Nee, eigenlijk had ik geen inspiratie voor een berichtje vandaag. Maar door een verlate commentaar kwam een oud berichtje van Bart, over het rijgen van pindasnoeren me weer eens onder ogen, en dat deed me dan weer denken aan onze uienoogst van dit jaar.
Toen zoonlief een maand of twee geleden de vraag kreeg, of hij zin had om de pas geoogste uien tot strengen te vlechten zodat we die te drogen konden hangen, verdween hij vol goede moed met een paar kratjes uien. Hij was ongelooflijk snel klaar met het ‘vlechten’, maar achteraf bleek, dat hij het zichzelf wel heel erg gemakkelijk had gemaakt. Hij had ‘op de wijze van Bart’, een ijzerdraad genomen, die onderaan omgebogen, en vervolgens het andere uiteinde vlak boven de uienbol door het verdrogende loof gestoken.
Intussen heeft hij ook al een paar strengen pepertjes geregen: Zoonlief zaait graag, en heeft in het voorjaar ‘een paar’ peperplantjes gezaaid. Die planten hebben meer dan overvloedig vrucht gedragen, en ik denk dat we voldoende pepertjes in huis hebben, om een paar jaar lang dagelijks de meest pikante curry’s en chili’s klaar te maken…
(Tja, door een plotse hik van mijn wordpress-install werd dit berichtje eventjes voortijdig gepubliceerd, afgebroken midden in een zin. Mijn excuses aan de abonnees op de mail-weergave, want die krijgen dus een onvolledig berichtje. En laat net die abonnees, en wellicht ook de feed-abonnees deze vervolledigde versie niet te zien krijgen….)
Goh, leuk dat jullie Pepertjes hebben. Gewoon “op de koude grond” gekweekt ? Of eerst binnen of in een zaaibak met glas of kas laten kiemen ? Gezien hun exotische afkomst zou ik denken dat die veel warmte en zon nodig hebben en dat is ons afgelopen zomer maar mondjesmaat toebedeeld. Of is er een “tuiniers geheim” ? 🙂 Koemest in de grond ofzo ?
Anton, kijk even naar dit berichtje ;-), dan zal je veel duidelijk zijn…