Ons nieuwe fotomodel…

Tiense vechtkriel - haan

Omdat we zaterdag iets te vieren hadden, heb ik die dag mijn mailbox niet één keer geopend.  En gisterochtend vond ik dan ook, een tikkeltje laat, een mailtje van Madame Boerenerf: “Of ik nog steeds interesse had in hun haan?  En dat ze hem dan morgen (vandaag dus) of maandag eventueel wel wilden brengen…!”

Ja, interesse in die haan zeker wel, maar om die mensen daar helemaal vanuit de omgeving van Tienen naar hier te laten afzakken… Op maandag had ik ook wel tijd om hem te komen halen…  Maar intussen was het al een dag later dan voorzien, en de Boerenerfse agenda voor maandag was alweer gevuld.  Dus spraken we na wat mailtjes over en weer toch af dat ze het beestje naar hier zouden brengen.

De mooie Tiense vechtkriel leek zich bij zijn nieuwe harem (twee dikke legbastaarden en een klein chabot-krieltje) wel op zijn gemak te voelen, maar we vroegen ons met z’n allen af, waar hij de nacht zou doorbrengen? Een haan die gewend was in de bomen te slapen, zou hoogstwaarschijnlijk niet voor het hok kiezen… Maar als hij net zoals ons vorige haantje in een boom sliep, zou hij er dan in slagen de ren terug te vinden?  (Ons Chaboot-haantje stond elke ochtend buiten het poortje van de ren te wachten om terug binnen gelaten te worden.  Toen we met vakantie waren, en de vrienden die ‘dierendienst’ hadden één ochtend niet present waren is hij betere oorden gaan opzoeken…)

We stonden dus met z’n allen op de uitkijk toen gisteravond de schemering viel.  Shabby vloog haar kastanjeboom in… De Blauwe en de Koekoekse gingen achter elkaar het hok in…

Tiense vechtkriel - Haan

En de haan… die stond te kijken…  Hij keek een keer alle kanten op, nam plots een besluit en trippelde heel gedecideerd achter de grote dikke hoenders aan het hok binnen.  Nu hebben we ruim anderhalve meter slaapstok in het hok, maar onze huidige kippen heb ik – ondanks wekenlange training – er niet toe kunnen brengen om op die stokken te gaan zitten.  Ze springen bovenop de bakken waarin de legnesten zich bevinden, en stoppen daar de kop tussen de veren.
Ik verwachtte dat een haan met maanden ervaring van slapen in de bomen wel op de stok zou gaan.  Maar niks hoor… Mijnheer bleef liever dicht in de buurt van zijn hennen, en sprong ook op de bakken.

Vanmorgen heb ik een paar foto’s gemaakt.  Ik ging – gewapend met een telelens – naar de ren.  Die telelens was een misrekening. Die had ik genomen omdat onze vorige hanen van de schuwe soort waren, en steeds wegliepen als we te dichtbij kwamen.  Deze niet dus… Hij was dermate geïnteresseerd dat ik alleen een paar ‘koppen’ heb kunnen schieten, en slechts één ‘staand portret’.  Dat laatste is bovendien een tikkeltje bewogen, maar dat is alvast niet de schuld van de haan.  Die leek immers plots te besluiten dat het moment was aangebroken om te laten zien dat hij wist hoe een haan op een pluimvee tentoonstelling moet poseren, en hij ging ineens in houding staan…

Mijnheer en Madame Boerenerf, bij deze krijgen jullie van de haan de hartelijkste groeten, en van ons een dubbeldikke MERCI!
(Ik stond altijd een beetje weifelend tegenover vechtrassen, maar ik geloof dat ik na een dag al ‘om’ ben, en dat ik in de toekomst toch op zoek ga naar een paar mooie Tiense vechthennetjes.)

Deze buttons respecteren je privacy (zie info):

9 thoughts on “Ons nieuwe fotomodel…

  1. zo’n lekker beest 😉
    ik vind vechtkippen prachtig, maar ook was ook altijd een beetje terughoudend. ik heb voorlopig helemaal geen plaats voor kakeldieren, maar wie weet, als de tijd daar is, neem ik ook wel een vechthaan 🙂

    1. Wat ik intussen op het interwebse teruglees, is dat deze Tiense vechtkrielen weliswaar onderling (tussen de hanen) agressief zijn, maar naar de verzorgers helemaal niet. Die indruk heb ik van deze haan ook: hij is totaal niet agressief, terwijl het tegelijk heel plezierig is een haantje te hebben dat ook wel eens haantje-de-voorste durft zijn (onze vorige twee hanen waren watjes, allebei… Niet alleen lieten ze zich doen door hun hennen, maar ook waren ze heel erg schuw ten opzichte van ons.)
      En bovendien lees ik dat het een ras is dat makkelijk broeds is, maar dat zijn broedsels ook ‘uitzit’ (en daar wil het chabootjes wel eens aan mankeren…)

  2. Wij zijn al lang blij dat we het beestje niet moesten dood doen. Veel mensen worden door het woordje ‘vecht’ afgeschrikt. En toegegeven, de grote dieren zijn behoorlijk imposant en redelijk agressief. Maar bij de krielen heeft het eerder iets komisch. Je zal wel nog merken dat het haantje zich ‘breed’ zet als je in de buurt van zijn hennetjes komt, maar dat is gewoon grappig. Ochot nen duim hoog zijn en dan zo het stoere manneke willen spelen…. Maar schuw zijn ze zeker niet, telkens we in de hof graven staan ze rond ons, wachtend op de regenwormen die wij blootleggen. Voor die hennetjes kunnen we met wat geluk misschien ook nog zorgen …

    We vonden het trouwens ook een heel aangename namiddag.

  3. Pingback: De vliegende kraai
  4. Wel wel. Die gaat het daar naar zijn zin hebben denk ik. Zelf ben ik helemaal weg van de echte Tiense Vechter, maar dat beest is gewoon te groot en te agressief naar mijn zin. Succes ermee

  5. Mooi beest. Ooit wil ik ook kippen, maar het komt er maar niet van om een vos- en marterproof ren te bouwen. Alhoewel ik mij afvraag, als er vossen en marters in het buurbos zitten, zouden er dan nog zoveel fazanten en eenden zitten?

  6. Pingback: Kippenren 2.0

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.