Nee, dat is geen krachtterm die Poetin wel eens in de mond neemt, en het was al evenmin onze vakantiebestemming van deze zomer.
Wie dit blogje het afgelopen jaar regelmatig gelezen heeft, herkent ongetwijfeld ? bovenstaande woorden als de naam van één van de tomatenrassen die ik begin maart zaaide.
In de moestuin is voorlopig weinig groen te zien… Zwartmoeskervel, en twee planten eeuwig moes.
Maar manlief heeft de voorbije weken de bedden in de moestuin netjes opgemaakt…
En zoonlief had begin deze maand peultjes, doperwten en tuinbonen voorgezaaid, en afgelopen zondag heeft hij die ‘verspeend’, en ze maar meteen de nachtvorst ingezwierd. Maar voorlopig lijken de erwten zich niet aan de temperatuurschok te storen.
Voor de nieuwsgierigen: zoonlief besloot een paar jaar geleden af te stappen van het klassieke rijshout voor de erwten, en maakt nu elk jaar een ‘klimrek’ van een stevig stuk tuingaas van 1m80 hoog dat hij aan een aantal rechte hazelaartakken (die ruim een halve meter de grond ingaan) vastbindt. Het systeem is doodsimpel, hergebruikbaar, en eerlijk gezegd is het makkelijker om de erwten te plukken dan met rijshout…
En óók op zondag heeft ondergetekende de tomaten voorgezaaid. Ik ben er zowat een maand vroeger mee dan vorig jaar, maar toen was ik achteraf gezien rijkelijk laat en had ik half mei nog maar kleine planten.
En dit is de voorlopig selectie voor dit jaar. De rassen met een asterix bij, zijn de nieuwkomers voor dit seizoen. (Elk jaar wordt dat rijtje korter, want elk jaar zijn er meer ‘oudgedienden’ die ik graag terug wil zien.)
Ik heb van elk ras vier zaden gezaaid, en zet elk jaar 30-35 planten in de serre, en nog enkele in potten buiten. Waarschijnlijk zal ik dus weer planten teveel hebben ;-)…
Vandaag een lijstje van niet-gezaaide tomaten…
Sommige bleven in het zadenbakje zitten wegens ‘eigenlijk toch niet zo’n topper’ (Indien geen verder uitleg, dan zijn ze gewoon uit de selectie gevallen omdat ze me van smaak echt niet zijn bijgebleven).
Lees verder “Tomaten: deze haalden het niet”
Eigenlijk stond het al voor twee weken geleden op het programma, maar een hardnekkige griep was er met al mijn energie vandoor. Ik heb het over het zaaien van mijn tomaten…
Bovendien wacht ik al weken tevergeefs op de 50 verschillende tomatenrassen die ik via een swap zou gaan ontvangen… (Blijkbaar raakte het pakketje dat één van de deelnemers instuurde een tijdlang zoek in de post, en toen dat terecht was, vertrok de organisator van de swap net met vakantie. In een laatste mail beloofde ze in elk geval dat de zaden ten laatste op 15 maart verstuurd zouden worden. Maar met een beetje pech liggen ze dan pas in de laatste week van maart in mijn brievenbus…)
Niet langer gewacht dus, maar een keer heel kritisch mijn voorraad nagelopen, en daar een twintigtal rassen uit gekozen.
Zaad van tomaten kiemt zo betrouwbaar, dat ik volsta met drie zaadjes van de rassen waar ik maar één plant van ga overhouden, en 6 zaden van de rassen waar ik meer planten van wil.
Als alles goed gaat, gaan we deze zomer van volgende tomaten snoepen:
Lees verder “Tomaten – Een voorzichtig begin”
Wie een beetje ‘into tomatoes’ is, heeft allicht in de gaten dat het om een kruising binnen die soort gaat…
Zoonlief ging in de zomer van 2011 aan het experimenteren met het kruisen van tomaten.
‘South American Banana’ is een tomaat waar hij een teer plekje voor heeft… Toen we voor het eerst een tomatenproeverij meemaakten, en we daar zaadjes verzamelden, bleek deze tomaat een tikkeltje weerbarstig: pas na lang zoeken kon zoonlief er twee zaadjes in ontdekken, en die vormden het uitgangspunt voor onze planten van de afgelopen jaren.
Maar in de zomer van vorig jaar ging hij dus aan het kruisen. ‘S.A.B.’ was de moederplant, en als vaders koos hij enerzijds ‘Black Cherry’, anderzijds ‘Sweet Baby’. Dat het om twee kerstomaatjes ging, was niet zonder reden: door als vaders rassen te kiezen met een totaal ander formaat zou immers al snel duidelijk zijn of hij er inderdaad in geslaagd was een hybride te verkrijgen.
