Een tijd geleden wijdde Anton al een paar berichtjes aan de judaspenning. Die plant is op dit ogenblik compleet uitgebloeid, die was op het hoogtepunt van haar bloei eind april, maar het blijft een boeiende plant.
Een beetje ouderwets – ik associeer ze met het tuintje van mijn ’tante nonnekes’ waar ik als kind wel eens ging logeren – maar wel leuk.
In hun bloeiperiode zijn de planten al opvallende verschijningen door de hard-paarse kleur van hun vrij grote bloempluimen, maar ook in de herfst en de winter zie je ze niet snel over het hoofd door hun opvallende zaaddozen die dan een zilverwitte kleur krijgen en vergeleken worden met de zilverlingen waarmee Judas voor zijn verraad werd beloond (en daar heb je meteen de naamsverklaring).
Hauwen of hauwtjes
Judaspenning behoort tot de familie van de kruisbloemigen, en één van de typische kenmerken van die familie is, dat hun zaaddozen een soort peulen zijn, die echter in tegenstelling tot de zaadpeulen van de vlinderbloemigen (bonen, erwten…) een tussenschot hebben.
Afhankelijk van hun afmetingen worden de zaaddozen van de kruisbloemigen hauwen of hauwtjes genoemd, en een gemene vraag in een kwis zou dan ook kunnen zijn, of de Judaspenning hauwen, dan wel hauwtjes vormt…
Inderdaad, de – in vergelijking met veel familieleden – enorme zaaddozen van de judaspenning zijn geen hauwen, maar wel degelijk hauwtjes. De kleine veldkers daarentegen, die vormt (kleine) hauwen.
Hauwen zijn immers zaaddozen van kruisbloemigen waarvan de lengte een veelvoud is van de breedte, lange en smalle zaaddozen dus. Dit zie je bijvoorbeeld bij barbarakruid, koolzaad en bij kleine veldkers.
Hauwtjes daarentegen hebben een lengte die minder dan het dubbele is van de breedte, zoals inderdaad bij de judaspenning en bijvoorbeeld het herderstasje.
One thought on “Judaspenning – Hauwen of hauwtjes?”