Lapjeskat… euh, lapjeskever…

Al dagenlang liep ik met het idee rond om, in navolging van mijn blogpostjes over de stamgasten van Herberg In ’t Zandblauwtje, een gelijkaardig stukje te plegen over de tooghangers in Café bij Margriet.

Maar ik had al snel in de gaten, dat het publiek bij Margrietje iets minder divers was dan in dat ander café.
Niet dat het er niet druk was, maar het was allemaal volk van ’t zelfde allooi…

Tapijtkever op Margriet | Anthrenus sp. op Leucanthemum vulgare

Overal zag ik kleine kevertjes, hooguit een paar milimeter lang, met de kleuren van een lapjeskat: wit, ros en zwart…
“Heel bijzonder”, denk ik dan, “Ik heb weer iets speciaals ontdekt!”


Om na enig speurwerk te ontdekken dat onze tuin alweer een zeer algemeen kevertje rijker is.
Het is een kevertje uit de familie van de Dermestidae of Spekkevers.
Waar dat ‘spek’ vandaan komt, weet ik niet… Verwijst dat wellicht naar de kleurpatronen? Want heel wat torretjes uit deze familie hebben zo’n veelkleurige vlekken. In het Engels heetten ze ‘skin beetles’, of ook wel ‘leather beetles’. En dat verwijst dan weer naar het dieet van de larven van deze familie.

Tapijtkever, museumkever | Anthrenus sp.

Die larven, dat zijn eigenlijk gespecialiseerde aaseters… Hoewel, ‘aas’, ze voeden zich niet zozeer met dode dieren, als met haren en veren van dode dieren…

Het kevertje dat hier Café Margriet bezoekt, is er eentje uit het geslacht Anthrenus, de tapijtkevertjes of museumkevertjes…
De volwassen museumkevertjes zijn stricte vegetariërs, die zich het liefst tegoed doen aan nectar en stuifmeel. Maar hun eitjes, die leggen ze graag in vogelnesten, waar de larven vervolgens meestal een voorraadje veren ter beschikking krijgen.
Maar als dat vogelnest toevallig onder een dakrand verstopt zit, en die larven vinden vervolgens een paar kiertjes om een woning (of een museum!) binnen te dringen, dan durven ze daar wel eens gaan feesten op wollen tapijten, op collecties opgezette dieren of opgeprikte insecten. Enkele soorten van deze kevers figureren dan ook prominent in de ergste nachtmerries van een museumconservator…

Museumkever - Tapijtkever | Anthrenus sp.

Vooral de Anthrenus museorum is in dit opzicht berucht…
Ik vermoed dat de rakkers die ik hier op de margrieten vond, allemaal exemplaren zijn van de soort Anthrenus verbasci, maar die rakkers lijken zo op elkaar, dat ik daar geen eed op durf doen. ‘Verbasci’, dat zou erop wijzen dat ze toortsenstuifmeel nog lekkerder vinden dan dat van margrieten. Toortsen staan er hier nog niet in bloei, maar ik ga daar zeker rondspeuren als het zover is…

16 mei 2015 – edit: Vandaag krijg ik bericht vanop waarnemingen.be dat mijn determinatie als Anthrenus verbasci inderdaad correct is. Gek dat een mens daar wo opgetogen van kan zijn….

Deze buttons respecteren je privacy (zie info):

11 thoughts on “Lapjeskat… euh, lapjeskever…

  1. Museumkevertje, tapijtkevertje: die kun je dus maar beter buiten zien te houden! Mooi verhaal over deze beestjes trouwens; en die arme museumconservator met zijn dromen….
    Mooi beestje toch, ik kan me de associatie met de lapjeskat goed voorstellen.
    Leuk dat je weer bent gaan bloggen.
    Hartelijke groet, Zem.

  2. Ik heb net ook een foto van dezelfde kevertjes gepost (vogelnestkever en museumkever volgens mij), een aantal schermbloemigen (pastinaak, peterselie) en de Astrantie krioelen ervan hier in de Fruitberg.
    Op mijn toortsen zie ik ze alvast niet zitten (enik heb hier tientallen Verbascum chaixii in bloei)

  3. hier nog niet gezien, blijkbaar in Hakendover (fruitberg)ongeveer op ’t zelfde moment ook gespot en ingeblikt. In ieder geval hoogdagen voor insectenliefhebbers. Ik voel wel de noodzaak om ergens een heel goeie insectengids op de kop te tikken, krijg alles niet gedetermineerd wat enige frustratie teweegbrengt.

  4. Welkom terug!
    Ja, museulkevertjes … Ze hebben ook ooit Manlief tot wanhoop gedreven door zijn kevercollectie te ruïneren … Tegenwoordig worden (strand)vondsten die in aanmerking komen voor dit soort bezoek in luchtdichte verpakkingen bewaard.

  5. Dag Anne,

    Een link naar dit verhaal kreeg ik via een post op de facebookpagina van nederlandstalige natuurliefhebbers. Ik beheer ook een aantal natuurinfoborden in Amersfoort. Ik vind het zo’n leuk verhaal, dat ik dit graag daar zou willen publiceren. Mag dat?

    vriendelijke groet,

    Bart Iping

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.