Categorie: Fruit

Confituur en potjes…

JamLabelBessen
Je zou het misschien niet meteen achter mij gezocht hebben, maar als rechtgeaard uitbaatster van ‘Hotel Mama’ neem ik soms ook de rol van slavendrijver op mij.
Dus toen zoonlief een week geleden doodvermoeid thuiskwam, nadat hij gedurende twee weken met een groep andere JNM-ers de Sierra de Guara onveilig had gemaakt, lag er thuis een takenlijstje voor hem klaar (want zijn ouders waren intussen volop aan het genieten van la dolce vita en van elkaar, in Umbrië).
En ergens op dat takenlijstje stond de voorzichtige suggestie om, als de vogels nog wat bessen hadden overgelaten, eventueel nog wat bessen te plukken en in te vriezen, zodat er nog confituur kon gemaakt worden.

Lees verder “Confituur en potjes…”

Bosaardbei en Muskaataardbei

Her en der in de tuin hebben we bosaardbeitjes staan, en die vervullen vooral de rol van bodembedekker. (Lees: ze breiden zich sneller uit dan we ze kunnen wegwieden, dus maken we van de nood een deugd.)
En natuurlijk snoepen we ook van de vruchtjes, maar ze zijn zo klein dat je heel lang moet plukken voor je genoeg hebt voor bijvoorbeeld een ‘Coupe fraises’.
Maar dit jaar doen zowel de (gewone) Bosaardbei als de Grote Bosaardbei wel geweldig hun best.
Ligt het aan het koele voorjaar? Of aan de droogte? Feit is, dat de grootste bosaardbeitjes het formaat hebben van een kleine ‘cultuuraardbei’ (waarvan er ook een paar in de schaal liggen).

Fragaria vesca, Fragaria moschata
Kleine en grote bosaardbeitjes, en een paar ‘gewone’.

Lees verder “Bosaardbei en Muskaataardbei”

Schandelijk verwaarloosd

De afgelopen jaren hebben we best wel wat aardbeien gegeten, maar om nu te beweren dat de oogst zo overvloedig was, zou overdreven zijn.
Was het daarom, of omdat we vorig jaar in augustus met vakantie waren, dat we de moeite niet namen om nog veel zorg te besteden aan het aardbeiperceel? De uitlopers werden niet verwijderd en uitgeplant, de aardbeien konden gewoon hun gang gaan.

In de loop van de winter ontstond vervolgend het idee, om op die plek, die ging omgevormd worden tot ‘de appeltuin’ (later meer) de aardbeien maar hun gang te laten gaan als bodembedekker.

De planten leken te kunnen appreciëren dat er geen productie meer van hen verwacht werd, want van de weeromstuit werden ze weer heel enthousiast…
En het gevolg is, dat we – als we alleen plukken aan de buitenrand van die paar vierkante meter aardbeien, we dagelijks al handenvol aardbeien kunnen oogsten.