Eén en slechts één

Eén.
Echt niet meer…
Hooguit één.
Zeker geen tweede.

Lycopersicon esculenta 'Gold Nugget' | Kerstomaat 'Gold Nugget'

Ik hoop dat ik me daar volgend jaar aan ga houden, als ik weer eens moet besluiten hoeveel planten van welk tomatenras in de serre belanden. Dat ik dus volgend jaar echt niet meer dan één plant Gold Nugget uitplant.

Niet dat Gold Nugget niet lekker is…
Over het algemeen vind ik gele tomaten niet de meest smaakvolle, maar deze is wel lekker.
En het gaat er al helemaal niet om dat de oogst van Gold Nugget tegenvalt.

Het gaat erom… Trôp is teveel, en teveel is trôp.
Kijk nu even in mijn serre: twee planten gold nugget, en er hangen nu al meer vruchtjes-in-wording aan dan aan alle andere planten tesamen. Het is inderdaad een geweldig vroeg tomaatje: lang voor de anderen stilaan vorm beginnen te krijgen, zie je deze al vanuit de verte hangen.
En de voorbije jaren was het niet alleen de eerste plant die vruchten droeg, maar ook de allerlaatste.
En die vruchtjes, dat waren er zoveel, zo gigantisch veel, dat we – elk jaar opnieuw – op den duur een houding aannemen van ‘Het zal wel!’, en op het hoogtepunt van de tomatenoogst echt niet meer de moeite nemen om te zorgen dat écht al die gele kerstomaatjes daadwerkelijk geplukt worden.

Het logische gevolg is, dat er jaarlijks een paar tientallen van die kerstomaatjes op de bodem van de serre belanden.
En daar vloeit dan weer uit voort, dat ik de hele zomer door tomatenplantjes mag wieden… Gold Nugget vanzelfsprekend.

Twee jaar geleden merkte ik tot mijn stomme verbazing in de winter dat ik geen zaden van Gold Nugget had overgehouden. Geen nood… Ik heb een tweetal zaailingen die in de serre uitkwamen laten uitgroeien, en daar had ik mijn tomaatjes weer.

Elke zomer opnieuw neem ik me dus voor: volgend jaar maar één plant, en elke winter opnieuw kijk ik weer zo uit naar die allereerste verse tomaatjes, dat ik me er toch weer toe laat verleiden om minstens twee planten uit te planten.

Deze buttons respecteren je privacy (zie info):

3 thoughts on “Eén en slechts één

  1. mijn vrouw koopt nog steeds onze tomaten maar het is interessant om vast te stellen dat de rijke variëteit aan soorten stilaan ook in de winkelrekken te merken is: we hebben er al gele gehad maar ook van die dikke vol rimpels.

    1. Dat klopt… Je ziet steeds vaker andere kleuren en vormen.
      Maar het blijven over het algemeen tomaten met een stevig velletje, want anders zijn ze te kwetsbaar voor het transport. En precies dat vind ik zo lekker aan veel van de niet commerciële soorten: dat ze zo’n ontzettend dun velletje hebben.

  2. Het leuke aan die ‘andere’ tomaten in de winkel is ook dat je er zaden uit kan recupereren om zelf aan het kweken te slaan. Niet dat het echt van doen is (30 soorten tomaten dit seizoen), maar eentje ervan komt toch uit wintertomaten van ‘dendelais’ 🙂

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.