Een appelvink had ik voor deze winter nog nooit in levende lijve gezien, maar dit jaar worden we door haar aanwezigheid verwend. Juffrouw Appelvink maakt elke morgen haar opwachting op de voederplank.
Categorie: Vogels – Birds
De boomklever – een update…
Een observatie die mij een fout in mijn vorig blogbericht deed beseffen… Boomklevers bouwen wel degelijk samen hun nest.
Boomklevers in de appelboom
En voor het eerst ontdekte ik waar in onze tuin de boomklever nestelt!
Strandvakantie
Tuinvijvers trekken leven aan, zeggen ze…
Sijsje – Terug van weggeweest…
De vinkenfamilie is hier de hele winter door gewoonlijk in grote aantallen aanwezig, en dan met name onder de vorm van vinken (tientallen), groenlingen (ook zoveel), en twee handenvol kepen.
Maar sijsjes, die had ik al enkele jaren niet meer gezien, en ik was dan ook telkens jaloers als Muggenbeet – bijna een buur uiteindelijk – die wel steeds op zijn erf zag rondhangen.
Tot afgelopen weekend dus… Lees verder “Sijsje – Terug van weggeweest…”
Keep, keep-keep…
Een paar dagen geleden schreef Muggenbeet nog, dat de winter nog veel te slap is voor keep en sijs. Ik kan hem daar niet anders dan volledig gelijk in geven, en toch…
Al vanaf begin december zitten er dagelijks kepen op onze voedertafels… Niet één, niet twee, maar regelmatig wel een stuk of vijf. En koud kon je het toen echt niet noemen.
Er kwamen er dus toch al vroeg een paar naar onze streken afgezakt… En ik zou AnneTanne niet zijn, als ik niet op zoek ging of er nog een andere verklaring voor hun verschijnen kan zijn dan het koude weer…
Lijstersmidse
Ondanks het griepje dat zich nog steeds niet helemaal laat bedwingen slagen de zachte temperaturen van de laatste dagen er toch in me naar buiten te lokken.
Om echt in de tuin aan de slag te gaan, heb ik de energie nog niet, maar het doet deugd om rond te kuieren en mijn tuin weer te herontdekken… Een één van de verrassingen is iets wat volgens mij een lijstersmidse zou kunnen zijn…
Een Lijstje voor de Winter: Vogels
40 kilo zonnebloempitten
Zoveel zullen er aan het eind van de winter op de voederplekken in de tuin verorberd zijn.
Vroeger kocht ik die pitten altijd bij Aveve (aan de Nederlanders: zo heten hier tegenwoordig de winkels van de Boerenbond… ).
Maar toen ik aan het begin van de winter een keer meel ging halen (ja, ik bak nog steeds wekelijks mijn eigen brood), realiseerde ik me dat ik met zonnebloempitten-van-bij-de-plaatselijke-molenaar de vogels voor de helft van de prijs een volle maag kon bezorgen… of voor hetzelfde geld dubbel zo veel vogels kon plezieren.
En dus, op de laatste dag van de metereologische winter, een lijstje van de vogels die ik hier in de afgelopen maanden op de voederplekken zag.
De vogels in vet zijn nieuwkomers, en die in cursief laten zich niet elke winter zien…
In de loop van de voorbije week kon ik nog drie soorten aan het lijstje toevoegen: Distelvink, Sijsje, en een dikke houtduif…
- Koolmees
- Pimpelmees
- Zwarte mees
- Houtduif
- Turkse tortel
- Vink
- Keep
- Distelvink
- Sijsje
- Roodborstje – vandaag zag ik er twee tegelijk, en dus werd er gevochten…
- Winterkoninkje
- Merel
- Boomklever
- Heggemus (maar één keer gezien deze winter)
- Grote bonte specht
- Eekhoorn
- Vlaamse gaai (1 x)
- Staartmees
Elders in de tuin kraaien, eksters, en een groene specht.
