Een kindvriendelijke tuin: mijn eigen plekje

  1. Een kindvriendelijke tuin: mijn eigen plekje
  2. Een kindvriendelijke tuin: snoepen!
  3. Een kindvriendelijke tuin: dierenleven
  4. Een kindvriendelijke tuin: En wat spelen we?

Wat een tuin vooral moet hebben om kindvriendelijk te zijn?
De gelegenheid om ongestoord te doen waar je zin in hebt…

Ik herinner me dat ik als kind bijna altijd bij de achterburen speelden. Die hadden de grootste tuin, maar eigenlijk speelden we vooral in de smalle strook naast het huis, waar we vanuit het huis zelf niet gezien werden.
De tuinen van de andere buurkinderen lagen allemaal binnen het onmiddelijk gezichtsveld van de respectievelijke mama’s, en dat vonden we geen van allen zo prettig. Niet dat we zo’n belhamels of deugnieten waren, maar ons spel was van ons, daar had volwassenen niks mee te maken.

Hetzelfde merkte ik bij zoonlief: hij had een mooie zandbak, vlak bij het huis… maar het bleek veel aantrekkelijker om ergens achter de schuur of in het bos te gaan graven, en nadat we kochten, heeft hij daar al uren doorgebracht terwijl hij met vrienden ‘kampen’ bouwde, lekker uit het zicht van mama en papa.

Een leuk ’trucje’ dat zeker bij jonge kinderen werkt, is om hun speelplekje (zandbak!) minstens een indruk van privacy te verlenen door een niet te dicht groeiende struik tussen de speelplek en de belangrijkste ‘observatiepost’ (keukenraam?) te plaatsen. Een tweetal bessenstruiken geven je kleuters het gevoel dat je hen niet voortdurend in de gaten houdt, en zijn toch voldoende ijl van groeiwijze om wat doorkijk toe te laten.
Een andere mogelijkheid zijn struiken met een parasolvormige groei. Een vlier heeft de goeie habitus, maar de donkerpaarse bessen geven eventueel in het najaar lelijke kleurvlekken in de kleren die zeker niet elke mama leuk vind. Ook een hazelaar groeit gelijkaardig, maar is toch alweer wat dichter en geeft minder doorkijk. Leuk voor de kinderen, maar niet elke ouder voelt zich daar prettig bij.

Ja, eigenlijk zijn die bessenstruiken ideaal, omdat ze ook nog tegemoetkomen aan een tweede eis die kinderen aan een tuin stellen: dat er ‘snoepplekjes’ zijn, waar het voedsel voor de poppen als in luilekkerland aan de struiken groeit, en waar ze zelf ongebreideld van kunnen meesnoepen… Maar daar kom ik een volgende keer nog wel op terug!

Deze buttons respecteren je privacy (zie info):

4 thoughts on “Een kindvriendelijke tuin: mijn eigen plekje

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.