“Mama, de toverhazelaar bloeit!”
Zo kwam zoonlief een paar dagen geleden binnengelopen.
“Wow, dat heb je goed opgemerkt,” dacht ik, want hoewel de wortelopslag van de onderstam (Hamamelis virginiana) van onze H. x intermedia ‘Jelena’ elk jaar rond deze tijd wel een paar bloempjes heeft, moest je toch echt wel van dichtbij gaan zoeken om ze tussen de prachtig gekleurde herfstblaren te ontdekken.
Maar dit jaar dus niet: het blad van de cultivar hangt weliswaar nog allemaal aan de takken, maar die van de opgeslagen onderstam zijn kaal, op tientallen bleekgele bloemetjes na.
En als je ze van dichtbij bekijkt, zie je dat het er krioelt van de vliegjes. En dat is zo gek nog niet, want zoals ik al eerder vertelde in een berichtje over de toverhazelaar, heeft onderzoek van een aantal jaren geleden aangetoond, dat alvast de Virginische toverhazelaar geen windbestuiver is, maar dat insecten, en dan vooral vliegjes een rol spelen in de bevruchting.
Virginian Witch Hazel
“Mum, the Witch Hazel is blooming!”
That was what my son was shouting when he came running home a few days ago.
“Gosh, he has been very attentive,” I thought, because I knew the Virginian Witch Hazel could be blooming these days, but in previous years you had to search quite well to find the flowers among the beautiful colored leaves. This H. virginiana is the stock on which my H. x intermedia ‘Jelena’ is grafted, but it has some twigs, too. H. x intermedia still has (almost) all his leaves, but the twigs of H. virginiana are leafless, but full of flowers.
Looking close, you also see lots of tiny little flies. And that is not strange: although you read often that Hamamelis is pollinated by wind, recent research has shown that insect pollination is far more important for H. virginiana.
Die van ons bloeide ook ieder jaar, het is een zeer herkenbaar bloemetje. Helaas hebben we die om moeten hakken omdat die op het dak van de buren terecht dreigde te komen na een storm.
Dat moet dan wel een hele oude geweest zijn…
De meeste hamamelissen worden maar tot een hoogte van een meter of vijf (en vaak breder), en dat pas als ze echt heel erg oud zijn. Dus om een risico te vormen voor het huis van de buren moet zo’n struik al vreselijk oud zijn. Wat eeuwig zonde dat die dan weg moest…
Huh, is dat geen voorjaarsbloeier?
Zoals je in een eerder artikel op dit blogje kon lezen, zijn de meeste toverhazelaars inderdaad winter- of voorjaarsbloeiers, maar niet de Virginische toverhazelaar. Die bloeit van eind september tot eind november, en wordt daarom eigenlijk nauwelijks als sierstruik aangeplant: Doordat hij bloeit als de meeste bomen en struiken hun kleurigste kleren dragen, valt die bloei niet op.
They are fascinating flowers – like spiders. I wish I had room for one in my garden. I understand that some of them are fragrant.