Met uitzondering van de kranssalomonszegel (waarbij de bladeren in kransen rond de stengel staan) lijken de verschillende soorten heel erg veel op elkaar.
De gewone salomonszegel (Polygonatum multiflorum) en de tuinsalomonszegel (Polygonatum x hybridum) zijn zelfs moeilijk te onderscheiden: Ze worden tot een meter hoog, en hun bloemen staan in groepjes van van 3 tot 5 bij elkaar. Wel vertoont de tuinsalomonszegels soms lijsten op de stengels (zoals hier op de foto). De beharing van de m eeldraden is bij de twee soorten wat verschillend, maar om dat te kunnen zien moet je al een bloem opensnijden. In het najaar draagt de gewone salomonszegel blauwzwarte bessen, maar de bastaardvorm is zoals te verwachten meestal steriel en heeft dus zelden bessen.
De welriekende salomonszegel (Polygonatum odoratum) is een heel stuk kleiner, die wordt hooguit een halve meter hoog (morgen wellicht een foto), en de bloemen staan in groepjes van twee, zelden drie bij elkaar. Deze salomonszegel heeft duidelijke lijsten op de stengel, en de bloemen geuren.
Maar vroeger werd, alvast in Nederland, die soort ‘duinsalomonszegel’ genoemd. En inderdaad komt deze soort in Nederland algemeen voor in de duinen van Zeeland en Zuid-Holland: het is een plant met een voorkeur voor droge, kalkrijke bodem. Bij het bepalen van de officiële Nederlandse naam van de plant, zouden de Vlamingen echter dwars gelegen hebben: Polygonatum odoratum komt – hoewel zeldzaam – voor in België, bijvoorbeeld in de Maasvallei, Belgisch Lotharingen en de Ardennen, maar niet in de Belgische duinen. Er is dan geopteerd voor een vertaling van de botanische naam, en het werd ‘Welriekende salomonszegel’.
De naam ‘Salomonszegel’ slaat op de littekens die de bloeistengels van de vorige jaren op de wortelstok van de plant hebben achtergelaten, en waar met enige fantasie de afdruk van een zegelring in te vermoeden valt.
M.C. Blöte-Obbes vertelt hierover in ‘De Geurende Kruidhof’:
Ze had haar naam te danken aan koning Salomo (‘des vredes’), koning van Israël (972-933 v. Chr.). Zijn regeering was een tijd van rust en vrede, maar om aan de regeering te komen had hij zijn broeder laten dooden. Hij was een geloovig vorst, die een prachtigen tempel te Jeruzalem liet bouwen, maar toch diende hij ook vreemde goden. Hij was beroemd om zijn wijsheid, (…) en uit de verhalen over hem spreekt meestal een groote bewondering, maar toch was hij door zijn zucht naar weelde en zijn honderden vrouwen bevattende harem voor menigeen een voortdurende ergernis. Na zijn dood kwam er dan ook een opstand onder het volk. Al deze tegenstrijdigheden zullen wel de oorzaak zijn geweest dat er zooveel verhalen over zijn tooverkunst in omloop waren. De salomonszegel zou hem daarbij vele diensten bewezen hebben en uit dankbaarheid darvoor en ook opdat de menschen na hem haar zouden herkennen, drukte hij zijn zegel, twee doorelkaar gevlochten driehoeken, op haar wortel af.
Eén van de volgende dagen vertel ik wat meer over de Salomonszegel als ‘springwortel’.
Vandaag ook in onze tuin de verschillende soorten Salomonszegel bewonderd. De chinese cyrtonema, met haar mooie gele klokjes, de krans, de gewone en de welriekende. Verder nog een soort met aan het uiteinde een wit pluimpje bloemen. Helaas weet ik hier geen naam van.