Categorie: Kruidentuin – Herbs Garden

Roomse Kervel – een veelzijdig kruid

Toen Boer Thomas zich een paar dagen geleden verwonderd afvroeg of ik écht al kervel in de tuin had, realiseerde ik me dat Roomse Kervel (Myrrhis odorata) eigenlijk niet zo’n bekend kruid/groente is.
En geloof me: dat is volkomen ten onrechte. Roomse Kervel is een gemakkelijk en mooi kruid, en je kan het op talloze manieren gebruiken.

Myrrhis odorata - Roomse Kervel
Roomse Kervel – 09 feb. 2008

Bij ‘kruidentuin’ denken veel mensen spontaan aan een zonnig en droog plekje in de tuin, waar je een aantal mediterrane geur- en smaakplanten kweekt.
Maar er zijn ook een heleboel schaduwplanten die als keukenkruid kunnen worden toegepast. (In een vroegere blogpost vind je een lijstje van kruiden voor de schaduw.)
En bij die schaduwkruiden is Roomse Kervel één van mijn absolute favorieten.
Hoe gebruik je Roomse Kervel?

Bieslook!

Ondanks de vrieskou, ondanks de sneeuw van de voorbije dagen…
Vorig weekend speurde ik er nog vergeefs naar, naar de eerste sprietjes bieslook.
Toen ik vanmorgen even een vluchtige blik wierp op waar altijd de bieslook groeit, verwachte ik alleen maar blaadjes van de bosaardbe, en afgevallen herfstblad te zien.
Maar niks hoor…
De soep kreeg vanmiddag een garnituur van de eerste sprietjes bieslook!

Allium schoenoprassum | Bieslook

En vermits het tegenwoordig bon ton is, om wilde kruiden te verkiezen boven gekweekte, kan je met een gerust geweten in elk gezelschap verkondigen dat je vind dat bieslook van alle inheemse Alliums toch wel de meest verfijnde smaak heeft.
Want inderdaad, Bieslook is zo bekend als keukenkruid, dat we bijna vergeten dat het een inheemse wilde plant is. De meeste bieslook die je buiten tuinen vindt, is weliswaar afkomstig uit tuinen. Lees verder “Bieslook!”

Kruiden Top 3 voor het vroege voorjaar.

Toen ik zag dat het blogpostje van Madame ZsaZsa met haar kruiden top zoveel nog steeds regelmatig bezoekers naar hier bracht, dacht ik even om haar voorbeeld even na te volgen, en mijn eigen kruiden-hitlijst te noteren.
Maar als het om gekweekte keukenkruiden gaat, kom je uiteindelijk toch steeds bij hetzelfde lijstje uit, en daarom wil ik het even anders aanpakken, en oplijsten welke kruiden hier eind winter, begin lente zo bij de favorieten horen…

In de kruidentuin: Kruidvenkel

In de winter is het een beetje schamel wat verse kruiden betreft… Af en toe een paar blaadjes salie (combineert heerlijk met pompoen en champignons), roosmarijn, een klein beetje tijm.
Daarom ben ik altijd heel erg blij als – vaak in februari, soms al vroeger – in de kruidentuin de eerste scheutjes van de kruidvenkel opduiken. In de zomer is venkel bij mij niet favoriet als kruid, maar de eerste topjes venkelgroen, aan het eind van de winter, die zijn overheerlijk.
In maart is hij zelfs al zo overvloedig dat er al behoorlijk driftig van gesneden kan worden. Dan hoef je je niet meer te beperken tot wat snippertjes over een omelet gestrooid, maar kan je het al meestoven om een (vis)sausje smaak te geven…

Voorjaarskruiden: Cardamina hirsuta | Kleine veldkers

Een ‘on’kruidje: Kleine Veldkers

Maar het vroege voorjaar is ook de tijd van de eerste wilde kruiden.
Het eerste dat zich echt leent om te oogsten, is de kleine veldkers. Inderdaad, dat onkruidje dat je ook wel eens springzaad noemt. Kleine veldkers is een winterannuel dat nu volop aan zijn stormachtige ontwikkeling bezig is.
Ik pluk gewoonlijk de volledige plantjes, en haal er dan het worteltje af. Twee vliegen in één klap dus: wieden en kruiden oogsten tegelijk.
Lees verder “Kruiden Top 3 voor het vroege voorjaar.”

