Een jaar geleden was een stokje niets anders dan een stuk hout voor mij. Maar nu ik mezelf intussen al bijna 11 maanden een blogger durf noemen, weet ik wel beter.
En zondag kreeg ik er eentje in mijn richting geworpen. Jawel Menck, ik heb het…
Dit lijstje werd me voorgeschoteld:
Wat wilde je later worden, toen je je nog in je kinderjaren bevond?
Ik herinner me nog heel goed, dat we ergens in de lagere school een opstel moesten schrijven met als titel: “Wat ik later worden wil!” En daarin beschreef ik hoe ik me voorstelde dat mijn leven als kinderarts er zou uitzien.
Wat ben je uiteindelijk geworden?
Nee, toch geen kinderarts, maar wel bijna… Op het einde van mijn geneeskunde-opleiding werd me het steeds duidelijk dat het psychische welbevinden van die klein mannen me nog meer aan het hart ging dan het lichamelijke. En op de valreep heb ik dus toen voor een andere specialisatie gekozen.
Hoe wilde je er later uitzien, toen je je nog in je kinderjaren bevond?
Ik wilde vooral groter worden dan ik toen was, altijd de kleinste van de klas.
En niet al te madammerig…
Hoe zie je er nu uit?
Groter dan toen, hoewel er minder centimeters bijgekomen zijn dan ik gehoopt zou hebben. ‘De kleinste van de klas’ ben ik dus gebleven vrees ik.
En dat madammerig? Nee, ook dat lukt me nog altijd niet ben ik bang.
Hoe zag de man van je dromen eruit?
Als een indiaan…
En wat is het uiteindelijk geworden?
Nog veel beter!
Hoeveel kinderen wilde je later en op welke leeftijd?
Vier leek mij een heel mooi getal. Hoewel… als je toch al een hele grote auto moest kopen, dan kon er misschien nog een vijfde bij? Zes leek mij echter absoluut te veel van het goede.
Wat is het uiteindelijk geworden, of wat zal het wellicht worden?
Na verschillende jaren hopen, wachten en vrezen waren we dolgelukkig met onze zoon…
Wat was als kind je lievelingseten en wat lustte je totaal niet?
Ik geloof niet dat ik een uitgesproken lievelingsgerecht had, ik lustte eigenlijk bijna alles, en met name alles wat in of op de grond groeide (lees: aardappels, granen, groenten…) gingen probleemloos bij mij binnen.
Maar mijn moeder vond varkenshersenen een delicatesse, en ik moest ook altijd een flinke portie meeëten ‘om het te leren lusten’…
Lust je dat nu nog (niet), of heb je andere favorieten?
Helaas, toen ik me zonet trachtte voor te stellen dat ik van die gebakken hersentjes opnieuw een hapje zou proberen weg te werken, werd ik werkelijk bijna k…misselijk.
En ik ben een absolute favoriet van de Italiaanse ‘Slow-food’, dus jawel, ook mijn voorkeuren liggen nog steeds in dezelfde richting.
En hiermee verdwijnt het stokje in de richting van Johan, Annemie en Bart.
Dit is nu de eerste keer dat ik een stokje aanneem en het met plezier zal beantwoorden…Ten laatste woensdag! 😉
whiii! Een stokje voor mij! Mijn allereerste! Antwoord komt één dezer!
@Annetanne
Stokjesopdracht vervuld en doorgegeven… zoals beloofd! 😉
Dank je wel alle drie! Leuk om mensen zo een heel klein beetje op een andere manier te leren kennen….