Ik houd van de tussenseizoenen,
van oktober, november, maart,
van oude en heel prille groenen
waarbij een rilling door je vaart.
Wanneer ooit ondanks het zonnenschijnen
de dag nooit geheel openklaart:
dan zie ik de lijnen verdwijnen
die hard hemel scheiden en aard.
O de wind dier tussenseizoenen
en de regen in ’t oog der maan
en de droom van duistere zoenen
gewisseld, zo bitter, als ’t waait,
door hen die hun lijdensweg gaan
terwijl innig de weerhaan kraait
van de min, o maagd der schorpioenen.
Johan Daisne in De Engelse groetenis – 1967