AnneTannes Tuin

(to English text)

Hier in dit stukje van de Kempen wachten we nog altijd op regen. Nee, helemaal droog is het niet gebleven de voorbije dagen, maar droog genoeg om stikjaloers te zijn op de verhalen over urenlange regenbuien elders in het land.
Zondag gingen we een aantal tuinen bezoeken, en amper vertrokken begon het te gieten… Toen we bij de eerste tuin arriveerden was het weer droog, en het bleef droog tot na het laatste tuinbezoek. Op de terugweg regende het zo mogelijk nog harder… tot 3 km voor we thuiskwamen. En hier aangekomen bleek dat het stof hier nauwelijks geblust was.
Vanmiddag weer hetzelfde: ik vertrok op mijn werk in de gietende regen naar huis toe. Ter hoogte van Postel werd de regen al minder, de plassen al kleiner… en vanaf Balen zag ik dat het onder de boomkruinen overal nog droog was gebleven. Thuisgekomen bleek het niveau van de regentonnen nauwelijks gestegen.
‘Chance da’t regent’, zingt Willem Vermandere, maar hier is ’t nog altijd wachten op de regen…

De moestuin heeft dus dorst.

Maar gisteren aten we de eerste peultjes, en de capucijners gaan ook niet meer lang op zich laten wachten!
(Heerlijk vind ik dat: peultjes zijn het lekkerst vers van het veld, maar in de supermarkt vind je er nauwelijks andere dan overgevlogen uit Kenia. Capucijners heb ik in Belgie nog amper in de winkel gezien – in Nederland vind je ze volgens mij iets gemakkerlijker.)

De tomaten laten langer op zich wachten dan vorig jaar: toen was half juni het eerste ‘Gold Nugget’ kerstomaatje rijp. Maar de tomatenplanten zien er volgens mijn lekenoog toch best stevig uit, zeker als je ze vergelijkt met de lilliputtertjes van een maand geleden. (bij de meeste staat een tomatenspiraal, maar nu, 50-60 cm hoog, staan alle planten nog stevig rechtop zonder steun te behoeven.)
Intussen hebben ook alle planten hun eerste bloemknopjes, en in de Gold Nugget zijn de eerste bloempjes al uitgebloeid. We leven met hoop dus!

The Vegetable Garden updated

In this area of the Campine, we’re still waiting for the rain. No, it didn’t stay completely dry in the last few days, but I still envie the gallons of water that seem to have come down in other Belgian regions. Only a few miles from here, it has been raining a lot, but when you approach our village, the puddles seem to shrink, the soil becomes obviously drier.

You can imagine our vegetable garden is thirsty…
But nevertheless, yesterday we ate the first snow peas, and the marrowfat peas will be ripe within a week. That’s such a luxury: You can’t find snow peas in the supermarket that are really fresh (they often come from Kenya by plane), and I think I haven’t seen marrowfat peas in the supermarket in Belgium already (this kind of peas can be found more easily in the Netherlands).

We have to wait a little longer for the first tomatoes this year. I planted them later than last year, and they were smaller then. (Last year we eat the first ‘Gold Nugget’ cherry tomato around mid-June.)
But I think my tomato plants don’t look bad… Compared with the tiny plants I planted out a month ago, you can call them ‘sturdy’… I have spirals next to most of the tomatoes, but in fact they don’t need that support yet, they are really robust.
Meanwhile, the plants all have some flowerbuds, and in the ‘Gold Nugget’ bush, the first fruits are already coming… So there is hope!