier te zijn, maar de nimf van een miersikkelwants.
Lees verder “Een Mier die denkt dat ze een Bidsprinkhaan is?”
Wat een Blaaskop!
Toen ik gisteren probeerde een paar leuke foto’s te maken van de koevinkjes die in grote getale in onze tuin rondvliegen, merkte ik plots een vliegje op dat er op z’n minst ‘bijzonder’ uitzag.
Het beestje had de korte antennes die duidelijk maakten dat het een vlieg was, maar toch zou ik het beestje in de gauwte misschien eerder als een wespje hebben aanzien.
Omdat de ogen van het beestje behoorlijk ver uit elkaar stonden, ging ik eens snuisteren tussen foto’s van blaaskopvliegen, en jawel hoor… Bingo!
Lees verder “Wat een Blaaskop!”
Dikkopjes in en uit het water…
Eigenwijze Bart was er weer een paar dagen vroeger bij dan ik om een schoon portretje van een Groot dikkopje te publiceren. En meteen was ik weer eens op mijn plaats gezet. Bij die van Bart vallen mijn fotografie-kunsten echt in het niet.
Wat niet wegneemt dat ik met dit plaatje van dat vlindertje ook wel blij ben… (het beestje zelf staat er niet slecht op, maar die drukte op de achtergrond… Klik op foto’s voor groter formaat)
Dat het een mannetje is, kan je zien aan de donkerbruine streep op de voorvleugel. Die streep bestaat uit geurschubben. Bij vlinders is het immers meestal het mannetje dat het vaakst parfum opheeft.
Al bij al is het erg kalm op het vlinderfront dit jaar. Niet alleen nu tijdens de beruchte juni-dip, maar ook al eerder bleef het verdacht rustig (te koud?).
Het Bont Zandoogje behoort hier bij het meubilair, dat schrijf ik nog nauwelijks meer op mijn streeplijst. En Koolwitjes vinden ons eeuwig moes ook nog steeds lekker. Maar verder? Een paar citroentjes in het vroege voorjaar, een oranjetip wat later. Vorige week ergens een bruin zandoogje…
Oh ja, en muntvlindertjes, veel muntvlindertjes.
Maar daar houdt het een beetje mee op. Gelukkig dus, dat dat dikkopje nog af en toe rondfladdert.
En ze fladderen hier niet alleen rond, ze zwemmen hier ook.
We kijken al sinds de aanleg van de zwemvijver elk jaar rijkhalzend uit naar de eerste kikkerdril of de eerste paddensnoeren, maar hoewel die beesten zich graag komen vermaken in de vijver, lijken ze hem niet echt te appreciëren als biotoop voor hun kroost.
Maar toch zwemmen er dikkopjes!
De eitjes hebben we nog nooit kunnen ontdekken… Salamanders deponeren hun eitjes immers allemaal afzonderlijk of in kleine groepjes tussen waterplanten. Dat feit alleen al, dat we geen dril of paddensnoeren hebben gezien wijst al op salamanders, maar ook het feit dat de dikkopjes die er in de vijver zwemmen uitwendige kieuwen hebben, hoewel ze intussen al , vertelt ons wie onze zwemvijver als kraamkamer gebruikt.
Ja, helemaal een abominabele foto… Ik zat aan de vijverrand met de bedoeling een paar bootsmannetjes te fotograferen, toen er ineens een salamanderlarve voorbijzwom. En terwijl ik aan het scherpstellen was, kwam nummer twee voorbij.
Welke salamanders er hier op de foto staan, zou ik echt niet weten. In onze tuin hebben we zowel de alpenwatersalamander als de kleine watersalamander al gezien, dus het zal wel één van die twee zijn.
En als ik de plaatjes vergelijk met die van de larven van beide soorten die op het internet te vinden zijn, lijkt de alpenwatersalamander het meest waarschijnlijk…
OK… wie dit postje goed gelezen heeft, weet wat ik mogelijk voor de komende dagen in petto heb (en misschien helpt dit zinnetje mij om er de vaart in te houden…)
Boktorren in ’t geel en in ’t blauw…
‘Boktor’ is een woord dat menig huiseigenaar de schrik om het hart doet slaan… Maar hoewel de larven van de meeste soorten inderdaad vooral in dood hout leven, is het met name de huisboktor die flinke schade aan bijvoorbeeld dakconstructies kan aanrichten.
De meeste soorten zijn echt veel onschuldiger.
Maar er zijn er wel een paar bij, die flink hun best doen er gevaarlijk uit te zien. En dat doen ze door kleurencombinaties die er ‘wespachtig’, of toch op z’n minst opvallend uitzien.
Op mijn streeplijst van tuindieren kon ik afgelopen zondag niet alleen de Grote Wolbij, maar ook de Geringelde smalboktor (Leptura maculata, syn. Rutpela maculata) afstrepen (met dank aan Muggenbeet – wiens foto stukken mooier is dan de mijne – voor de correcte identificatie).
Grote Wolbij
Het lijstje van wilde bijen die ik in mijn tuin gezien heb is weer een soort rijker geworden.
Gisteren zag ik op het oranje havikskruid plots een tamelijk grote wilde bij (bijna 2 cm lang), met een opvallende geel-zwarte tekening. Dat maakte determineren natuurlijk tamelijk gemakkelijk, en al snel wist ik zeker dat het een mannetje van een Grote Wolbij was.
Een bijzondere of zeldzame soort is het zeker niet. De Grote Wolbij verzamelt de ‘wol’ van harige planten, en omdat zulke planten in tuinen wel vaker worden aangeplant, is ze daar vaak te vinden, en wordt dan ook als een cultuurvolger beschouwd.
Lees verder “Grote Wolbij”
Wortelluis – een detectiveverhaal…
Jarenlang heb ik me het hoofd gebroken over een vreemde soort plantensterfte in mijn tomatenserre. Intussen lijkt het erop, dat er sprake is van wortelluis (niet: oranje peentjes-luis maar ‘plantenwortelluis’) – maar op het interwebse vond ik aanvankelijk nauwelijks Europese – laat staan Nederlandstalige – informatie over dat beestje.
Ging het om een door internationaal verkeer en klimaatswijziging oprukkend exotisch fenomeen? Of is het iets ‘inheems’ dat weinig bekend is?
Op het gevaar af hier een voor iedereen volkomen oninteressant postje te plegen, wil ik mijn observaties van de afgelopen jaren toch eens op een rij zetten.
Lapjeskat… euh, lapjeskever…
Al dagenlang liep ik met het idee rond om, in navolging van mijn blogpostjes over de stamgasten van Herberg In ’t Zandblauwtje, een gelijkaardig stukje te plegen over de tooghangers in Café bij Margriet.
Maar ik had al snel in de gaten, dat het publiek bij Margrietje iets minder divers was dan in dat ander café.
Niet dat het er niet druk was, maar het was allemaal volk van ’t zelfde allooi…
Overal zag ik kleine kevertjes, hooguit een paar milimeter lang, met de kleuren van een lapjeskat: wit, ros en zwart…
“Heel bijzonder”, denk ik dan, “Ik heb weer iets speciaals ontdekt!”