AnneTannes Tuin

(to English text)

Wie dit blogje al wat langer volgt, weet
– dat ik meer van plantjes dan van beestjes ken,
– dat wanneer ik iets nieuws leer kennen, ik daar ook meer over wil weten,
– en dat ik de laatste tijd regelmatig ‘beestjes‘ opmerk.

De voorbije weken viel het mij op, dat ik vrij vaak een klein, oranje vlindertje in de tuin zag rondfladderen. Het zijn beestjes die niet lang op dezelfde plaats blijven zitten, en bovendien loop ik de laatste tijd iets minder vaak met mijn camera in de tuin rond. Maar toen ik vanmiddag in de tuin bezig was, viel het mij op dat er toch echt wel veel van die vlinders in een van de borders rondvlogen – minstens vijf stuks op een oppervlakte van een paar vierkante meter. Dus toch maar een keer mijn camera gehaald en inderdaad, hoewel ze geen van allen lang bleven zitten, had ik binnen korte tijd toch een paar behoorlijke opnames.

Zoekend via Vlindernet en Lampyris kwam ik er achter dat het vlindertje een groot dikkopje (Ochlodes faunus, aka Ochlodes venata) is. Dit is in Vlaanderen en Nederland een behoorlijk algemeen vlindertje, maar – beweert Lampyris – in tuinen zie je het niet zo vaak: het is een vlinder die je vooral kan vinden in bosranden, op lichtrijke boswegels en verruigde wegbermen.
Maar mijn tuin omvat zo’n 300 meter ongesnoeide meidoornhaag, en – ecologisch gezien – is zo’n haag eigenlijk een heel smal bos met (dus) aan weerszijden een bosrand. Bovendien zijn die ‘bosranden’ voor een groot deel lichtjes verruigd… Ik denk/hoop dus, dat mijn manier van tuinieren dit fladderbeestje naar onze tuin gelokt heeft.
Lampyris weet me verder te vertellen, dat in week 25 en 26 gewoonlijk de meeste grote dikkopjes worden waargenomen. En raad eens… vandaag is de laatste dag van week 25, en morgen begint week 26.
De eitjes (en dus de rupsen) zijn vooral terug te vinden op breedbladige grassoorten… en ik denk dat ik daaruit moet afleiden dat die vermaledijde gestreepte witbol dan toch ergens goed voor is, want dat is op dit ogenblik nog steeds het belangrijkste breedbladige gras in de boomgaard. (Goed nieuws: in de bloemenweide in de voortuin lijkt dit gras op zijn retour, en meen ik nu ruwe smele(*) als belangrijkste gras te herkennen. Ik geef toe, dat is nog steeds een gras van voedselrijke gronden, maar ik ben al blij dat die witbol duidelijk afneemt.)

Op de eerste foto bij dit artikel zie je een vrouwelijk groot dikkopje, de twee andere zijn mannetjes: De mannetjes hebben een vrij brede streep op de voorvleugel, die gevormd wordt door geurschubben. Die geurstreep ontbreekt bij de vrouwtjes, die wel een nadrukkelijker ader-patroon vertonen. (Bij de dagvlinders zijn het inderdaad vaak de mannetjes die parfum ophebben om de dames te lokken.)
Eind juli komen de rupsen uit de eitjes die werden afgezet op beschutte plaatsen in een vrij hoge, grazige vegetatie. Ik ben daarom heel benieuwd of de vlinder volgend jaar opnieuw zo duidelijk aanwezig is: vorig jaar is – door tijdsgebrek – een stukje van de boomgaard (met veel gestreepte witbol) ongemaaid gebleven, terwijl ik dit jaar al eind mei helemaal klaar was met maaien. Het positieve daarvan is natuurlijk, dat hoewel in de weides op dit ogenblik geen ‘vrij hoge, grazige vegetatie’ aanwezig is, ik er ook zeker van kan zijn, dat de eitjes niet op nog te maaien grassen terecht komen, maar wellicht in de ruigtes van de haagrand…
 
(*) Edit: intussen ben ik erachter dat het gras dat ik (op basis van de nog niet bloeiende bloeipluimen) aanzag voor ruwe smele (wat al vreemd was, want dat is een plant van vochtige tot natte gronden) eigenlijk gewoon struisgras (Agrostis capillaris, syn. Agrostis tenuis) is.

Large skipper

When you have been following this blog for a longer period of time, you know
– that I know much more about (native) plants than about wildlife,
– that, when I discover a new living being, I want to know more about it,
– and that, during the last months, I seem to start discovering wildlife.

During the last few weeks I suddenly started to discover a rather small, orange butterfly everywhere in my garden. I can’t remember to have seen it before, but after searching for more information, I learned that it is fairly common butterfly in Europe, called large skipper (Ochlodes faunus, aka Ochlodes venata) But, although common, it is said not to be seen so often in gardens, it is more of a butterfly found on the edge of the forest, on woodland clearings… So maybe it is only because we have such a large garden, with a long (untrimmed) hawthornhedge around it, that the butterfly lives here. (In fact, an untrimmed hedge is just a very narrow wood, with two edges…).

On the first picture, you see a female large skipper, with a more pronounced chequered pattern on her wings. The males, on the other pictures, have a thick stigma through the center of the fore-wing. A ‘stigma’ is a section of scent scales that produces pheromones. Yes indeed, among butterflies, it is the male that is wearing perfume to attract the other sexe!