Een tijdje geleden heb ik een paar plantjes Blaassilene (Silene vulgaris) in mijn tuin geplant (gekocht bij Ecoflora).
De twee plantjes in de boomgaardweide bloeien al, die op de ‘slinger‘ wacht daar nog even mee.
Toch doet de plant het daar op die droge slinger bijzonder goed, net als het overige plantgoed dat er een plekje kreeg (met uitzondering van de wilde marjolein, die is binnen de kortste keren helemaal verdroogd).
Mij doet de blaassilene altijd aan vakanties in de alpen denken…
Ook zoonlief heeft duidelijk vakantie-herinneringen aan de plant, want toen ze in bloei kwam, herinnerde hij zich hoe ik hem tijdens een vakantie in de bergen leerde hoe je de nog ongeopende kelkje kan laten ‘ploppen’ tussen je vingers.
Toen ik de bloemetjes wilde fotograferen, ontdekte ik dat ze – net als de nachtsilene die ik een jaartje geleden liet zien – hun bloempjes eigenlijk pas ’s avonds openen. Op de eerste foto (die in weerwil met het schijnbaar heel gesluierde licht gemaakt is midden in de weide, op het ogenblik dat de zon op haar hoogste punt aan een strakblauwe hemel stond) zie je hoe de kroonblaadjes helemaal bij elkaar gefrommeld zijn. Dat wat je het verst uit de kelk ziet steken, zijn de meeldraadjes . (Ik heb blijkbaar alleen mannelijke planten… Blaassilene kan mannelijk, vrouwelijk, of tweeslachtig zijn.)
Tegen de avond (de foto hiernaast werd na achten gemaakt) gaan de blaadjes zich dan plots strekken, en ziet het plantje er van dichtbij heel anders uit…
De plant wordt nauwelijks medicinaal toegepast, maar de sappige jonge scheutjes zouden wel culinair worden gebruikt: Plants for a future meent te weten dat ze smaken als erwtjes met een licht-bittere ondertoon, een bitterheid die bij blancheren verdwijnt. Door de aanwezigheid van saponines is wel enige voorzichtigheid aangewezen, en je eet er dan ook best geen al te grote hoeveelheden van.
Edit: sinds ik de foto’s heb gemaakt, heb ik gemerkt dat het echt niet alleen ’s avonds is dat de bloemen zich helemaal openen. Allicht was het zuiver toeval dat ik de eerste dagen de open bloemetjes alleen ’s avonds zag.
Hopelijk kan zoonlief zijn vingers thuishouden en ploppen de plaatselijke exemplaren niet voortijdig. Inderdaad een plantje dat herinnert aan zomerse bergwandelingen, zelfs al was ik toen nog helemaal niet in plantjes geïnteresseerd, toch herinner ik me die plant. Heel mooie foto’s alweer trouwens. Mooi scherp, en vooral die eerste met heel mooi licht.
Ich weiss nicht, ob ich die gleiche Pflanze meine wie du sie zeigst. Aber “deine” erinnert mich an eine Wildpflanze die wir Kinder jeweils brauchten um mit den Blüten einen kleinen “Knall” zu erzeugen, in dem wir sie auf die Hand schlugen. Deine Bilder sind wunderschön!!
Barbara, diese Pflanze sollte auf Deutsch etwa wie ‘Taubenkropf-Leimkraut’ heissen.
Und warscheinlich ist ‘deine’ die gleiche wie ‘meine’, denn ich erzähle wie diese Blumen mir an unsere Urlaube in der Schweiz erinneren, und wie mein Sohn die auf die Hand knallen lasst…
Ongeveer een maand geleden vond en fotografeerde ik ook Blaassilene.
Heb er 2 foto’s (+ verhaaltjes) over gepubliceerd, zie
http://wildetuinen.blogspot.com/search?q=blaassilene
Bij deze exemplaren waren de blaasjes / zakjes meer roze (met witte vlekken er op) dan op jouw (Anne) foto’s.
Ook op http://wilde-planten.nl/blaassilene.htm vind ik een foto van roze exemplaren. Dat is een Nederlandse site maar ook op de Belgische site http://www.kuleuven-kortrijk.be/bioweb/?lang=nl&detail=357&titel=blaassilene%20-%20Silene%20vulgaris vind ik de blaasjes er roze uitzien.
Zou dat verschil in kleur em soms zitten in het geslacht ?
Of ik vergis me helemaal wantik ben slechts een autodidacte amateur op botanische gebied.
Wat ook nog zou kunnen is dat het roze op Annes foto’s niet goed uit de verf komen omdat ze pas ‘s-avonds zijn gemaakt.
Hoe dan ook, de Silene planten blijven erg fraaie en fascinerende planten.