Hier in dit dorpje in de Zuiderkempen zijn we voorlopig aan zwaar onweer ontsnapt, maar sinds gisteravond valt er wel regelmatig wat van die zachte meiregen…
Trage druppels, die zwaar neerploffen zonder te striemen, die de tijd krijgen om in de bodem te dringen en niet met een eroderende kracht de aarde richting grachtkant slepen. De lucht in de tuin fris geparfumeerd met een zware, bloemige ondertoon.
En het lijkt wel alsof de tuin zich gisteren in de loop van de dag al vol verwachting had voorbereid op de komst van de regen: Plots stonden er bloemen open, die zich al een week lang in een gespannen knop verborgen: de hondsroos, de mispel…
Het knikkend nagelkruid (Geum rivale) bloeide een week geleden al, maar nu komen ook de eerste bloempjes van het gewoon nagelkruid (Geum urbanum) open. Ik vond de eerste rode klaver in bloei, en ook de Gelderse roos heeft zijn eerste bloeischermen open.
Gisteren vertelde ik al, dat het grootste deel van onze tuin op de ‘droge zandhellingen’ van de Kempen ligt, maar helemaal in de zuid-west hoek van de tuin is ook een stukje van het voor de Kempen net zo typische (maar minder bekende) waterzieke dal: Het zuiden van de tuin ligt het laagste, en aan de overkant van de straat is er meteen een een steile helling die ongeveer een meter hoger reikt.
En toen onze buren aan de westkant een paar jaar geleden gingen bouwen, hebben ze het voorste gedeelte van hun perceel ongeveer een halve meter opgehoogd.
Combineer dat met het feit dat de hoek van ons perceel dat aan het hunne grenst in het verleden (tot vier jaar geleden) regelmatig door zware landbouwmachines als toegang tot wat toen nog een maïsveld was, werd gebruikt, en dat de ondergrondse kleilaag op die plek vrij dicht aan de oppervlakte komt (een halve meter diep), en je snapt dat dat hoekje bij regenval al snel in ‘blubber’ veranderd.
Nee, daar doen we niks aan… niet draineren, niet ophogen… Nee, gewoon van de nood een deugd maken, en er een beplanting voor zoeken die minimaal een winternatte bodem kan hebben.
Ik moet nog even afwachten hoe droog het er in droogteperiodes wordt. Op dit ogenblik staat de begroeiïng er in elk geval nog fris bij, de gelderse roos (die elders in de tuin eigenlijk wat last heeft van de droogte) lijkt te glunderen, de echte koekoeksbloem bloeit volop en de heemst (één van mijn favoriete kruiden, die elders in de tuin echt niet ‘wil’) staat er alvast voorlopig erg tierig bij…
Alleen zal ik moeten zorgen dat de akkerwinde niet de overhand haalt 😉
Ik houd jullie op de hoogte…