Groenling

Groenling, mannetje - Foto: AnneTanne, Creative Commons LicenseNu ik de foto’s van groenlingen op de fotoblog van Sam Mannaerts zag, durf ik mijn eigen kiekje hier nauwelijks laten zien. Daar moet ik toch eens mee ophouden: hopen dat ik zonder statief, en doorheen het keukenraam, met een toch nog steeds beperkte telelens foto’s kan maken die enigszins door de beugel kunnen.
‘Schoenmaker, blijf bij je leest’, ofte ‘Kruidenvrouw, blijf bij je plantjes’ is een devies dat ik me in de fotografie meer ter harte zou moeten nemen.

In onze tuin zie ik al meer dan een maand dagelijks een aantal groenlingen voorbij komen. Gewoonlijk zijn het er één of twee, maar af en toe zelfs drie tegelijk. En grappig hoe je dan de intra-soort agressiviteit plots ziet opduiken:
Ik heb gewoonlijk twee zakjes zonnebloempitten (een groenlingen-delicatesse) hangen, en zolang ze maar met z’n tweetjes zijn is er dus geen probleem…
Maar als nummer drie opduikt, dan wordt er plots gevochten. Twee groenlingen op één pittenzakje, dat blijkt echt onmogelijk.

Het grappige is wel, dat meneer en mevrouw Groenling er geen ene moer om geven, dat de kool- of pimpelmezen van hun portie meeëten, en dat ze met hun disgenoot zelfs tussendoor een praatje lijken te maken.

Groenlingen behoren tot de familie van de vinken, en dat zie je goed aan hun bouw, en aan hun stevige snavel. Maar je kan ze heel goed herkennen aan hun groenig-gele kleur en aan de opvallend heldere streep in hun vleugel (ik weet dat die pennen een speciale naam hebben, maar ben geen ornitholoog, dus vraag mij er niet naar…)
De enige familieleden die enige kans op verwarring kunnen geven zijn de sijsjes, maar die hebben een meer dwarse streping over de vleugels. (Nee, als je een keer een groenling gezien hebt, is verwisseling echt niet meer mogelijk.)

Deze buttons respecteren je privacy (zie info):

5 thoughts on “Groenling

  1. Gisteren zei mijn man nog ‘zo eentje heb ik vandaag gezien’. Nooit eerder hadden we een groenling in de tuin gezien, maar nu de poster van Natuurpunt op de koelkast hangt kijkt iedereen mee uit. (doet er mij aan denken dat ik nog eens moet uitzoeken hoe dat nu zit met dat huwelijk tussen ELectrabel en Natuurpunt).

  2. Ook in onze tuin zijn ze er, de groenlingen, zij het in mindere mate. Mussen, mezen en vinken zijn alhier heer en meester van de bollen en aanverwante vogelsnoepzakjes.
    Tip voor dergelijke foto’s: gebruik een statief. Volgens mij – maar ik ben verre van een begenadigd en onderlegd fotograaf! – kun je met een kortere belichting ook betere resultaten behalen.

  3. Als sfeerfoto best een leuke!
    Wat alvast zou helpen voor een betere foto is een voederbol op een ‘rustige plek’ hangen: waar er geen overvloed aan takjes op voor- en achtergrond zitten. Dan is je achtergrond veel rustiger en komt het groenlingske beter in beeld. En inderdaad: een statief of een rijstzak gebruiken om bewegingsonscherpte te vermijden. Maar écht goede tuinvogelfoto’s vereisen in 99% van de gevallen een schuiltent/schuilplaats vrees ik. En bovenal héél veel geduld.

  4. @ Yo: inderdaad, hier is het vogeltjes bekijken en benoemen ook begonnen met de actie ‘vogels voeren en beloeren’.

    @ Menck: inderdaad, een statief… Dat weet ik eigenlijk zelf heel erg goed. Mijn camera heeft geen beeldstabilisatie, en met een standaardlens (die er bijna nooit opzit) kan ik uit de losse hand fotograferen, maar als (zoals meestal) de tele-zoom (Sigma 70-300 mm D 1:4-5.6 APO) er op zit, dan maak ik vrijwel al mijn foto’s op statief.
    De lens is niet bijzonder lichtsterk, dus je moet al snel naar een wat langere sluitertijd. En bij macro-opnames van bloemetjes is het vaak mooi om te kiezen voor een groot diafragma/kleine scherptediepte, maar bij bewegende vogeltjes kies ik mijn diafragma graag net iets kleiner (hier f/7.1), en dan wordt de sluitertijd noodzakelijk wat langer (het was een bewolkte dag, dus het werd hier 1/125)

    @ Bart: Die tip om een ‘fotobol’ op te hangen is alvast een goeie… en inderdaad, geduld…
    Gisteren ben ik er in elk geval in geslaagd een al iets acceptabeler roodborstje te kieken: dat heeft zijn favoriete rustplaats op een reuzenlibel uit wilgentenen die midden in de kruidenborder staat… Maar alweer: door het raam heen… ik leer het niet af.

  5. Leuk dat je naar mijn blog linkt 🙂
    Voor vogelfoto’s is het idd best uit een schuilhut en met voorgefabriceerde takjes te werken.
    Toch leuk om te zien dat je kan genieten van de beestjes zonder je huis uit te komen 🙂

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.