En intussen de zwemvijver…

Het is dus wel erg snel gegaan…

De eerste spadesteken voor de zwemvijver dateren weliswaar al van meer dan een jaar geleden, maar half mei werd er pas echt goed gegraven…
En een week later ging het wel heel erg snel:

Op maandag werden de wanden – met wat we in ’t schoon Vlaamsch ‘stabilisé’ noemen – verstevigd.

Een dag later werd de vijverfolie geplaatst.
Weer twee dagen later werd het filtergedeelte gevuld met 15 ton lava…
En de volgende dag zag de vijver er al behoorlijk afgewerkt uit.
Rondom moest de aarde terug wat aangevuld worden, maar de vijver was bijna klaar om gevuld te worden. Het filtergedeelte werd al meteen gevuld – de planten moesten immers wel water hebben – maar in het zwemgedeelte zou nog een trapje komen, en dat kwam zowat een week later. Vervolgens de hele kuip nog een laatste keer schoonmaken (slakken die er in gesukkeld waren, zagemeel van het trapje, zand dat er van her en der was ingevlogen), en toen kon de kraan open.

Achteraf beseften we dat we wel heel erg veel geluk hadden: Voor het aanbrengen van de vijverfolie had de aannemer een dag nodig dat het niet regende… En laat de week dat hij bij ons aan de slag ging nu net de droogste week van de afgelopen twee maanden zijn… Toen we hem achteraf nog een keer terugzagen, wist hij ons te vertellen dat hij intussen al 12 vijvers had liggen die op een droge dag voor het aanbrengen van de folie wachten…

Uiteindelijk was de vijver gevuld ongeveer een maand nadat hij was gegraven…
Ik was eerlijk gezegd toch wel heel nieuwsgierig of en hoe die helofytenfilter zijn werk ging doen.
Zoals we wel verwachten ging het water van de vijver na een dag of vier-vijf toch langzaamaan wat groener zien, en ook draadalgen doken op. Eerst moeten de planten in de filter zich immers goed vestigen, en moest het lavagesteente door de nodige bacteriën gekoloniseerd worden.
Het water was nog te koud om écht te zwemmen, dus hield zoonlief zich in zijn pauzes tussen het studeren door onledig met het wegvissen van de draadalgen.

Maar aan het eind van vorige week kwam er plots een kentering: Niet alleen zagen we dat vooral de dotterbloemen plots allemaal tegelijk nieuwe bladeren begonnen te vormen, ook werd het water in de loop van amper twee dagen weer helemaal helder. ’t Is ook niet gek dat die verschijnselen zich gelijktijdig voordoen: Als de aanwezige bacteriën plots massaal organisch materiaal (algen) afbreken tot kleine bouwstenen, kunnen die op hun beurt weer dienst doen als voeding voor de planten. En als het water op die manier ‘verarmt’ blijft er dus geen voeding meer over voor nieuwe algengroei.

Op één plekje in de filter zaten weliswaar nog een boel draadalgen – niet toevallig net op de plek waar de beweging van het water het minst sterk was.
Toen ik vanmiddag echter langs de vijver liep, zag ik dat ook die groene plek flink in omvang was afgenomen. Ik dacht eerst dat ik zoonlief moest complimenteren om uitgebreid ‘algenviswerk’, maar daarmee bleek hij zich al een paar dagen nauwelijks bezig te hebben gehouden.

En het dierenleven?
Ik zag tot nu toe een azuurwaterjuffer, een lantaarntje en een grote keizerlibel (die laatste was een nieuwe soort voor onze tuin). Zondag ontdekten we de eerste kikker. En schrijvertjes en watertorren zitten er ook al een aantal.
Ik vraag me dan altijd af, hoe die beestjes zo snel een nieuw wateroppervlak ontdekken… Onze achterbuurman heeft 100 meter verderop weliswaar een vijver liggen waar de onze een klein plasje tegenover is, en kikkers en libellen zijn dan ook courante verschijningen in de tuin. In het ‘bos’ in onze tuin ligt ook een poel waarin salamanders leven.
Maar dat beestjes als schrijvertjes, watertorren… zo snel opduiken vind ik toch verbazend. Ik weet wel dat die kevertjes kunnen vliegen, maar toch vind ik het bijzonder dat ze dat grote ven van de buurman verlaten en andere oorden opzoeken…

