De kat in de kruidenborder…

Valeriaan - Valeriana officinalis
Valeriaan - Valeriana officinalis
Tijdens het mooie weer aan het begin van deze week heb ik een paar borders in de tuin behoorlijk onder handen genomen… En sinds die tijd zag ik onze kat – een langharige lapjeskat die officieel zou moeten luisteren naar de naam ‘Vlekje’, maar veel beter reageert op ‘Poes’, ‘Poezewoes’, ‘Poezemienemuis’ en ‘Poezemienemuizemeiske’ – zag ik onze kat dus al een paar keer verzaligd liggen kronkelen in die border, en haar rug liggen schurken aan…???
 
Inderdaad… je hebt het allicht al begrepen door het fotootje hierboven (dit keer niet van mezelf, maar van Pethan, een andere Flickr-user).
Door mijn exploten in de tuin was er een stukje valeriaanwortel bloot komen liggen, en – hoewel mensen die geur op zijn zachtst gezegd onaangenaam vinden – oefent die geur op veel katten een onweerstaanbare aantrekkingskracht uit. Die aantrekkingskracht wordt vooral veroorzaakt door de aanwezigheid van Actinidine, een stof die ook voorkomt in wild kattenkruid (Nepeta cataria) en Actinidia kolomikta, een verwant van de kiwi. (Tja, ik moet dat stukje over kattenkruid op mijn site inderdaad nodig herschrijven: het dateert van voor de laatste spellinghervorming, en ‘kattekruid’ was toen nog correct. Je weet wel: tot een jaar of anderhalf (?) geleden, gold de regel van de tussen-n niet voor plantennamen, waarvan het eerste deel een dierennaam was, en het tweede deel direct naar een plant verwees… en toen had je de gekke situatie dat je ‘kattekruid’ en ‘kattenstaart’ had.)

Maar het ging hier over katten en (valeriaan)geurtjes:
Onze vorige kat, Karamel, had rond één van mijn valeriaanplanten een sikkelvormig gat uitgegraven. Daar lag hij dan regelmatig: met een voorpoot in elk van de punten van de sikkel, en zijn neus in de grond gedrukt in het diepste punt van het kuiltje. ‘Karamel is weer aan het blowen’ zegde we dan…

Mijn kattenkruidplanten zijn tot nu toe met rust gelaten.
Ken je dat Engelse rijmpje:

Set it, they will get it,
Sow it, they won’t know it

 
De achtergrond daarvan zou zijn, dat wanneer je kattenkruidplantjes zaait, naderhand de actinidinegeur nauwelijks merkbaar is, en katten dus je planten links laten liggen. Maar als je wat grotere plantjes plant, dan zijn de wortels onvermijdelijk wat gekneusd, is de geur veel beter merkbaar, en komen de katten van heinde en ver je tuintje met een bezoek vereren…. Ik heb mijn kattenkruid weliswaar niet gezaaid, maar de eerste tijd na het planten zeer ‘cat-safe’ beveiligd.
Andere soorten Nepeta, zoals de Nepeta faassenii die je in veel tuinen vind, hebben niet de geur en de aantrekkingskracht van het wilde kruid. Dat is minder opvallend dan de cultuurvormen, maar is – in tegenstelling tot valeriaanwortel – wel erg aangenaam van geur.

Waarmee ik weer terug bij mijn uitgangspunt, valeriaan terugkom. Ik had het een paar dagen geleden al over de onaangename geur van Valeriaanwortel die het kruid voor gebruik in aftreksels weinig aantrekkelijk maakt… De bloemen daarentegen vind ik wel heel erg fijn ruiken… eigenlijk zou ik eens moeten nazoeken of die ook een medicinale waarde hebben…. Ik houd jullie op de hoogte!

Deze buttons respecteren je privacy (zie info):

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.