Dit is de snijbiet die ik niet zaaide…
En hier is het mosterdblad dat zelf voor zijn uitzaai zorgde…
En een pompoen die zijn leven begon als een zaadje verstopt in de compost in de serre…
Geef toe, je zou toch gek zijn om die zelf-zaaiers niet af en toe hun gang te laten gaan? (Al moet ik bekennen dat ik die pompoen niet zou uitplanten als ik maar voor één pompoen plaats had. In dat geval zou ik kiezen voor een zaailing waarvan ik heel goed wist wat voor ras het was. Maar omdat een beetje méér bodembedekker geen kwaad kan, wil ik dit schepsel toch een kans geven.)
En allicht wordt ik nu door IJverige Tuiniers op de vingers getikt, dat ik zo toch wel om problemen vraag… “Nog nooit van teeltwisseling gehoord, meiske?” hoor ik ze al meewarig vragen aan dit mens dat haar meiskesjaren al heel lang achter zich gelaten heeft.
“Euh, jawel”, zeg ik dan, “maar het is Moeder Natuur die tijdens die lessen blijkbaar niet goed heeft opgelet!”
Denken die soms, dat in die prachtige paardenbloemenwei vorig jaar geen paardenbloemen bloeiden, maar alleen pinksterbloemen? Of dat er volgend jaar alleen maar vogelwikke staat?
Nee, elk jaar na elkaar hetzelfde…. allegaartje.
En zo is dat ook in onze zelfzaai-perceeltjes… Groentjes uit allerlei families staan daar broederlijk en zusterlijk naast elkaar… en zorgen elk voor zich ervoor, dat hun buurtjes beschermd zijn tegen allerlei plagen.
en daar hou ik ook van!
Ik vind het ook heel leuk zo, ik hou er ook van om zaailingen terug te gebruiken en als het kan laat ik ze ook op hun plaats staan waar ze uitkwamen. Niets mis mee vind ik, en die snij bietjes van jou zien er mooi uit 🙂
Zo heb ik al 3 jaar geen pastinaak gezaaid, maar al wel elk jaar gegeten. En aardappelen geoogst in het compostvat, paksoi gevonden tussen de aardbeien, … 🙂
Ik kom het ook tegen in ons piepkleine buurtmoestuintje, ‘echte’ kwekers die denken dat je niet goed wijs bent als je niet voor de volle oogst gaat. Ik vind het echter heerlijk zo alles door elkaar. Als ik zelf iets plant ‘voel’ ik eerst waar de plant zelf zou willen staan voor ik een kuiltje graaf 🙂
De buurtkinderen vinden trouwens mijn tuintje ieder jaar weer het mooist, en dat is voor mij het grootste compliment. Mijn mini workshop plantjes ‘fluisteren voor kinderen’ viel dan ook, bij hun, in goede aarde 🙂
Oh zo herkenbaar… (al spit meneer buikberg graag ‘gewoon door’ en geraakt er zo waarschijnlijk minder weer boven de grond dan zou kunnen). Hier vooral ook heel veel patatjes op de gekste plaatsen.
Spitten? Een IJverige Tuinier dus…
Sinds onze kennismaking met permacultuur is onze moestuin eigenlijk niet meer gespit.
En dat een hele flinke mulchlaag niet alleen op ons Kempisch zand, maar zelfs op zware klei spitten overbodig kan maken lees je hier.
Anne, wat een heerlijk verhaal!
Het doet mij goed te weten dat ik niet de enige luie tuinier ben en enorm geniet van alles wat spontaan opkomt.
Van dit bericht knap ik aardig op. Eigenlijk is het het mooist en het best als moeder natuur het voor je regelt. De planten zoeken dan hun eigen plek en zijn ook nog sterker dan de zielige zaailingen die ik nu met doorzichtige plastic kapjes probeer te beschermen tegen slagregens (vandaag!) en slijmerige kruipwezentjes.
Gelukkig heb ik ook wat spontaan opgekomen fijnbladige paarse mosterd, maar die mooie spontane snijbiet: dat wil ik ook wel.
Ik ontdekte jouw blog nadat ik vandaag in een gevecht gewikkeld zat met een tuinkruid dat ik nog niet kende. (zevenblad) Ik ken er eigenlijk weinig want ben pas sinds vorig jaar met tuinieren begonnen. Zalige verhalen! Ik krijg steeds meer zin in dat tuinieren!
En dit is zo’n soort reactie die mijn ‘goesting’ om te bloggen alleen maar kan aanwakkeren…
Dankjewel.
Leuk, zo’n spontane groei. En die vruchtwisseling, dat is alleen maar als je een optimale oogst wil. De autist in mij volgt nu wel nog zo’n systeem, de ‘komt allemaal wel goed’ attitude neemt dat binnen enkele seizoenen wel over 🙂
Hallo AnneTanne,
Zo ben ik ook al jaren bezig , noem het mengteelt.
Als compostmeester propageer ik ook het “LUIE Tuinieren”
In mijn klein moestuintje ben ik wel een beetje Velt-er.
Maar kan het toch niet laten hun regels te overtreden.
Ik vind mijn tuintje zoveel kleuriger en fleuriger en geniet telkens weer tenvolle ervan !!!
groetje Theo