Vorig najaar plaatste ik een paar maanden lang elke maand een fotootje in de zijbalk van mijn blog, van een goudsbloem die op dat ogenblik in mijn tuin bloeide.
(He, op dat jaar tijd is mijn manier van fotograferen toch enigszins veranderd… toen was het vooral mijn bedoeling een bloem zo herkenbaar, zo ‘botanisch correct’ mogelijk weer te geven, en dat laat ik zo langzaamaan steeds meer als voornaamste doelstelling achterwege…)
Kort en goed, ik wilde nagaan of het klopte, dat de goudsbloem zoals men wel eens zegt eigenlijk het hele jaar door wel in bloei te vinden.
Tag: grassen
De voorbereidende faze
Gisteren vertelde ik al, waarom ik kleine ratelaar (Rhinanthus minor) wilde inzaaien in de bloemenweide.
Ratelaar is een eenjarige plant, en het zaad ervan blijft maar kort kiemkrachtig. Bovendien heeft het een koudeperiode nodig om te kunnen ontkiemen. Je moet het dus in de herfst meteen zaaien.
In ‘Making Wildflower Meadows’ beschrijft Pam Lewis dat er in de eerste jaren maar weinig van de ratelaar-zaden die ze zaaide, tot volwassen plantjes ontwikkelden. Dat veranderde echter toen ze een opvallend verschijnsel constateerde: in een bepaalde zomer verscheen er plots een smal lint van ratelaarplantjes op de plaats waar in het verleden een wissel van een vos (of een das) door de weide liep, en waar het gras door de langdurige betreding al ‘vanzelf’ wat minder dicht groeide.
Lees verder “De voorbereidende faze”
Het ratelaar-experiment – de theorie
Vorige week ontving ik de zakjes ratelaar-zaad die ik besteld had bij De Morgenster. (Later ontdekte ik, dat ook Ecoflora het zaad in zijn assortiment heeft.)
Ik hoop met behulp van dat zaad mijn hooilandjes sneller te kunnen omvormen tot bloemrijke weides.
Grassen in mijn hooilandjes
Na Bart en Yo ben ik de grassen in mijn tuin ook eens onder de loep gaan nemen.
Ik heb alleen de hooilandjes van dichterbij bekeken, en over het resultaat heb ik gemengde gevoelens.
Eigenlijk zijn er maar twee grassen die ik zo gauw kan terugvinden. Lees verder “Grassen in mijn hooilandjes”
Bijenkorfje – Prunella vulgaris
Ik heb de brunel altijd een erg sympathiek plantje gevonden… In onze tuin heb ik het dan ook gekoesterd, maar pas dit jaar lijkt het wat algemener voor te komen – lees: het heeft zich nu ook in de bloemenweide gevestigd.
Tot nu toe groeide en bloeide het plantje vooral op de oprit. Die oprit bestaat uit kasseien, die met behoorlijk brede voegen (eigenlijk breder dan we het graag gewild hadden) gelegd zijn. Omdat er geen beginnen aan is om die oprit volledig onkruidvrij te houden (moet ik nog zeggen dat ik absoluut geen round-up of dergelijke aan mijn tuin wil spenderen?), heb ik daar altijd heel selectief gewied. Grassen, paardenbloemen en dergelijke worden zonder pardon verwijderd, maar driekleurige viooltjes, zaailingen van kruiptijm, en natuurlijk brunel worden met heel veel plezier verwelkomd. In het midden van de oprit blijft de brunel laag, en komt nauwelijks in bloei, maar naar de randen toe wordt ze wat hoger en krijgt ze wel bloemetjes. Intussen heeft ze ook haar weg naar het hooilandje gevonden, en daar wordt ze wel een centimeter of dertig hoog.
De brunel heeft haar volksnaam bijenkorfje te danken aan haar gelijkenis daarmee, maar het is één van de vele lipbloemigen die ook druk insectenbezoek krijgen.
Coumarine-bevattende kruiden
Bij planten die coumarines bevatten denken mensen al snel aan de eventuele risico’s betreffende de bloedstolling, en aan de kans op foto-toxiciteit.
Vorige week schreef Anton een boeiend stukje over Lievevrouwebedstro, maar er was één zinnetje dat me toch verbaasde:
Hij bevat heel veel stoffen die zowel geneeskrachtig kunnen werken ofwel schadelijk kunnen zijn, van teveel thee drinken ervan (wat ik vroeger wel gedaan heb) kan je hoofdpijn krijgen. Toen ik er achter kwam dat 1 van de werkzame stoffen Cumarine is ben ik acuut met het theedrinken ervan gestopt.
Bij dit stof rinkelde een belletje van horen zeggen door mijn pa die in de schuur allerlei landbouw- en ongedierte giften had.
En Anton heeft tot op zekere hoogte gelijk: Lees verder “Coumarine-bevattende kruiden”
Maartse vliegen
Nu ik de afgelopen jaren steeds vaker bloemen fotografeer, valt het mij op dat als er een plantje is dat bijna onmogelijk te fotograferen is zonder dat er ergens één of ander insect over kruipt, dat het dan wel look-zonder-look is.
Op deze foto is het een maartse vlieg (Bibio marci of Bibio hortulanus – die lijken zo griezelig veel op elkaar dat je ze nauwelijks kan onderscheiden). Deze maartse vliegen of rouwvliegen zal je de komende dagen en weken steeds meer zien rondvliegen, onder andere in de buurt van meidoornhagen.
Onooglijk, ongezien, onbekend
De gewone veldbies is zo gewoontjes dat je er duizend keer aan voorbij kan lopen zonder ze op te merken. Gemakshalve benoemen we ze als ‘gras’,maar botanisch gezien zijn het geen grassen (Poaceae), maar behoren ze tot de russenfamilie.
Zelf trap ik ook nog vaak in die val hoor: kijk maar op mijn flora-pagina over de Juncaceae (russenfamilie), daar schrijf ik:
De Gewone veldbies is het eerste grasje dat ik helemaal in mijn eentje determineerde. Ik weet het, dit is een hele simpele, maar toch was ik blij dat ik die klus tot een goed einde bracht.