Intussen heb ik al bijna een jaar een ander blogje, waarin ik nu en dan een wandeling beschrijf die ik samen met mijn man maakte, en die te mooi was om niet te delen…
Categorie: Bloggen – Blogging
Binnenhuisarchitectuur
Ik gebruik al jaren het WP-theme Senses Lite, maar dat is al lang niet meer geupdate. Op zoek naar een nieuw thema dus… enige overlast is mogelijk
Het is niet omdat er geen berichtjes van mij verschijnen, dat ik mijn blog weer aan de kant heb geschoven…
Maar ik word door een vervelend griepje, maar ook door verbouwingskoorts geplaagd.
En dus ben ik tussen de hoestbuien en slaapjes door toch een beetje aan het knutselen aan de lay-out van mijn site. Je weze dus gewaarschuwd: als je de komende dagen de Tuin bezoekt, zou je wel eens kunnen struikelen over allerlei onverwachte objecten!
Shariff…
Ik was al enige tijd aan het overwegen de socialmediaknoppen onder elk van mijn postjes te verwijderen, omdat ik net zo goed als elk van jullie weet, dat die knoppen zonder dat jij als bezoeker van mijn Tuin dat wil, toch allerhande info over jou aan de netwerksite in kwestie overmaken.
Maar van de andere kant streelt het natuurlijk ook mijn ijdelheid, als er af en toe toch eens een postje van mij geliked of geretweet wordt.
En vandaag ontdekte ik de oplossing, en installeerde ik de knoppen ontworpen door een projectgroep van het Duitse tijdschrift c’t. De Shariff-knoppen voldoen aan de strikte eisen van de Duitse privacywetgeving.
Klik hier voor meer info
Bloggen – Hoe doen ze dat?
“Hoe doen ze dat?” vraag ik me wel eens af. “Hoe doen ze dat, bloggen?
En dan heb ik daar allerlei fantasieën bij…
Eigenwijze Bart… Die zie ik halve dagen met zijn ‘fotomarieken’ door de tuin zwerven, in afwachting van dat ene ultieme beeld. En als dat is ingeblikt, dan stopt ie het geheugenkaartje in zijn computer, zwiert het beeld op het internet, zonder dat daar veel bewerking en croppen aan te pas komt, schudt er even uit de losse pols een gevatte tekst bij en… Voilà… De Eigenwijze Tuin is weer een blogpost rijker.
Bij Zapnimf gaat het dan weer net een tikkeltje anders. Die zie ik op enig moment van de dag plots getroffen worden door een ware bliksem van inspiratie. Vervolgens gaat ze zeer gedecideerd achter haar computer zitten, ze strekt haar armen even voor zich uit en buigt en strekt de vingers als om de spieren los te maken, om dan plots diezelfde vingers op haar toetsenbord te zetten en met een geratel waar een Kalashnikov nog een puntje aan kan zuigen in één ruk een tekst van 1000 woorden op het scherm te toveren. Die tekst wordt vluchtig nagelezen waarna met een tevreden klik op de publish-knop haar blogpubliek weer een heerlijk stukje lectuur rijker wordt.
Tijdtussendoor, daar heb ik dan weer een ander beeld bij… Terwijl ze door de velden zwerft, of terwijl ze de klei met haar vingers masseert, groeit in haar buik, haar hoofd langzaam de inspiratie voor een nieuwe blogbericht. En wanneer het idee rijp is, stromen de woorden als vanzelf via haar vingers naar het scherm voor zich. Nalezen hoeft niet… Het is goed zo…
En ondertussen zit ik daar te zwoegen… De ideeën komen vaak vanzelf aanrollen, vaak terwijl ik met de zwarte aarde achter mijn nagels in de grond aan het wroeten ben. Maar de regels verschijnen aarzelend op het scherm. Worden weer weggehaald. Geherformuleerd. Hertaald. Weer helemaal geschrapt. Tien keer wordt de tekst nagelezen. Tien keer staan er onvolkomenheden in.
En intussen neemt het aantal opengeslagen boeken op mijn tafel, en het aantal opengeklikte tabs in mijn browser toe. Want heel wat van mijn postjes beginnen met een ‘Hoe zit dat eigenlijk?’, en zelden heb ik aan één bron genoeg voor een afdoend antwoord.
