Al jarenlang heb ik dwergirissen (Iris reticulata) in de tuin.
Het schijnt dat dat niet kan. Het schijnt dat het onmogelijk is om die irisjes langer dan een paar jaar in je tuin te houden. En het schijnt dat je al helemaal niet mag verwachten dat die plantjes zich zomaar zullen vermeerderen in de tuin.
Er schijnt zoveel (met uitzondering van de zon de laatste dagen), maar wat mijn tuin betreft kloppen die schijnbaarheden alvast niet.
Al tien jaar lang staan die irisjes koppig elke winter opnieuw te bloeien. Een paar jaar geleden doken er zelfs voor het eerst een paar sprieten – die ik met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid voor Iris-bladeren aanzag – op aan de kant van het pad waar ik nooit of te nimmer een irisbolletje had geplant.
Dit jaar staat er voor het eerst een knop in. Jawel hoor! in mijn tuin vermeerdert de Iris reticulata zich wel degelijk.
Het exemplaar hiernaast is één van de ‘ouwetjes’, die al tien jaar lang aan de andere kant van het pad staan. Zaterdagmorgen zag ik plots dat ze openstond, en ik ging dus snel met mijn camera naar buiten. Helaas, het weer was donker en winderig, en een mooie foto zat er niet in. Om ze toch enigszins in beeld te krijgen, moest ik de tegenoverliggende border in, en het was toen dat ik de knop in de ‘nieuwe’ plant opmerkte… omdat ik ze bijna platgetrapt had.
Dit jaar heb ik in totaal vier bloeiknoppen… het maximum tot nu toe!
Ook bij ons doen deze dwergirissen het goed, de eerste knoppen zitten er al in. Het blad is dit jaar echter vergeleken met voorgaande jaren erg lang geworden. Dwergirissen die in de huid zijn gekropen van Hollandse Irissen (snijbloem) of komt het door de warmte en hebben ze een enorme expansiedrift gekregen?
De natuur zit raar in elkaar!
Daarmee is nogmaals bewezen dat je ‘nooit NOOIT mag zeggen’… toch ook een soort van positief denken! 🙂
Tuinen en planten: ze trekken zich bitter weinig aan van wat wij veronderstellen dat ze zullen doen. En gelijk hebben ze. Ook bij ons komt vanalles bovenpiepen, maar nog niks in bloei. Spannend!
Zelf beschik ik niet over dwergirissen. Lijkt me best leuk als deze iris steeds weer zijn kopje laat zien. Ook ik ben nieuwsgierig naar mijn nieuwe tuin. Het is een Brits ontwerp voor formele tuinen op het engelse landgoed. Het is een tuin uit de Victoriaanse periode. Het zoeken naar de geschikte planten ging dan ook niet vanzelfsprekend. Ik beschik momenteel over Iris siberica ‘Sparkling Rosé, Remember, Iris Blanca Germanica Group. Ik hoop ze dit seizoen te zien bloeien. Het plantje dat ik tot hier toe nog niet heb kunnen vinden is het zeer zeldzame ‘Cirsium rivulaire Atropurpureum.
ps: leuke foto. 😉
@ Dini: hier groeit het blad van de Iris reticulata altijd erg lang uit, toch wel zo’n 40 cm, maar pas nà de bloei.
@ Annemie: gelijk heb je!
@ Bart: hier begint wel al één en ander te bloeien: De sneeuwklokjes voor het huis zijn al over hun hoogtepunt, maar onder de hazelaars komen ze nu langzaamaan open. Deze irisjes zijn nu bezig. De hazelaars komen stuk voor stuk open. Er staan al veel (gele) krokussen in knop, en een paar Crocus tommassinianus. En de Cyclamen coum begint ook te bloeien.
Waar ik gisteren bijna van schrok, was het feit dat de sneeuwroem al boven de grond begint te komen. Dat zou kunnen betekenen dat die ook al voor 1 februari openstaan, want die zijn ongelooflijk snel.
@ Jo: een heel ander soort tuin dan de mijne dus… Ik vrees dat mij de tijd ontbreekt om een formele tuin tot een goed einde te brengen ;-). De Iris sibirica vind ik persoonlijk net iets mooier dan de S. germanica-group, al heb ik de eerste niet, en de tweede wel in mijn tuin. (Of toch: vorig jaar van mijn achterbuurman een I. sibirica gekregen, cultivar onbekend) Ik heb ook een I. fiorentina.
inderdaad dwergirissen kunnen zomaar ergens anders voorkomen,bij mij hebben er nu toch wel een stuk of 10 zich verspreid in de tuin,zonder ook maar ooit iets in de grond te hebben gestoken!op het eerste moment toch wel zenuwachtig afwachten tot ze openkwamen,maar ze zijn er!
@Tom: dankjewel dat je mijn aandacht nog een keer op dit oude berichtje vestigde. Ik vroeg mij al af, of ik ergens genoteerd had hoeveel bloemen ik vorig jaar in mijn irissen had.
Vier dus… en dit jaar acht… Voor het eerst genoeg om echt opgemerkt te worden, vooral omdat het ene groepje intussen gezelschap heeft gekregen van een flinke pol fel contrasterende sneeuwklokjes…
Aan ‘de andere kant’ van het tuinpad staan intussen alweer een paar nieuwe sprietjes!
Bij ons stak er eentje na een paar jaar de kop op in het groen dak.
Intussen zijn het er al een stuk of vijf.
Best grappig.