AnneTannes Tuin

Ai… Oei… dankjewel…
Krijg ik me daar plots vanwege Tijdtussendoor een stokje/award tegen mijn hoofd geslingerd. En ik moet zeggen dat ik me met dat stokje, en de richting waaruit het kwam, behoorlijk vereerd voel…

Even de regels van de Award:
1. De winnaar mag het logo plaatsen (zonder zich te ergeren aan de spelfout die er in staat… ).
2. en plaatst een link naar degene van wie hij/zij de Award hebt gekregen.
3. De winnaar schenkt de Award vervolgens aan zeven andere Bloggers, die door hun actualiteit, thema’s en designs opvallen (of die hem/haar om andere blog-gerelateerde redenen na aan het hart liggen.)
4. De winnaar plaatst links naar deze blogs op zijn/haar site
5. en laat een berichtje achter op de betreffende site (want vermits er niet naar een specifieke post gelinkt wordt, komt er ook geen ping-back bij de winnaar terecht).

(De cursieve tekst is van mezelf, die moet dus niet mee worden overgenomen).

En nu mijn lijstje, in alfabetische volgorde (lidwoorden daargelaten)…
Dit zijn eigenlijk de blogs waarvan ik altijd de berichten als eerste lees als ik mijn feedreader open. Ik heb geprobeerd te formuleren waarom precies deze blogs me zo aanspreken…

• Brimstone, wiens stukjes ik altijd met veel genoegen lees, vooral die waarin ze het over Drenthe en zijn verleden heeft.
  En zoals Brimstone in de derde persoon over zichzelf schrijft, dat geeft ook de andere stukjes iets apart.
• De Eigenwijze Tuin, omdat Bart enorm knappe foto’s maakt, die ook nog eens voorziet van teksten die mij steeds weer doen grinniken, en om het design van zijn site waar ik jaloers op blijf.
• Houbi, omdat dankzij een berichtje van hem een dik half jaar geleden, mijn orchidee plots ging floreren en nu sinds één week een paar prachtige bloemen heeft. En ook om het verrassend brede gamma aan onderwerpen dat aan bod komt…
• The Osahi-complot om zijn frisse schrijfstijl, en de header-foto van zijn blog die me blijft intrigeren. Ik heb nog nooit terugverlangt naar de tijd dat ik jonger was, maar bij de lezing van zijn schrijfsels voel ik toch weer melancholie naar toen ik nog een twintiger was.
• Pernikkel, omwille van de virtuositeit waarmee hij met onze taal jongleert
• Sam Mannaerts, om zijn prachtige foto’s en de bevlogenheid waarmee hij fotografeert.
• Tijdtussendoor, niet omdat ik de award van haar kreeg, maar omwille van de ontroering die ik bij het lezen van haar stukjes zo vaak voel.

En nu voel ik me wat schuldig ten opzichte van al die leuke, mooie, ontroerende blogs die ik volg, en die ik onvernoemd laat. Maar ik wil streng zijn voor mezelf… zeven, dat is zeven en niet meer dan zeven…

Edit (2 uur na publicatie): Toen ik dit berichtje gisteren voor publicatie klaarmaakte, was Pernikkels blog er nog. Nu ik vanmorgen op alle ‘bekroonde’ blogs een berichtje tracht achter te laten, blijkt dat Pernikkel de delete-knop heeft gevonden…
Jammer, ongelooflijk jammer…