Ik ben geboren en getogen in een wel zeer kalkarm deel van de Kempen, en als kind beschouwde ik huisjesslakken dan ook bijna als exotische beesten.
Intussen woon ik nog steeds in de Kempen, maar de bodem lijkt hier toch wat meer kalk te bevatten, want met de regelmaat van de klok kom ik in de tuin toch huisjesslakken tegen. En nu weet ik, dat de geëigende reactie op een slak iets in de trant van ‘Ékes, bah, wat vies!’ hoort te zijn, maar zelf blijf ik gewoonlijk steken bij iets in de trant van ‘Oh, kijkt’es hoe schoon!’
Zo ook toen ik afgelopen weekend de laatste kweeperen aan het oogsten was, en op één van de vruchten helemaal bovenin dit schatje ontdekte.
Het slakje meet van kop tot staart geen twee centimeter, en hoe het heet, daar ben ik nog niet achter. Omdat het erg jong is, blijken ook kenners niet zonder meer in staat er een naam op te plakken. In elk geval is het geen Tuinslak (Cepaea sp.), want die hebben ook als jonkie geen vlekken, maar wellicht een heesterslak (Arianta arbustorum) – maar dan zou hij een donkerder lichaam moeten krijgen als ie groter wordt – of een Segrijnslak (Cornu aspersum).
Volgende zomer ga ik de slakken alvast met (nog) meer interesse bekijken. (En in tegenstelling tot bijvoorbeeld veel insecten hebben die beestjes bovendien de interessante eigenschap dat ze weliswaar niet zo netjes stil blijven staan als een stevige plant bij windstil weer, maar dat ze toch nog gemakkelijker te portretteren zijn dan een iel bloempje bij windkracht 5.)
A cute little snail
I grew up on the completely lime-less soil of the Campine, en as a child, I considered snails as rather exotic species.
I still live in the Campine, but the soil contains a little bit more chalk here, and time and again, I do find some snails in my garden.
And I know, the reaction to the discovery of a snail should be: ‘Oh yuk… what an ugly slimy creature’, but I always seem to react with: ‘Oh what a beautiful little thing!’
So when I discovered this little beauty high in the quince tree while harvesting the last quinces, my reaction wasn’t any different.
The little thing is hardly longer than 2 cm (3/4 inch), and I haven’t found out it’s name. It’s a juvenile, and even specialists couldn’t tell me which species it is. At last it’s not a Grove snail (Cepaea sp.), that seems to be sure. But if it’s a young Copse snail (Arianta arbustorum) or a Brown garden snail (Cornu aspersum).
Next summer I will be watching the snails in my garden even closer! (And – unlike many insects – those creatures have the interesting property that they are even more easy to photograph than little flowers in a stronge breeze…)
Wat slakken aangaat, hou het maar op de wijngaardslak, een echte delicatesse, mits op de juiste wijze bereid. En hier in het zuiden van Limburg volop te vinden. Voor de rest hoef ik die beesten niet in mijn tuin.
‘Volgende zomer ga ik de slakken alvast met (nog) meer interesse bekijken.’
Een goed boek om slakken te determineren – en bovendien heel goedkoop – wordt uitgegeven door JNM: Land-en zoetwatermollusken van de Benelux.
Te koop via de internetwinkel van JNM.
In de zandleemgrond van de Maasvallei, net niet Kempen, kun je huisjesslakken massaal tegen komen in de Grote brandnetel (Urtica dioica).
Snails can be very attractive if you can forget about their eating habits. I do have problems liking slugs though!
Mooie beestjes inderdaad! Ik had er eigenlijk nooit bij stil gestaan maar inderdaad, je ziet ze slechts zeer zelden in de kempen. Naaktslakken genoeg, en die vind ik wel echt lelijke rakkers!
Prachtig Anne!
Die ben ik nog niet tegengekomen.
Toegegeven: het zijn fraaie beesten (en al even fraaie foto’s). Edoch, het zijn mijn vriendjes niet en ze zullen het allicht nooit worden ook. Afgelopen zomer heerste er een ware slakkenplaag in mijn tuin. Bewondering wordt dan al snel ergernis.