Hij toonde vervolgens, hoe zijn haagbeuk nu, begin maart, nog warmpjes in de bladeren zat.
Maar als ik een blik door het raam wierp, zag ik dat onze beukenhaag nog behoorlijk bebladerd was, terwijl de haagbeukhagen in de voortuin er behoorlijk kaal bijstonden.
En dat wilde ik vandaag dus eens fotogewijs gaan bewijzen…
Links, op foto 1, een stukje van de haagbeukhaag. (Klik op de foto om het op groter formaat beter te kunnen bekijken.) Geef toe, zo heel erg veel blad staat daar niet meer aan, wel soms?
Dan foto 2, een metertje van de beukenhaag…
Geef toe dat die al heel wat beter voor wat winterse privacy kan zorgen! Maarre… wie ook foto 2 even heel goed en op groot formaat bekeken heeft, merkte wellicht al op, dat tussen die beukjes ook een haagbeuk stond! (Kijk even goed links bovenaan de foto.) En inderdaad, zo bladerloos is die haagbeuk echt niet.
En nog mooier wordt het, als ik eens ga kijken bij de haagbeuken die hier ooit spontaan zijn gekiemd (nakomelingen van een oude boom in onze tuin), en waar in de buurt van de zwemvijver een haagje is geplant: hoewel enkele van die haagbeuken volledig kaal zijn (als in: geen haar op zijn schedel), staat het merendeel er daar nog heel zedig gekleed bij.
Maar het kleurverschil tussen beide soorten is wel behoorlijk opvallend: het blad van de haagbeuk is nu, einde winter, zo langzaamaan verkleurd naar een somber grijsbruin, terwijl het beukenblad nog veel helderder van tint is.
Tja, sorry Bart, maar bij deze is er wat mij betreft nog niks beslecht… want in de beukenhaag vind ik hier en daar ook een volkomen kaal exemplaar.
Zoals ook al aangegeven bij Bart, deze planten worden allemaal opgekweekt uit zaad. Er is dus behoorlijk wat genetisch verschil tussen de planten, zowel bij beuk als haagbeuk. Ik zie hier in het plantgoed (dat ik nu aan ’t planten ben, even pauze) ook veel verschil (haagbeuk komt van twee verschillende leveranciers).
Is het niet zo dat verschillende bomen op jonge leeftijd hun bladeren houden. Bv. zomereik, berk,… en dit op oudere leeftijd minder gaan doen.
Oudere beuken houden wel hun bladeren omwille van de gevoeligheid voor zonnebrand, ze kunnen zelfs hele takken laten zakken om hun bast te beschermen.
Tom,
Het is inderdaad zo, dat een aantal bomen op jonge leeftijd in de winter hun blad langere tijd houden, maar als volwassen boom dat blad wel al in de herfst verliezen.
Echter, de vraag van Bart ging specifiek om het ‘gedrag’ van de haagvormen: een gesnoeide beuk (en haagbeuk) gedragen zich immers anders dan een even oude ongesnoeide vorm. Een jonge beuk en een oudere beuk in een haag houden daardoor lang hun blad.
Overigens: Beuk is weliswaar gevoelig voor zonnebrand op de stam, maar als volwassen boom zal die toch meestal al in de late herfst zijn blad verliezen. (De grote beuken in onze tuin, ongeveer 100 j oud, hebben helemaal geen blad meer vanaf begin december, en ook de beuken in de straat zijn dan kaal.)
In mijn voortuin heb ik een dikke rij met beuken staan.Ieder jaar na een zonnige periode verkleuren de blaadtje naar bruin .Ondanks dat ik deze bij regelmaat goed heb besproeid gaat ht verkleurings procces gewoon dor.Wat is hiervan de oorzaak en wat kan ik ertegen doen
Verkleuren, blaadjes laten verdorren is een hele normale reactie van bomen tijdens een droogte-periode.
Om zichzelf te beschermen tegen uitdroging beslissen ze een gedeelte van hun blad af te werpen, of in elk geval niet meer te ‘bevloeien’.
Je geeft aan dat je ‘bij regelmaat sproeit’. Maar sproeien in de tuin is vooral zinnig voor (zeer) oppervlakkig wortelende planten zoals grassen en kruidachtige planten.
Je moet al bijzonder lang (bv een dag aan een stuk, of nog langer) sproeien om het water voldoende diep te laten doordringen opdat ook bomen en baat bij hebben.
Overigens: het is hoe dan ook veel beter om – als je echt wil sproeien – dat niet te dikwijls te doen. Beter één keer per week de hele nacht, dan elke dag slechts anderhalf uur. (Maar voor bomen is dat allicht nog niet genoeg…)
Ik weet het niet zeker, maar het zou mij niet verbazen als een boom op het ogenblik dat hij merkt dat de verdamping ter hoogte van zijn bladeren ongewoon snel gaat, al besluit om een deel van het blad ‘niet meer te gebruiken’ om zichzelf te beschermen, los van het feit of de bodem op dat ogenblik wel of niet vochtig is.