AnneTannes Tuin

Hoewel er vlinders zijn die vrijwel het hele jaar door te spotten zijn (de citroenvlinder is wel de meest bekende), is het eigenlijk pas vanaf maart dat je die fladderdingen regelmatiger ziet.

Vorig jaar zag ik de eerste voorjaarsvlinder op 12 maart. Dat was toen een Gehakkelde aurelia die zich te goed deed aan de bloesems van de Mirabel. Het was een behoorlijk gaaf exemplaar, en dat is niet zonder meer vanzelfsprekend bij die vlinders van het vroege voorjaar. Dat zijn immers al ‘ouden van dagen’, die uit hun pop gekropen zijn in de zomer van het vorig jaar. De Gehakkelde aurelia overwintert laag bij de grond, bijvoorbeeld op boomwortels of tussen dode bladeren.

Tot halverwege de vorige eeuw vond je deze vlinder zelden noordelijker dan de Belgisch-Nederlandse grens, maar tegenwoordig wordt hij ook in Nederland overal waargenomen.

Toen ik afgelopen zaterdag een dagpauwoog betrapte, was aan dat duidelijk wél een beestje dat het beste van zijn leven achter de rug had: Hij is in de loop van de voorbije maanden een hap uit zijn linker vleugel kwijt geraakt. De dagpauwoog komt uit de pop gekropen in het begin van de zomer, en blijft rondfladderen tot hij in de herfst een plekje opzoekt voor de winter. Zijn winterslaap doet hij bijvoorbeeld in holle bomen of tussen takkenbossen, maar ook op de grond tussen dode bladeren.
Wat ik mij wel afvroeg: hoe kwam die vlinder in hemelsnaam op die wilgenkatjes terecht? De boswilg is immers een windbloeier, en die heeft dus echt geen nectar die vlinders kan aantrekken. En ik heb de vlinder echt op verschillende katjes zien halt houden. Bovendien zie je op de foto heel goed, dat hij zijn tong inderdaad naar het katje heeft uitgestoken. (Klik eventueel op de foto, en vervolgens op de pagina waar je dan belandt op ‘all sizes’ om een groter formaat te zien.)