Soms is het wel heel bijzonder om in een klein dorp te wonen, zelfs als je er niet geboren bent.
Vandaag werd in Olmen de 100ste verjaardag gevierd van Mannes Gielen, die nog altijd zelfstandig in zijn huis hier in de straat woont.
Hier in Olmen is het al heel lang de traditie, dat het leven van een eeuweling wordt uitgebeeld in een stoet, waarbij de verschillende wijken en buurtschappen elk een levensfaze voor hun rekening nemen. Tegen de middag stond de hele stoet – 18 wagens en ruim 800 figuranten, meer dan een kwart van de bevolking – hier in de straat opgesteld, en vervolgens ging het richting centrum. Daar werd een uurtje halt gehouden terwijl de feesteling en zijn familie een eucharistieviering bijwoonden. De deelnemers hadden intussen de kans ‘de inwendige mens’ weer op krachten te brengen met verse tomatensoep, broodjes en/of pannenkoeken.
Om 15:00 vertrokken we weer terug in de richting van onze wijk, waar een grote feesttent stond opgesteld. Daar volgde een receptie met de obligate speech van de burgemeester. Die werd weliswaar hier en daar op enig boe-geroep en gescandeer van ‘Olmen-Olmen’ onthaald, want hoewel de gemeentefusies ondertussen al tientallen jaren achter ons liggen, kan menig Olmenaar zich nog geen Balenaar noemen.
En het klinkt ongelooflijk, maar toen het volksbal tegen 18:30 (!) ‘officieel’ van start ging, zat de sfeer er al gigantisch in (en wie beweert daar dat er pas na middernacht ambiance kan zijn?).
Wij wonen op een kattensprong van het feestterrein, dus allicht horen we hier in huis het feestgedruis nog tot in de vroege uurtjes. En natuurlijk zou ik daar om kunnen mopperen: ik ben behoorlijk moe, en eigenlijk toe aan een goede nachtrust, maar het kan mijn goed humeur niet bederven.
Het was fantastisch om te merken hoe een heel dorp gezamenlijk aan zo’n activiteit kan werken, er naar toe leeft, er plezier aan kan beleven, en hoe je als ‘import’ volkomen geaccepteerd wordt, je zelfs merkt hoezeer het geapprecieerd wordt dat je als inwijkeling aan de stoet meedoet.
Waarin een klein dorp groot kan zijn…
’t was inderdaad een heel mooie stoet! Uit name van onze ganse familie bedank ik iedereen die eraan heeft meegewerkt! Onze va heeft helemaal toegeleefd naar dit moment en het is mooi dat hij het nog heeft mogen meemaken!
Maar ik vrees dat het wat veel geweest is voor hem. Hij is dinsdag opgenomen in het ziekenhuis met een beginnende longonsteking en ligt momenteel op sterven 🙁
Ik heb inderdaad vernomen dat Mannes twee dagen na de stoet in het ziekenhuis werd opgenomen.
Het geeft me een dubbel gevoel: ik begrijp dat je grootvader heel erg van de stoet en de voorbereidingen heeft genoten, en dat het voor hem dus als het ware een mooie afronding van een rijk leven is geweest… en toch… tegelijk zit er dan iets van ‘en als die stoet er nu niet geweest was’?
Het was een prachtige stoet en een mooi feest , maar als deze stoet er niet geweest was hadden we onze va misschien al langer moeten afgegeven , hij was de laatste maanden al niet zo goed meer, hij zag er echt naar uit naar deze belefenis , en dat heeft hem rechtgehouden heb ik de indruk. Hij wou en zou kost wat kost die honderd jaar worden om dit te kunnen meemaken , en kijk het is hem gelukt en hij heeft er enorm van genoten, en toen was het goed voor hem, hij is ondertussen overleden en dat doet ons pijn, maar kan het mooier dan op deze manier? een lang en fijn leven , nooit echt ziek geweest , altijd goed bij zijn verstand tot het laatste momen en dan als afsluiting van je leven een prachtige stoet en een geweldig feest, Mooi toch.
Ik ben heel blij dit te horen.
Ik heb me de voorbije dagen voortdurend afgevraagd, of het feest op 23 februari net te veel is geweest, en zijn overlijden had vervroegd, of dat hij wellicht al een hele tijd lang naar dat orgelpunt toe leefde, en dat het voor hem een gelegenheid was om terug te kijken op een mooi leven, te zien dat het goed was, en dan in stilte afscheid te kunnen nemen. Ik ben blij dat het die tweede mogelijkheid is geweest.
Toch wil ik jullie, in naam van mezelf en mijn gezin, sterkte toewensen bij dit afscheid.
Bedankt,
Je zal trouwens nog wel wat meer reacties krijgen van de familie denk ik. Tja nu we deze site gekregen hebben van tamara is het wel tof om je gedachten kunnen op te schrijven over va. En mag ik je feliciteren met je site. Het is heel mooi gedaan en mooie natuurfoto’s. Ik ben nl ook wel een natuurmens. Me lekker terugtrekken aan mijn chalet zonder enige luxe van electriciteit of waterleiding, alleen met plant en dier , das pas luxe. En mijn moeder vraagt zich nu heel nieuwschierig af wie je bent en waar je woont, en de tranen schoten in haar ogen toen ze je tekst las.
inderdaad,
Zoiets hebben wij nog nooit meegemaakt. Zo’n dorpsgevoel op grote schaal kan je in weinig dorpen nog meemaken. Iedereen was blij, content, enthousiast, … Eén grote groep. Prachtig gewoon. En de mannes heeft het geapprecieerd. Spijtig genoeg heeft hij maar een 3-tal weekjes van ZIJN stoet kunnen nagenieten want helaas is hij vorige week gestorven. Wij hopen dat hij gelukkig is en wensen de familie veel sterkte.
Het was inderdaad een aaneenschakeling van ‘kippenvelmomenten’.
Morgen wordt Mannes begraven…
Ik heb intussen wat mailcontact met twee van zijn kleindochters gehad, en ik heb begrepen dat het voor Mannes een fantastische afsluiting is geweest na een rijk gevuld leven.