En als het nu nog een beetje warmer wil worden, dan komt het water misschien ook nog op een temperatuur die zelfs mij uitnodigt om te zwemmen… Al zitten we, net als Masjoefel, al regelmatig genietend op de rand of op de stapstenen…

Deze buttons respecteren je privacy (zie info):

20 thoughts on “En intussen de zwemvijver…

  1. Vergis ik me, of is dat werkelijk een gigavijver? Een zeer knappe realisatie, zoveel is zeker!
    O ja, mocht je een zwempartner zoeken… 😉

  2. Het zwemgedeelte heeft als max. breedte ongeveer 7 m, en de max. lengte is ook ongeveer zoveel. 1.5 m diep.
    De oorspronkelijke plannen waren bescheidener, maar vermits de tuin vrij groot is, hebben we uiteindelijk besloten hem toch wat groter te maken.
    Zoonlief heeft uitgerekend dat er 30.000 l in zou gaan.

    Inderdaad hebben we voor de eerste vulling leidingwater moeten gebruiken, omdat onze regenput maar 7500 l bevat.
    Maar het bijvullen – als er ooit in een lange hete zomer veel water gaat verdampen – zal wel met regenwater gebeuren. (En dat is nog een voordeel tegenover een ‘zwembad’, dat elk jaar opnieuw gevuld moet worden.)

    Het was inderdaad wel even slikken, en OK voelde het niet. Maar wachten tot de regen de vijver zou gevuld hebben was ook geen optie, omdat er dan intusen veel te veel kikkers in zouden verdrinken. (In de periode tussen plaatsen van folie en vullen was er al zo’n 10 cm water in geregend, en daar was al een kikker in gesukkeld die er niet meer uitkon.)

  3. Wat een schitterende vijver. Hoe boeiend is dat filtersysteem en hoe zich dat geleidelijk ontwikkelt! Ben wel heel erg jaloers op zo’n mooie zwemvijver op eigen terrein…. Benieuwd naar de volgende ontwikkelingen ervan.

  4. Drinkwater gebruiken voor een vijver/zwembad is inderdaad iets wat een beetje aan het geweten knaagt (been there, done that 🙂 ) Maar kraantjeswater is door de mineralen die het bevat blijkbaar geschikter voor het vullen van zwem- en andere vijvers. Regenwater is op zich al lichtjes zuur en is door het laag gehalte aan kalk en co blijkbaar ook veel minder ‘stabiel’, waardoor je sneller lage pH-waarden krijgt en meer problemen met algen. Allemaal proefondervindelijk vastgesteld jaren geleden bij de aanleg van mijn vijvertje, waar ik uiteindelijk de helft van het regenwater heb moeten wegpompen en vervangen door kraantjeswater.
    Aanvullen met regenwater is dan weer wel dik ok, want bij het verdampen blijven de opgeloste mineralen in de vijver achter, dus aanvullen met kraantjeswater zou betekenen dat de concentratie jaar na jaar toeneemt. Dus goed bezig Anentanne 🙂

  5. Fantastisch Annetanne, wat een prachtige vijver!
    De algen verdwijnen vanzelf in zulk een ecologische vijver.
    Vol bewondering voor deze realisatie.
    Hopelijk kunnen jullie er dit jaar nog een heerlijk bad in nemen en genieten van alle bezoekers die spontaan dit hemels plekje zullen opzoeken.
    Ik kijk uit naar de desbetreffende foto’s.

  6. Een prachtige zwemvijver met prachtige stapstenen. Waar heb je die vandaan en kun je mij ook de prijs laten weten. Bij voorbaat dank. groet Alice

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.