Verlanglijstje

Coriandrum sativum - KorianderEen paar dagen geleden las ik ergens iets over enkele Koriander-cultivars die meer en vooral langer blad produceerden dan de gewone Coriandrum sativum. Ik vind Koriander een heel lekker kruid, maar – hoe mooie die rozige bloemschermen ook zijn – het is wel jammer dat ze zo snel in bloei komen, omdat je vanaf dat moment  het blad nog nauwelijks kan gebruiken.
Natuurlijk had ik toen dus iets van: ‘Hé, dat moet ik onthouden’, maar even natuurlijk vergat ik meteen al waar ik het precies gelezen had, en bleef er hooguit iets van ‘Lime’ of ‘Limone’ in mijn hoofd hangen.

Lees verder “Verlanglijstje”

Kruiden kweken in de schaduw

Pulmonaria angustifolia | smalbladig longkruidMin of meer toevallig kwam ik, al blogsurfend, terecht op een Zuid-Afrikaanse blog over kruiden, Timeless Herb Secrets.
In Zuid-Afrika zit men nu natuurlijk volop in het groeiseizoen, en in één van de meest recente artikels heeft Didi Hoffman het over het kweken van kruiden in de schaduw.

Zonne-kruiden in de schaduw?

Ik verwachtte een enthousiaste opsomming te lezen van de verschillende kruiden die het in de schaduw zelfs beter doen dan in volle zon, maar niets van dat. Het artikel noemde weliswaar geen namen van kruiden, maar het leek te gaan over: ‘hoe kweek ik kruiden die eigenlijk meer van volle zon houden op een plek in de schaduw?’
Lees verder “Kruiden kweken in de schaduw”

Een kindvriendelijke tuin: snoepen!

  1. Een kindvriendelijke tuin: mijn eigen plekje
  2. Een kindvriendelijke tuin: snoepen!
  3. Een kindvriendelijke tuin: dierenleven
  4. Een kindvriendelijke tuin: En wat spelen we?

In deze wil ik opnieuw even verdergaan op hoe ik een tuin zie waarin kinderen graag leven…

In mijn vorig artikeltje over kindvriendelijke tuinen had ik het al over bessenstruiken als ‘coulisse’ waarachter de kinderen zich deels aan het alziend moederlijk (of vaderlijk) oog kunnen onttrekken.
Bovendien helpen die bessenstruiken ‘snoepplekjes’ creëren, hun privé-luilekkerland waar het snoep letterlijk aan de bomen groeit.

Bessenstruiken dus, een rode aalbes voor de kleur, een witte aalbes omdat die eigenlijk net een tikkeltje lekkerder zijn, eventueel een (stekelloze!) braam, of een jostabes of een loganberry.

Maar daarmee moet het nog echt niet ophouden: helemaal leuk wordt het met hier en daar wat wilde aardbeitjes. Als je wat meer plaats hebt, kan er wellicht hier of daar ook een appel- of ander fruitboompje bij, desnoods een ‘ballerina’-vorm.

Lees verder “Een kindvriendelijke tuin: snoepen!”

Salvia, nog een keer…

Salvia verticillata

E̩n van mijn allereerste blogstukjes, alweer driekwart jaar geleden, ging over de verschillende soorten salie Рof beter Рover wat er in Amerika zoal Salie genoemd wordt.
En vandaag vond ik op de blog van Henriette Kress plots een stukje over de verschillende soorten Salie die je in Europa vind en die al dan niet medicinaal bruikbaar zijn.
Lees verder “Salvia, nog een keer…”

Zeepkruid – Saponaria officinalis

Ik heb intussen besloten dat ik gedurende de schoolvakantie het bloggen heel erg terug zal schroeven… Vaker dan één blogje per tien tot veertien dagen zit er deze twee maanden wellicht niet in…

Aan het volgende stukje ben ik al een paar dagen aan het werk, en het fotootje dat erbij hoort komt één van de volgende dagen wel… Dat staat op de andere computer en die is voorlopig door manlief in gebruik…

Toen we maandag terug thuis kwamen na weekendje aan zee stond het zeepkruid in bloei.
En een paar uur later, toen ik mijn mail checkte, dook er op de Kruidenmandmailinglijst een vraag op naar recepten met Zeepkruid. Allicht was dat geen ’toevallige samenloop’ van omstandigheden, maar gewoon te wijten aan het feit dat ook in andere tuinen nu het zeepkruid bloeit en daardoor opvalt.

