Met een beetje vertraging:
In het weekend gaf Lieven David voor de Velt-afdeling Ham-Tessenderlo een voordracht met als titel ‘Onkruid vergaat niet’. Dat was dus op hooguit 4 km fietsen, en het is altijd leuk om een goeie vriend weer eens terug te zien, dus ik was samen met zoonlief van de partij.
Vooraf was aan de deelnemers gevraagd om eventueel wat onkruidjes uit eigen tuin mee te brengen.
Groot was mijn verbazing toen ik zag wat er zoal als ‘onkruid’ getoond werd: Robertskruid (ik was drie jaar geleden zo blij toen dat spontaan in mijn tuin opdook), Stinkende gouwe (dat vormt zo’n mooie ondergroei onder de berken), driekleurig viooltje (de zaailingen daarvan laat ik zorgvuldig staan), winterpostelein (dat heb ik gezaaid, om het toch maar in de tuin te krijgen)…
Met mijn titel plagieer ik schaamteloos Bart.
“Deze border heeft zo z’n eigen gedacht. Wij vinden dat goed zo, en laten hem begaan. Wilde planten en dieren mogen hier hun ding doen – zolang ze niet overdrijven. Ingrijpen gebeurt zo natuurvriendelijk mogelijk.
In ruil kregen we een arbeidsarme groene weelde waar altijd wel iets te beleven valt.”
In deze border heb ik dit jaar iets meer dan een uurtje werk gehad om te wieden, en ik verwacht niet dat daar voor de rest van het groeiseizoen nog veel zal moeten gebeuren.
Dit jaar zijn de digitalissen tamelijk nadrukkelijk aanwezig, alleen het blauw van de Nepeta x fassenii kan nog enigszins de concurrentie aan. Van dichterbij valt er nochtans heel wat meer te beleven.
Het zou kunnen dat dit lijstje niet helemaal up-to-date is: zondagochtend heeft manlief mij naar Zaventem gebracht, waar ik het vliegtuig heb genomen naar Istanbul.
Vanaf gisteren tot en met zaterdag zit ik hier voor een congres, maar de voorbije dagen was ik hier lekker als toerist.
Dit lijstje is dus gebaseerd op wat er eind vorige week al bloeide, en de bloemen die in knop stonden in intussen misschien open zijn gegaan, heb ik tussen haakjes staan.
Vanaf deze maand heb ik het voorbeeld gevolgd van Yo, en de bloemen alfabetisch gerangschikt op hun botanische naam.
Lees verder “In bloei op 1 mei”
Rebecca Hartman publiceerde deze week op haar blog (The Herbwife’s Kitchen) een post met als titel: “Eat your lawn!“, “Eet je grasveld op!”, en ze start dat artikel met de vraag (mijn vertaling):
Waarom zou je je gazon maaien als je het ook kan opeten?
Nu, uit het klassieke biljartlaken-gazonnetje zal je niet gemakkelijk een behoorlijk slaatje bij elkaar plukken, maar als je in je tuin de wilde planten hier en daar de kans geeft hun gang te gaan, dan valt er heel wat extra aroma te rapen.