Deze zomer zou dus de zomer van de waarheid worden… En jawel, al heel snel werd duidelijk dat de ‘kinderen’ behoorlijk van hun moeder verschilden. Lees verder “South American Banana x Sweet Baby”
Tijdens zijn jaarlijkse tomatenproefdag in augustus, vertelde Lieven David over de Tomatenswap waar hij elk jaar aan deelneemt.
Het ruilgebeuren wordt gecoördineerd door een Amerikaanse dame, die daar volgens mij behoorlijk wat tijd insteekt.
Wat Lieven vertelde, was dat er verwacht wordt dat je van 10 tomaten rassen telkens 5 x 6 zaden opstuurt.
Die zaden worden onder alle deelnemers verdeeld, en je krijgt 50 x 6 zaden retour.
Ik zorgde er dus voor, dat ik van een aantal leuke rassen minstens 30 zaden ’teveel’ had, zodat ik ook aan de ruil kon deelnemen.
Alleen… ik had niet zo goed naar Lieven geluisterd Lees verder “Great Expectations”
En het is alsof den duvel ermee speelt…
Een half jaar ben ik op zoek naar welk de correcte naam ik moet opmaken uit mijn Baghawa-kribbel…
Uiteindelijk kom ik dan uit op ‘Businka’… Tja, de beschrijving van het tomaatje klopte natuurlijk, maar de naam vertoont toch maar een vage gelijkenis. Toch pleeg ik er dan een blogje over, mijn eerste sinds maaaaaaanden…
Kennen jullie dat ook?
Je krijgt ergens wat zaden mee, kribbelt daar de naam op, maar als het tijdstip van zaaien daar is, kan je met geen mogelijkheid de naam nog ontcijferen.
Zo ontdekte ik in de winter, toen de tijd van tomaten-zaaien was aangebroken, een stukje keukenpapier met wat opgedroogde tomatenzaden in mijn zadenbakje. De naam die ik erbij geschreven had liet zich als ‘Baghawa’ ontcijferen.
Maar probeer gerust zelf… een zoekvraag aan mijnheer Google naar ‘Baghawa’ en ‘Tomato’ levert niet veel zinnige hits op.
Dan maar zoeken in tomaten database van Tatiana Kouchnareva.
Lees verder “De naam van de tomaat…”
Eén.
Echt niet meer…
Hooguit één.
Zeker geen tweede.
Ik hoop dat ik me daar volgend jaar aan ga houden, als ik weer eens moet besluiten hoeveel planten van welk tomatenras in de serre belanden. Dat ik dus volgend jaar echt niet meer dan één plant Gold Nugget uitplant.
Niet dat Gold Nugget niet lekker is…
Over het algemeen vind ik gele tomaten niet de meest smaakvolle, maar deze is wel lekker.
En het gaat er al helemaal niet om dat de oogst van Gold Nugget tegenvalt.
Het gaat erom… Trôp is teveel, en teveel is trôp.
Kijk nu even in mijn serre: twee planten gold nugget, en er hangen nu al meer vruchtjes-in-wording aan dan aan alle andere planten tesamen. Het is inderdaad een geweldig vroeg tomaatje: lang voor de anderen stilaan vorm beginnen te krijgen, zie je deze al vanuit de verte hangen.
En de voorbije jaren was het niet alleen de eerste plant die vruchten droeg, maar ook de allerlaatste.
En die vruchtjes, dat waren er zoveel, zo gigantisch veel, dat we – elk jaar opnieuw – op den duur een houding aannemen van ‘Het zal wel!’, en op het hoogtepunt van de tomatenoogst echt niet meer de moeite nemen om te zorgen dat écht al die gele kerstomaatjes daadwerkelijk geplukt worden.
Het logische gevolg is, dat er jaarlijks een paar tientallen van die kerstomaatjes op de bodem van de serre belanden.
En daar vloeit dan weer uit voort, dat ik de hele zomer door tomatenplantjes mag wieden… Gold Nugget vanzelfsprekend.
Twee jaar geleden merkte ik tot mijn stomme verbazing in de winter dat ik geen zaden van Gold Nugget had overgehouden. Geen nood… Ik heb een tweetal zaailingen die in de serre uitkwamen laten uitgroeien, en daar had ik mijn tomaatjes weer.
Elke zomer opnieuw neem ik me dus voor: volgend jaar maar één plant, en elke winter opnieuw kijk ik weer zo uit naar die allereerste verse tomaatjes, dat ik me er toch weer toe laat verleiden om minstens twee planten uit te planten.
Toen ik voor het eerst zelf tomaten had gezaaid, verloor ik een groot deel van het eerste zaaisel al bij het verspenen door ‘damping off‘.
Dat is me sindsdien niet meer overkomen, en de voorbije twee jaar heb ik dan ook geen enkel plantje meer verloren vooraleer ze in de kas werden uitgeplant.
Maar vorig jaar had ik wel een ander probleem. Lees verder “Wie of wat veroorzaakt dat?”