Hoewel: zeepkruid is volgens mij een kruid dat toch niet zo vaak in tuinen wordt aangeplant. Toch zei mijn man, toen ik het bloeiende zeepkruid attent maakte: ‘Dat is toch een plant die je vaak in tuinen ziet?’ Allicht komt dat, door de grote gelijkenis met de Phloxen. Inderdaad zijn het allebei planten uit de familie der Caryophyllaceae (anjerachtigen), net zoals silenes en koekoeksbloemen, maar ook tuinplanten als Lychnis (prikneus), en inderdaad, anjers. En eigenlijk vind ik dat je de familiegelijkenis tussen die verschillende planten goed ziet, behalve bij de gecultiveerde anjer, die alleen nog met veel fantasie op een anjer lijkt. (Google maar eens op steenanjer of karthuizeranjer… Een heel ander beeld dan de ‘genoffels’ zoals mijn grootmoeder ze noemde. Van die ‘genoffels’ houdt ik trouwens niet, hoe heerlijk ze ook geuren… Ik hou van heel veel bloemen en planten, maar gerbera’s en gecultiveerde anjers kunnen mij totaal niet bekoren.)

Zeepkruid is heel gemakkelijk te kweken, het stelt nauwelijks eisen wat betreft grondsoort en vochtigheid. Meer nog: eens je het in je tuin hebt, krijg je het niet meer zo gemakkelijk weg: met behulp van worteluitlopers duikt het voortdurend terug op. Toch vind ik heb behoorlijk goed in toom te houden…. Trek het met wortel en al uit waar je het niet wil hebben, en gebruik die wortels voor een natuurlijk shampoo:

Als je er het internet op nazoekt, merk je dat het basisrecept voor zeepkruidshampoo overal gelijk is, maar dat er over de hoeveelheid te gebruiken kruid weinig duidelijkheid bestaat.
Elk recept gaat uit van een hoeveelheid zeepkruidwortel (al moet het met blad ook lukken)die wordt afgekookt in een iets grotere hoeveelheid water gedurende twintig tot dertig minuten. (De meeste recepten lijken uit te gaan van één kop gedroogde en gehakte wortel op anderhalve tot twee koppen water, hoewel ik ook een recept vond dat sprak over een theelepel kruid op een halve liter water, en dat voorafgaand een nacht laten weken… Zelf wat experimenteren en zoeken naar de goede verhouding zou ik zeggen…).
Het aldus verkregen afkooksel kan je een dag of 10 bewaren, en gebruiken als shampoo.
Je kan aan je shampoo nog andere kruidenaftreksels toevoegen, bv een combinatie van brandnetel, salie en roosmarijn. Je gaat dat uit van een sterke infusie van een handvol van elk van die kruiden in anderhalve tot twee koppen water. Je laat het (verse) kruid slinken in kokend water, haalt de pan van het vuur en laat het nog een paar uur trekken. (Gebruik bij voorkeur een geëmailleerde pan, een metalen pan zou wat kunnen verkleuren.) Je mengt het kruidenaftreksel in een verhouding van één op één met de shampoo.

Je shampoo zal enigszins schuimen, maar lang niet zoveel als een shampoo uit de winkel, en ook de consistentie is gewoon waterig, en niet gel-achtig. Maar je hebt wel een perfect natuurlijke en natuurvriendelijke shampoo, die volkomen biologisch afbreekbaar is ;-)!

Stinkende Ballote

Stinkende Ballote

Vanaf de eerste keer dat ik de naam ‘stinkende ballote’ (botanische naam: Ballota nigra) hoorde, ben ik gefascineerd door dat kruid. Er zat iets zo tegenstrijdigs in die naam: ‘Ballote’ heeft zo iets licht, springend, levendig…. Daar past helemaal geen ‘stinkend’ bij!
Het is een kruid dat ik pas een jaar of vijftien geleden leerde kennen: het is wel een inheemse plant, maar ze is vrij zeldzaam tot zeer zeldzaam, en in mijn geboortestreek niet streekeigen: Het is een plant van vrij droge, maar voedselrijke en kalkrijke gronden. In Nederlands Limburg heb ik haar wel eens gevonden, en ook aan de rand van de duinbossen in De Haan aan de Belgische kust.

Lees verder “Stinkende Ballote”