En dan komt die verlossende klik op de knop “Publiceer nu!”
Of dat dacht ik toch, dat dat een verlossing zou zijn… Maar er is toch weer een dt-fout blijven staan. Er zijn toch weer dezelfde woorden drie keer in twee zinnen herhaald. En snel ga ik nog even bijvijlen, hopend dat nog niemand die spelfouten heeft zien staan. En ondertussen worden toch weer de kiemen voor de volgende post… of voor één van die vele ongepubliceerde en onafgewerkte ‘drafts’ ingetikt…
Hoe doen jullie dat?” vraag ik me af…
In een Vlaag Van Inspiratie? Zuchtend en steunend en schrijvend en schrappend? In één ruk, zonder nog naar de tekst om te moeten kijken? In stukken en brokken, vandaag verderschrijvend aan wat gisteren onvoltooid bleef en morgen nog niet publicatie-klaar is?
Hoe doen jullie dat, bloggen?
Ik hoor ze grinniken…
Ik hoor het gegrinnik al, kortbij in Tessenderlo, maar ook verder weg in de richting van waaruit de wind meestal waait…
Zo gewichtig doen met een WordPress.org blog, maar ondertussen sukkelen dat het niet mooi meer is…
En inderdaad, ik heb gevloekt…
Ik heb zelfs hard gevloekt…
Lees verder “Ik hoor ze grinniken…”
Overgestapt…
Maandenlang was ik op het interwebse niet meer te zien…
Plots dook ik een week lang weer met enige regelmaat op – om in het eerstvolgende weekend weer compleet te verdwijnen.
En verdwijnen, dat was niet zomaar ‘eventjes niet meer posten’, dat was wel degelijk:
“De site is niet meer te zien, tenzij met een paar korte woordjes uitleg dat ik er binnen afzienbare tijd weer terug zou zijn.”
En die afzienbare tijd, dat was dus even ‘afzien’, althans voor mij.
Even een samenvatting – en mijn excuses dat het, niettegenstaande mijn belofte aan het eind van mijn vorige blogje, toch weer technische praat is.
Al jarenlang was mijn site tot volle tevredenheid gehuisvest op een server bij een goeie vriend, die me echter recent liet weten dat hij zijn hostingkap over de heg ging gooien. Maar ik moest mij echt niet gehaast voelen om te verhuizen, die site kon gerust nog maandenlang blijven staan.
Maar ikzelf vond dat toch net iets dringender: binnenkort moest ik immers de jaarlijkse registratie van mijn domeinnaam betalen. Een jaar of tien geleden was die registratie al een keer verhuisd naar winlin.be, die toen zeer gemiddelde prijzen aanrekende.
Intussen is de registratie van een domeinnaam echter vele malen goedkoper geworden, en het was mij duidelijk dat als ik snel naar een andere registrar overstapte, waar ik dan ook meteen mijn site zou onderbrengen, dat ik in totaal goedkoper uitkwam (lees: hosting + registratie zou goedkoper worden dan de prijs die mij de registratie de afgelopen jaren kostte…)
Na heel wat zoeken viel mijn keuze op Onyx-IT.nl.
De prijs was natuurlijk één argument, maar ook het feit dat de meeste reviews en andere evaluaties van deze provider behoorlijk positief lijken te zijn, zeker als je de prijs in acht neemt.
Over de snelheid van afhandelen van de bestelling kan ik dan ook niet klagen…
Een paar uur nadat ik die bestelling geplaatst had, hadden – helaas dus – de DNS-servers de verwijzing naar de nieuwe stek al opgepikt, nog voor ik de kans had gehad de site te gaan verhuizen.
Want natuurlijk had ik vooraf al moeten zorgen dat ik mijn bestanden gedownload en mijn databases geëxporteerd waren. Niet dus…
En toen ik tot de ontdekking kwam dat het nu dringend was, kon ik de server al niet meer bereiken middels mijn eigen vertrouwde URL, maar moest ik het IP-adres hebben dat ik natuurlijk al lang niet meer had.
Vervolgens deed mijn FTP-programma moeilijk, waardoor ik tenslotte pas vandaag tegen de middag alles gedownload had.
