Wie de voorbije dagen de commentaren op dit blogje heeft gelezen, las al dat HansVR met er op attent maakte, dat het tijd werd om mijn bloemenweitje te gaan inzaaien.
Maar toeval of niet, op het ogenblik dat Hans dat schreef, was ik bezig met de laatste voorbereiding vóór het inzaaien.
Lees verder “Het ratelaarexperiment: inzaaien”
Gisteren vertelde ik al, waarom ik kleine ratelaar (Rhinanthus minor) wilde inzaaien in de bloemenweide.
Ratelaar is een eenjarige plant, en het zaad ervan blijft maar kort kiemkrachtig. Bovendien heeft het een koudeperiode nodig om te kunnen ontkiemen. Je moet het dus in de herfst meteen zaaien.
In ‘Making Wildflower Meadows’ beschrijft Pam Lewis dat er in de eerste jaren maar weinig van de ratelaar-zaden die ze zaaide, tot volwassen plantjes ontwikkelden. Dat veranderde echter toen ze een opvallend verschijnsel constateerde: in een bepaalde zomer verscheen er plots een smal lint van ratelaarplantjes op de plaats waar in het verleden een wissel van een vos (of een das) door de weide liep, en waar het gras door de langdurige betreding al ‘vanzelf’ wat minder dicht groeide.
Lees verder “De voorbereidende faze”
Vorige week ontving ik de zakjes ratelaar-zaad die ik besteld had bij De Morgenster. (Later ontdekte ik, dat ook Ecoflora het zaad in zijn assortiment heeft.)
Ik hoop met behulp van dat zaad mijn hooilandjes sneller te kunnen omvormen tot bloemrijke weides.