AnneTannes Tuin

(to English text)

Olijfkomkommer of Mexicaanse augurk

Dit jaar heb ik voor het eerst olijfkomkommers gekweekt. De eerste maanden hadden we zoiets van: “Tja, oogt wel mooi, maar daar houdt het ook mee op!” maar langzaamaan worden we toch enthousiast over het plantje.

Olijfkomkommer  (Cyclanthera pedata) is een gewas uit de familie van de Cucurbitaceae. Het is een plant afkomstig uit Zuid-Amerika, en naar het schijnt wordt het op de lagere hellingen van de Andes al eeuwenlang als groente gekweekt. Wikipedia verwijst hiervoor vooral naar de Moche-cultuurin Noord-Peru.

De plant is heel gemakkelijk te kweken. Ik heb ze eind april voorgezaaid en in de tweede helft van mei uitgeplant. De zaden zijn zwart en erg bizar van vorm (zie foto helemaal onderaan).
Zoals heel wat komkommerachtigen is ook deze plant een klimplant, die zich met ranken een paar meter hoog slingert. Ik had een wigwam van bamboe-stokken voorzien met een hoogte van krap twee meter, maar dat blijkt naar het einde van het seizoen toch niet hoog genoeg en te weinig stabiel. Volgend jaar worden het dus bonenstaken.
Ik had bij elke stok twee plantjes gezet, maar één was ruim voldoende geweest…

Zoals veel van de Cucurbitaceae heeft ook de olijfkomkommer afzonderlijke mannelijke en vrouwelijke bloemen. Het zijn onopvallende bloemetjes: In een bladoksel staat één vrouwelijk bloempje – met vruchtbeginsel – en daarboven torent een trosje van mannelijke bloeiwijzen. De hele groei- en bloeiperiode door zag ik heel veel insecten op de plant, in de zomer vooral (zuring)wantsen, zweef- en andere vliegen, nu in de herfst meer bijen en een soort wesp.

De vruchtjes worden best geplukt en gegeten als ze zo’n 3 tot 5 cm zijn, groter dan een olijf dus…
Meestal wordt aangeraden de vruchten rauw te verwerken. Dat is inderdaad perfect mogelijk, ze smaken als komkommer, maar net iets minder flauw, en zijn wat minder sappig en krokant.
Maar wij stoppen ze ook – overlangs doorgesneden – in wokschotels, en bedachten dat het eigenlijk de ideale vervangers zijn voor okra’s (Lady’s fingers) in tal van exotische gerechten. Ze hebben natuurlijk niet dezelfde smaak, maar uiterlijk lijken ze er sterk op, en de gerechten blijven lekker ;-). En okra’s zijn hier ‘op den boerenbuiten’ nauwelijks te krijgen.
In het Engels worden olijfkomkommers ook wel ‘stuffing cucumbers’ genoemd: de ouder wordende vruchten worden wat hol, en de zaden moeten dan trouwens echt verwijderd worden wegens hard en zwart… wat je overhoudt is een gemakkelijk te vullen schuitje…

Ik ga zeker zaden bewaren, dus wie interesse heeft mag het me laten weten…
(Kijk even bij mijn ruilaanbod, en naar mijn verlanglijstje..)

Achoccha, Wild cucumber, Caihua

This year was the first time that I was growing Achoccha in my garden. In the first months we were thinking along lines like: “Well, it looks very nice, definitely, but we wanted something more… I don’t know what…”, but after some time we are becoming more enthousiast.

Anchoccha (Cyclanthera pedata) is a member of the Cucurbitaceae-family that is native to South-America, and is said to be domesticated on the lower slopes of the Andes. According to Wikipedia, the crop was well-known in the Moche-culture (northern Peru). See alos image of Moche-ceramic above in Dutch text.

The plant is easy to grow. I sowed them indoors in April, and planted them out in the second half of May, well after the latest frost. The seeds are black, with a rather bizar shape.
Like many Cucurbitaceae this plant is a vine too, that climbs a few meters (6-7 ft) at the very least. I provided them a small wigwam made of bamboo-canes about 180 cm (6 ft) high, but that turned out to be a bit low and a bit unstable. Next year I will use beanstalks. I planted two seedlings near every cane, but one had been better.

Like many of it’s relatives, male and female flowers are separate. You’ll find one female flower (with a small fruit) in an axil, and a small bunch of male flowers just above it. I saw many insects on the plants during the complete cycle. Most bugs, flies and hoverflies in summer, and bees and a certain kind of wasps now.

You can pick the fruits when they are 3-5 cm (about 2″, or even a little less), so once they are slightly bigger than an olive (you’re right, the Dutch name means ‘olive-cucumber’). They can be eaten as they are, in salads, where they gave a cucumber-like taste (without the crisp, but less bland). But we also used them often in stir-fry dishes, and as a replacement for lady’s fingers, a vegetable that you rarely find here. (Of course they don’t taste like lady’s fingers, but the shape is a bit alike.)
I’ve been told that in English, they are sometimes called ‘stuffing cucumbers’, since when they grow a bit older, they are hollow (you really have to remove the seeds then, who have turned black and hard), and can indeed be used for stuffing.

I’ll take care to add some seeds to my stash, so when you’re interested, just let me know…
(Here you find my swaplist, and my wishlist…)