(to English text)
Vorig jaar, op 17 februari, schreef ik:
“Plots, van de ene dag op de andere, is het zover:
De vogels hebben de lente in het bloed.
Tot afgelopen zaterdag was het een behoorlijk vredevol samenleven op de vogelvoederplaats. OK, af en toe werd er – vooral tussen soortgenoten – even gekibbeld, maar vaak zaten er tot vijftien vink-achtigen op de grond, en hingen er meer dan een handvol mezen aan de vetbollen. En dat allemaal zonder dat er ruzie werd gemaakt.
Maar dat is nu dus voorbij.
Vanaf zondag hing er plots een kibbelsfeer rond de voederplek.”
En vandaag, 16 februari, zou ik weer net hetzelfde kunnen neerschrijven.
De koolmezen verdragen nauwelijks soortgenoten meer in hun buurt, en ook de vinken lijken meer tijd te besteden aan onderling gebekvecht, dan aan het zoeken naar hun geliefkoosde zonnebloempitten.
Maar niet allemaal staan ze elkaar plots naar het leven: de staartmezen blijven als een sierlijk corps de ballet samenwerken, samenvliegen – en ook de houtduiven die onder de eik naar eikels zoeken, lijken nog steeds de beste maatjes…
Biological clock
Last year, on February 17th, I wrote:
“Suddenly, it happened… The birds on my birds feeding spot realized that spring is in the air!
Until saturday, there was a very peaceful coexistence on the feeding spot. OK, birds of the same species would be fighting sometimes, but quite often we had 10 finches on the ground, and more than a handful of tits hanging on those bird cakes.
But that seems to be all over now.
Since last sunday, an atmosphere of war has come.”
And today, (almost) exactly on the same date, I could write the same.
Two male blackbirds are fighting all the time, they barely take the time to eat some seeds.
The great tits seem in state of war, as are the finches, who have more interest in fight than in sunflowerseeds.houtduif
But not everyone is dueling: The Long-tailed tits are still flying together like a beautiful ‘corps de ballet’, and the Wood pigeons, searching for acorn under the big oak tree, are still each others best friends…
Ik had het al gehoord.
Het zit al eventjes in hun gezang en gefluit.
Ondanks dat het nu weer sneeuwt is het te merken, er zit voorjaar in de lucht. Soms ruik je een lente geur en vogels zijn hun territorium aan het afbakenen. Vanmorgen zong een merel het hoogste lied. Bij de pot met pindakaas vechten de spreeuwen, terwijl ze zo vreed(t)zaam de tijd in onze tuin doorgebracht hebben.
Wellicht dat ook de weergoden dat beseffen dat de lente moet komen.
.-= laatste blogbericht: De mijnen – een titanenstrijd =-.
It is the same here – pigeons amble around happily and Long tailed tits arrive in groups. Blackbirds lunge at each other (well the males do, the female keeps on eating). But it is the Robins that are causing most of the aggravation as 4 are arriving at the same time. It is like a scene from a martial arts film!
.-= laatste blogbericht: The corner where the tatty plants sit =-.
Nu je het zegt, er was al wat meer gezang vandaag, het verschijnen van de zon zat daar beslist ook voor iets tussen. Die staartmeesjes heb je goed in beeld kunnen brengen.
Genezen?
.-= laatste blogbericht: Ik ben intelligent! =-.
Dankje Chelone… Ja hoor… Beetje moe nog, want twee daagjes niet lekker voelen werden gevolgd door twee daagjes Londen, en daar rust je niet echt van uit ;-).
Ik hoor de vogeltjes die je in de zomer hoort fluiten nu ook zo af en toe. Vooral bij zonning/warm weer.