Geen kuifmees dit jaar, geen sperwer…
Geen huismussen en ringmussen, en al helemaal geen appelvinken of – godbetert – kramsvogels…
Maar al bij al ben ik blij met mijn lijstje, en vooral het boomklevertje deed mij heel veel plezier!
De vinkenfamilie breidt zich uit
Nee, voor zover ik het weet is er echt geen nieuwe vinkensoort ontdekt…
Maar hoewel de vinken-familie in onze tuin zo al niet qua soorten (vink, groenling, keep), dan toch zeker qua aantallen bijzonder goed vertegenwoordigd is in onze tuin, zijn er nog behoorlijk wat soorten die zich in onze tuin nog niet of nauwelijks lieten zien.
Ik was dan ook stiekem een beetje jaloers op Muggenbeet, die nauwelijks een paar boogscheuten de Limburgse kant op woont, en dit jaar niet alleen sijsjes, maar ook een appelvink mocht verwelkomen in zijn tuin.
En als om nog maar eens goed het zout in de wonde te wrijven, toonde Muggenbeet vanmorgen met gepaste trots een fotogalerijtje waarin die twee mooi bovenaan prijkten. Met nauwelijks verbeten jaloezie (ja, zo iemand ben ik) wierp ik een blik door het raam…
… en zag bij het windstille weer de kaardebolstengels vervaarlijk heen en weer zwiepen!
En inderdaad, daar zaten een handvol puttertjes hun naam distelvink (of dan toch ‘teaselvink’) eer aan te doen.
Mijn fototoestel lag vlakbij, dus dat was een meevaller… Ik was dan ook al driftig aan het klikken, voor ik me realiseerde dat er geen kaartje in zat. (Mijn vorige camera maakte me daar altijd meteen op attent, maar mijn huidig machientje dus niet.)
Maar de kaardebollen waren duidelijk nog niet leeggepikt, en toen ik even later – dit keer mét een kaartje in het toestel – opnieuw mijn post innam, zaten de vogeltjes er weer terug. (En terwijl ik dit schrijf zie ik ze nog altijd driftig tussen de stekelige schubben door de zaadjes uit de zaadhoofdjes pikken.)
Waar de naam ‘distelvink’ vandaan komt laat zich niet moeilijk raden. En ook de wetenschappelijke naam (Carduelis carduelis) heeft dezelfde origine (Carduus = distel). Tot datzelfde geslacht behoren trouwens ook de Groenling (Carduelis chloris) en de verschillende soorten sijsjes.
De verklaring blijkt niet zo moeilijk, maar tevens niet zo leuk te zijn: Distelvinken horen immers tot de vogels die door zogenaamde ‘vogelliefhebbers’ graag in kooitjes worden gestopt. En deze soort zou vroeger af en toe een soort vingerhoedje met een kettinkje aan zijn poot gebonden hebben gekregen, waarmee het water leerde ‘putten’.
En hoezeer ik er ook belang aan hecht om dieren en planten bij hun correcte naam te noemen.. ik denk toch dat ik het voor dit vogeltje voortaan maar bij het niet-officiële ‘Distelvink’ houdt!
Waarom ik graag de afwas doe… Why I like doing the dishes
Nee, ik zal echt niet zover gaan van te zeggen dat je me geen groter plezier kan doen dan door me een sopje en een berg afwas met de dimensies van de Mont Blanc cadeau te doen…
Maar er zijn absoluut huishoudelijke karweien waar ik veel méér tegenop zie.
Want zeker tijdens de wintermaanden speelt zich tijdens het afwassen in het weekend (door de week is het immers donker als ik aan afwassen toekom) vlak voor mijn neus steeds een ongelooflijk boeiend schouwspel af…
In de appelboom zitten voortdurend een heleboel vogels, die hun beurt afwachten om een graantje mee te pikken van de voedertafel die heel strategisch staat opgesteld, midden in de scene die gevormd wordt door een kleine vaste-plantenborder, die aan drie zijden door hagen (en de appelboom) omringd wordt.
Lees verder “Waarom ik graag de afwas doe… Why I like doing the dishes”