Onder de appelboom – Under the appletree

(to English text)

Onder de appelboom - Under the appletree
Onder de appelboom - Under the appletree
Wanneer ik vroeger dit gedicht van Rutger Kopland las, zag ik al zitten op het bankje tegen de stam van deze oude appelboom in onze tuin.
Tegenwoordig komt dat beeld me nog vaker voor ogen, en schiet dat gedicht nog vaker door mijn hoofd, dankzij dit blogje.
 
Onze oude appelboom is één van de fruitbomen die al in de tuin stonden toen we ons huis kochten. Eigenlijk was er nauwelijks een gezonde boom bij: de notelaar hebben we een paar jaar geleden al moeten vellen, en de pruimenboom blijft een schriel boompje (veel ieler dan de pruimelaars die we sindsdien zelf aanplantten). De appelboom heeft de eerste jaren dat we hier woonden ook nauwelijks vruchten gedragen, maar dan is hij plots zijn schade gaan inhalen, en sindsdien buigt hij elk jaar zwaar door van de appels.

En daardoor is het uiteindelijk toch weer fout gelopen: twee zomers na elkaar is tijdens een onweer één van de drie gesteltakken van de boom gewoon doorgebroken. Telkens hebben we de resterende stomp recht afgezaagd, maar het is wel duidelijk dat de boom echt wel erg oud is en zeker niet het eeuwige leven heeft…
Bij de laatste breuk zagen we ook dat het niet alleen het gewicht van de appels was waardoor de tak gebroken was, maar dat de tak binnenin ook aangetast was.
Na het snoeien is de tak aan de bovenkant wel terug uitgeschoten, maar onderaan is de schors helemaal losgekomen, en is het hout dus echt wel dood.
Dat belet niet, dat de boom jaar na jaar grote hoeveelheden appels blijft produceren… Vooral de ene gesteltak die nog min of meer gezond is, draagt weer tientallen kilo’s vruchten.
Wat voor appel het is? Geen idee… Volgens onze buurvrouw, die als kind in ons huis woonde, is het een goudreinet (Schone van Boskoop). De appel ziet er ook uit als een goudreinet, en heeft ook die smaak. Maar we hebben in de tuin nog een andere appelboom die een ‘Schone van Boskoop’ (weliswaar de ‘rode’ variant) zou zijn, en de twee rassen gedragen zich als moesappel toch anders: De appels van de oude boom koken letterlijk binnen vijf minuten tot moes. Als appel in cake is hij dan ook niet zo fijn, omdat de partjes hun vorm niet houden. De appels van de ‘nieuwe’ boom daarentegen zijn wel vormvast, en moeten heel lang koken als je echt appelmoes wil maken…

Dit jaar is er gelukkig geen takbreuk geweest, en de kruin van de boom ziet er zelfs weer behoorlijk gevuld uit.

Appels - Apples
Een mooie oogst - A good harvest
Elk jaar opnieuw vragen we ons af of er nog een volgende oogst zal komen, maar, appels of geen appels, de boom hóórt gewoon in onze tuin, en we proberen hem de kans te geven om ‘staande te sterven’…

Under the appletree

When we bought our house, there was an old appletree in the backyard. In the first years we lived here, it didn’t give us much of a harvest, but after a few years, there were suddenly loads of fruits on the tree.
The load was so heavy, that two years in a row, a large branch simply cracked. OK, it was not only the weight of the apples: it was obvious that the tree was old and diseased, but in spite of that, it still goes on producing a very good harvest.

Every year we think we’re picking the last apples of this tree, and the next year there are again tons of apples… We don’t know exactly which apple it is… It looks like the variety known as ‘Goudreinet’, but I think it is something else..
Never mind, it is just ‘our’ appletree, and even if it doesn’t yield any fruit anymore, the tree can stay in our garden…

Deze buttons respecteren je privacy (zie info):

8 thoughts on “Onder de appelboom – Under the appletree

  1. Kijk nu, ik sta in de titel! 🙂 In het ouderlijke huis hadden we ook zo’n appelboom waar we maar geen afscheid van konden nemen. In zijn laatste jaren was het nog louter appel, en nauwelijks blad. Bij wind en hevige warmte kon je hem horen kraken, knarsetanden bijna in de laatste wanhoopspoging overeind te blijven. Op een dag is hij toch helemaal vanzelf tegen de vlakte gegaan; nu prijken zijn bloesems alleen nog op de achtergrond van al onze communie-foto’s.
    Ik zie er overigens niet zozeer een reinet in, maar ik denk dat het ook een volksverwarring is dat reinette en boskoop hetzelfde zouden zijn…
    En ja, heel mooi gedicht hé.

  2. Appelbomen, ik voel me er altijd erg toe aangetroken. Ze leveren vruchten voor appeltaart en moes, ze spelen een rol in allerlei verhalen en sprookjes. En wanneer het zomerfruit is opgesnoept, kunnen we ons te goed doen aan de appeloogst. Alle reden om er geen afscheid van te kunnen nemen. Want zoals Me! zegt, wat duurt het lang voordat zo’n boom vervangen is. Maar dan moet ik ook weer denken aan een mooi spreekwoord: “A society grows great when old men plant trees whose shade they know they shall never sit in”. Ms kun je alvast een nieuwe planten, terwijl je deze nog “een oude dag” geeft?

  3. Het is inderdaad een oud type van de ‘Schone van Boskoop’. Veel zuurder dan de rode mutanten, maar hierdoor ook beter bij rode kool.
    Indien je nu ergens zaailingen van appelbomen hebt staan, dan kan je enkele oogjes oculeren van die oude appelboom. Zo ben je verzekert van nakomelingen van die oude boom….

    Guy

  4. @fluitenkruid: het is daar inderdaad een heerlijk plekje! En manlief en ik ‘vechten’ wel eens om die stoel!

    @onderdeappelboom: Er zijn heel wat soorten reinetten (in de voortuin hebben we een hoogstam ‘Reinet Hernaut’ (= Dubbele Speeckaert), maar de goudreinette is toch echt wel de Schone van Boskoop (al wordt volgens mij de Rode van Boskoop niet zo genoemd.)

    @easygardener: you’re absolutely right!

    @Me! en Midden Loo: in onze tuin staan nog een heleboel andere appelbomen in de tuin, waaronder de geboorteboom van zoonlief. Maar dat is geen ‘vervanging’, gewoon ‘anders’…

    @Guy: Bedankt voor je aanvulling. ’t Is inderdaad een zurige appel, en daarom valt hij bij mij erg in de smaak, en bij manlief veel minder. Het is inderdaad een idee om hem te oculeren! Ik heb niet meteen zaailingen in de tuin, maar ik veronderstel dat ik wel ergens een onderstammetje kan vinden…

  5. Inderdaad een prachtig gedicht van Kopland (en hij heeft er zo wel meer). Sinds een paar jaar heeft het een beetje een droeve bijklank voor mij persoonlijk, want ‘de appelboom’ (we hebben er meerdere staan, maar dit exemplaar was wel veruit de mooiste) is toen door een combinatie van doorweekte bodem en gigantisch veel appels in de kruin onderuit gegaan. Ik heb er nog altijd spijt van dat die weg is :-/

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.