Kippenmanieren

Kip, kleurslag blauw

Afgelopen weekend op de dierenmarkt in Mol twee nieuwe kippen gekocht… Niks bijzonders, gewoon twee legbastaarden, die ik officeel Jozefien en Colette heb genoemd, maar die in de omgangstaal wel snel zullen verworden tot de zwarte en de blauw’ (of nog waarschijnlijker ‘de grijze’).
En zoals dat heet, van de blauw’ hebben we het laatste nog niet gezien!

Het begon de eerste avond al. Zoals altijd met een nieuw toompje kippen ga ik die vogels de eerste avonden naar bed brengen – lees ‘op hun stok zetten’ – want die doorgefokte legkippen zijn gewoonlijk al zoveel van hun natuurlijke instincten kwijt, dat ze niet meer in de gaten hebben dat hun voorouders liever in de bomen sliepen, en daarom kruipen ze graag in een legnest om te slapen. En vermits die beesten ’s nachts aan hun achteruiteinde veel minder apetijtelijke zaken produceren dan eieren, heb ik ze ’s nachts niet graag in de legnesten.
Allemaal goed en wel, maar toen ik zondagavond in het nachthok kwam, zat daar alleen nog ons Colette. Jozefien was in geen velden of wegen te bekennen (en dat terwijl dat stel de hele dag nauwelijks een poot in de ren had gezet, en voortdurend in dat nachthok was gebleven.) Ik heb, gewapend met een zaklamp, nog een rondje gemaakt door de ren, even de kersenboom beschenen waar Mijnheer en Madam (het oude stel) al sinds jaar en dag gaat slapen, maar niks, Jozefien was voorlopig onvindbaar. Nu is die ren zon 20 x 8 m², en flink begroeid, dus ik veronderstelde dat ze wel ‘ergens’ tussen de planten zat, en liet dat voorlopig maar zo.

Helaas, maandagochtend kwam Jozefien nog steeds niet opdagen, en we veronderstelden dat ze toch op één of andere manier uit de ren was gesukkeld, en nu natuurlijk de weg niet meer terugvond. We hebben nog gezocht in het ‘bos’, het deel van de tuin dat aan de kippenren grenst, maar niks… We gingen er al van uit dat we volgend weekend opnieuw naar de beestenmarkt konden.

Een paar uur later kwam manlief plots binnengelopen… “Kom jij even helpen, ik heb de blauw’ kip gevonden, ze zit in de veldesdoorn vlak bij het kippenhok….!” (Wie dacht daar dat dat beest haar voorouderlijke instincten kwijt was?)
Een ladder erbij gehaald, en de jongedame liet zich heel gewillig pakken en in de ren deponeren. Voor de zekerheid heb ik eerst aan één vleugel de slagpennen kortgeknipt.
Waarschijnlijk is het beest de vorige avond samen met Mijnheer en Madam een boom ingevlogen, maar is niet meer naar beneden gedurfd… Vervolgens is ze, fladderend van de ene boom naar de andere buiten de kippenren geraakt. Eerder die maandag had ik inderdaad, terwijl ik (op de grond) in het bos naar de kip aan het zoeken was, boven mijn hoofd wel gefladder gehoord, wel even vluchtig opgekeken, maar verondersteld dat het om een paar duiven ging.

Maandagavond heb ik ons pluimvee – of toch die nieuwe aanwinsten – al voor het invallen van de schemering in het nachthok ingesloten, maar dinsdag en woensdag was ik er wat later bij… om te ontdekken dat mejuffrouw Jozefien zich bovenop het poortje van de ren geïnstalleerd had, en daar al met haar kop onder haar veren zat…
Ik heb zo’n stil vermoeden dat we dat beest nog wel een paar keer zullen mogen gaan zoeken!

Deze buttons respecteren je privacy (zie info):

5 thoughts on “Kippenmanieren

  1. Het zijn gewoon maffe beesten, kippen…
    En op een bepaalde manier hebben ze toch allemaal hun eigen persoonlijkheidje en hun eigen-aardigheden.
    Madam is een schrikachtig geval, dat zich nooit dichter dan op een meter of vijf-zes door mensen laat benaderen.
    Meneer is een sok, die bang en achterdochtig is in gezelschap van schuwe hennen, maar als hij een paar durfals in zijn harem heeft, ook stillekes dichterbij durft komen.
    Jozefien, zie hierboven, dat is Jozefien, en die heeft duidelijk besloten dat zij wel eens even de hoogste trede in de pikorde-ladder zal innemen.
    En Colette, die heeft zich nog niet zo uitgesproken getoond… die is minder haantje-de-voorste (of beter: kippetje-vooruit) dan haar partner-in-crime Jozefien, maar ik heb stillekes het gevoel dat die stiekem bijzonder goed weet wat ze wil, en onopvallend haar eigen gangetje gaat.

  2. @Chelone: Dat heb ik eigenlijk nog nooit gedaan. Wat we gewoonlijk wel doen, is de kartonnen doos waarin we de kippen hebben gekocht, met de kippen in, maar geopend in het nachthok zetten, en ze vervolgens op eigen gelegenheid uit die doos laten komen en hen op hun eigen ritme de omgeving te laten verkennen. De stress van het vervoer zorgt er gewoonlijk voor, dat ze dat heel erg voorzichtig doen.

    Alleen als de oude kippen te agressief zijn naar de nieuwelingen toe, dan sluit ik het nachthok de eerste dag af.

    Ook mijn ouders hebben nooit hun nieuwe kippen eerst 24 uur opgesloten, maar ze wel altijd hun verkenningstocht laten beginnen vanuit het nachthok.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.