Het uploaden van bestanden ging natuurlijk vlot, maar vervolgens kreeg ik foutmeldingen bij het importeren van de sql-database.
Om een lang verhaal kort te maken: uiteindelijk heb ik die database bijna tabel per tabel geïmporteerd, en hier en daar een tabel gerepareerd, en tenslotte was mijn site een dik uur geleden weer in volle glorie te bekijken. Of althans, ik hoop dat het de volle glorie is, en dat er niet nog wat lijken uit de kast komen vallen.
En daarmee draait mijn site opnieuw…
En mijn volgende postje gaat heel zeker over mijn tuin of aanverwante!
Wat die kasseien betreft die op de stapstenen van onze zwemvijver liggen: die lagen daar deze winter om de netten vast te houden… en het kwam er nog niet van die terug weg te halen…
CommentLuv… and now for something completely different!
Inderdaad, bloggen over blog-technische zaken doe ik eigenlijk zelden of nooit.
Bloggen doe ik over mijn tuin, over de bloemetjes en de beestjes en de groeisels en de bloeisels…
Maar vandaag dus niet.
Vandaag blog ik over een plug-in.
En dus is mijn blogje wellicht slechts interessant voor dat stukje van mijn publiek dat zelf blogt. Op een WordPress-blog. Op een zelf-gehoste WordPress-blog…
Sorry dus aan de Blogger-bloggers en de WordPress.com-mensen, die mogen wat mij betreft bij deze afhaken…
(Exit 95% van mijn bloggend publiek…)
Voor wie niet blogt en toch zo dapper is verder te lezen: Een plug-in is een klein stukje software dat je ergens in het grote geheel van blogsoftware stopt, waardoor je blog meer kan.
Sommige plugins zijn alleen handig voor de blogger zelf, omdat ze je bijvoorbeeld mooie statistiekjes bezorgen van het aantal bezoekers aan je site.
Andere plugins sorteren bijvoorbeeld de reacties in spam en ham, en bezorgen de blogger dus minder last om de commentaarkolommen schoon te houden, en de lezer meer pret omdat die niet tussen hele hopen spam de reguliere reacties moet zien te vinden.
En nog een andere reeks plugins, die installeer je als blogger vooral om je actieve lezers er een plezier mee te doen.
Eén van die plugins was op mijn site al sinds jaar en dag CommentLuv.
Hoe die plugin werkt?
Lees verder “CommentLuv… and now for something completely different!”
Bijna 5000
Bijna 5000 reacties kreeg ik tot nu toe op mijn blog…
Klein bier allicht, vergeleken met grote commentaar-gaarders als Eigenwijze Bart en Madame ZsaZsa (beider sites blijken overigens in de top 5 van verwijzers naar mijn site, waarvoor mijn dank), maar ik ben er niet malcontent mee.
En het ‘jaaroverzicht‘ dat ik over 2011 kreeg, stemt me niet ontevreden, zeker niet als ik bedenkt dat het op vlak van bloggen een veel te kalm jaar is geweest.
‘This blog was viewed about 350,000 times in 2011.’ Dat is niet helemaal een gemiddelde van 1000 per dag, maar het zit er toch niet ver vandaan.
En een topdag (16 mei) met 2099 bekeken pagina’s, daar ben ik stillekes toch ook wel blij mee.
Maar die 5000 reacties moeten dus in de loop van de komende dagen gehaald worden…
Hoeveel commentaren daarvoor nog nodig zijn? Dat verklap ik lekker niet.
Maar ik weet dat ik in mijn zadenbakje nog een heleboel zaden heb zitten die dit jaar zeker niet in mijn tuin zullen gezaaid worden.
Laat ik dus dit voorstel doen: degene die de 5000ste reactie achterlaat, krijgt van mij een pakketje zaden in zijn/haar brievenbus… op voorwaarde dat die reactie minstens uit twee zinnen bestaat ;-)!
Staking | Strike
Wereldwijd zijn een aantal website ‘in staking’ omwille van de wetsvoorstellen die momenteel in de VS ter stemming liggen die zouden dienen om piraterij op het internet bestrijden, doch die veel weg lijken te hebben van internet-censuur.